Σε μια ενδιαφέρουσα παγκόσμια έρευνα εμφανίζεται το 64% των Ελλήνων να θέλουν να γίνουν επιχειρηματίες. Σε σχέση με πέρυσι το ποσοστό αυτό έχει πέσει κατά πέντε ποσοστιαίες μονάδες.
Ως προς τα αίτια της επιλογής τους, οι Έλληνες πολίτες, σε ποσοστό 56%, απαντούν ότι «θέλουν να είναι το αφεντικό του εαυτού τους» και σε ποσοστό 33% ότι «οι προοπτικές για ένα δεύτερο εισόδημα είναι πιο ελκυστικές».
Παράλληλα, το 36% δηλώνει πεπεισμένο ότι κατέχει τις κατάλληλες ικανότητες για να ιδρύσει μία επιχείρηση.
Μια άλλη έρευνα, εντός Ελλάδας, έδειξε επίσης ότι ποσοστό 6,8% των νέων δηλώνει ότι αμέσως μετά την ολοκλήρωση των σπουδών «βλέπει» στον δημόσιο τομέα προοπτική επαγγελματικής αποκατάστασης, όταν το ποσοστό σε αντίστοιχη έρευνα το 2013 ήταν στο 7,6%, το 2011 στο 10,1% και το 2008 στο 20,8%. Η κρίση ουσιαστικά «σκότωσε» το όνειρο της αποκατάστασης στον δημόσιο τομέα, προφανώς διότι οι μισθοί είναι χαμηλοί και η αναξιοκρατία δεν επιτρέπει την ιεραρχική εξέλιξη όσων έχουν τα προσόντα.
Οι δύο αυτές έρευνες δείχνουν πολλά ως προς το οικονομικό μέλλον της χώρας. Αν σχεδόν επτά στους δέκα πολίτες θέλουν μια δική τους επιχείρηση κι όχι να εγκλωβιστούν στο Δημόσιο, τότε υπάρχει ελπίδα ότι μπορεί το «δαιμόνιον» του Ελληνα να τον οδηγήσει σε καλύτερες προοπτικές καριέρας. Το επιχειρηματικό μυαλό ποτέ δεν έλειψε στην Ελλάδα, είναι κάτι άλλωστε που «λάμπει», που διακρίνεται σε χώρες πιο προηγμένες.
Ωστόσο, το μεγάλο λάθος που γίνεται στα χρόνια της κρίσης είναι ότι επιχείρηση για τη συντριπτική πλειοψηφία σημαίνει καφετέρια, εστίαση, είδη ένδυσης και υπόδησης. Λίγες είναι οι «εκπλήξεις», λίγοι είναι οι ξεχωριστοί, καθώς οι περισσότεροι βολεύονται στην εύκολη λύση.
Αν η πολιτεία δώσει κίνητρα για την ανάπτυξη σύγχρονων μορφών επιχειρηματικότητας (startups, ψηφιακή τεχνολογία κ.λπ.) τότε θα αλλάξει και η γνώμη των πολιτών για τις «εύκολες» επιλογές που έχουν. Η επιχείρηση είναι ρίσκο, ειδικά στην Ελλάδα με τα τόσα διαρθρωτικά προβλήματα. Είναι όμως και μια πρόκληση για τις επόμενες γενιές.