Σε πρόσφατο άρθρο τους οι Financial Times επισημαίνουν ότι το βασικό πρόβλημα στο ελληνικό πρόγραμμα είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης.
Κανείς δεν εμπιστεύεται κανέναν. Το ΔΝΤ τους Ευρωπαίους, οι Ευρωπαίοι τους Ελληνες και η κυβέρνηση κανέναν από τους δανειστές. Οι FT μάλιστα αναφέρουν:
«Επτά χρόνια αφότου ξεκίνησε η ελληνική κρίση, δεν είναι εύκολο να παρακολουθήσει κανείς τι συμβαίνει με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, το Eurogroup των υπουργών Οικονομικών και την ελληνική κυβέρνηση. Η διαδικασία της διαπραγμάτευσης επιβαρύνεται από τόσες πολλές αντιφάσεις και μια κατάσταση οξύμωρου».
Ακριβώς αυτό συμβαίνει. Ένα οξύμωρο σχήμα όπου κανείς δεν μπορεί να βγάλει άκρη και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τις εξελίξεις. Μια κατάσταση η οποία επτά χρόνια μετά δεν περιποιεί τιμή ούτε για την τρόικα, ούτε βεβαίως για την Ελλάδα.
Το άρθρο των FT καταλήγει λέγοντας: «Θα χρειαστεί πολύς καιρός μέχρι να αποκατασταθεί η αμοιβαία εμπιστοσύνη. Γι’ αυτό μπορεί να χρειαστεί κάποιος στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης να δώσει το χέρι στους άλλους».
Προφανώς η καλή εφημερίδα δεν γνωρίζει ότι και στο εσωτερικό της χώρας η λέξη εμπιστοσύνη έχει χαθεί προ πολλού. Οι εκάστοτε κυβερνώντες είναι για την αντιπολίτευση «προδότες, μειοδότες, άσχετοι, εγκληματίες», αλλά οι ρόλοι αλλάζουν όταν το ένα κόμμα διαδέχεται το άλλο στην εξουσία.
Η παντελής έλλειψη εμπιστοσύνης, το αίσθημα της ενότητας στην αντιμετώπιση των μεγάλων κινδύνων, έχει χαθεί και στην ίδια την κοινωνία. Ενας «βουβός»? εμφύλιος πόλεμος χωρίς όπλα βρίσκεται εν εξελίξει, με ευθύνη των πολιτικών κομμάτων.
Κι όμως, οι προκλήσεις είναι τεράστιες και οι στιγμές ιστορικές. Δεν είναι μόνο η μάχη στο πεδίο της οικονομίας. Σε μια Ευρώπη που αλλάζει ριζικά και που κανείς δεν γνωρίζει αν θα συνεχίσει να είναι ενωμένη. Και σε έναν κόσμο όπου όλες οι σταθερές έχουν ανατραπεί, η Ελλάδα μοιάζει με το καρυδότσουφλο στην καταιγίδα.
Μετά από επτά χρόνια θα έπρεπε να έχουν γίνει βήματα προόδου, όχι μόνο στο επίπεδο των αριθμών οι οποίοι δεν λένε πάντα την αλήθεια. Αλλωστε, όταν οι προβλέψεις μιλούν για μεγάλη ανάπτυξη ή εντυπωσιακό πλεόνασμα, την ίδια στιγμή το ποσοστό της φτώχειας στα νοικοκυριά έχει διπλασιαστεί και δύσκολα θα υπάρξουν βελτιώσεις τα επόμενα χρόνια.
Είναι, επομένως, επιτακτική ανάγκη για αποκατάσταση της εμπιστοσύνης σε όλα τα επίπεδα. Είναι υποχρέωση και των δανειστών να πάψουν να επιμένουν σε μια αυταρχική πολιτική λιτότητας που καταστρέφει μια χώρα.
Αλλά είναι υποχρέωση όλων των κομμάτων στην Ελλάδα να δουν την πραγματικότητα. Να βάλουν στην άκρη τις αντιπαλότητες, να βρουν λύσεις, να δώσουν ένα όραμα στον κόσμο. Οι αντιπαραθέσεις στη Βουλή, οι αλληλοκαταγγελίες και μια αίσθηση διχασμού στην κοινωνία δεν βοηθούν, αντιθέτως φέρνουν μεγαλύτερα δεινά.
Η χώρα πρέπει να ανακάμψει οικονομικά προκειμένου να μπορέσει να αντιμετωπίσει και τις πολιτικές προκλήσεις, είτε λόγω των δραματικών ανατροπών στην Ευρώπη, είτε εξαιτίας της προκλητικής στάσης των γειτόνων που κλιμακώνεται.
Μια αδύναμη Ελλάδα που δεν μπορεί να αρθρώσει φωνή και που δεν την εμπιστεύεται κανείς, είναι σίγουρο ότι θα υποστεί καταστροφές εθνικών διαστάσεων.
διαβάστε περισσότερα...
Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2017
«ΥΠΟ ΤΗΝ ΑΠΕΙΛΗ» ΠΕΡΙΚΟΠΩΝ ΑΠΟ 6% ΕΩΣ 39% ΟΙ «ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ»
Σε καθεστώς «ομηρείας» τίθενται οι «παλαιοί» αλλά και οι «νέοι» συνταξιούχοι καθώς η διαπραγμάτευση της κυβέρνησης με τους δανειστές θα «κρίνει» το εύρος των νέων περικοπών που θα γίνουν στις συντάξεις από το 2019 και μετά.
Το «ψαλίδι» θα πέσει ανάλογα με το ταμειακό «άνοιγμα» του Ασφαλιστικού που θα διαμορφωθεί με βάση την πρόσθετη δαπάνη για την καταβολή πάνω από 100.000 καθυστερούμενων συντάξεων και τα έσοδα του ΕΦΚΑ από τις νέες εισφορές των ελεύθερων επαγγελματιών και των μισθωτών κάτω από τα νέα δεδομένα της αγοράς εργασίας (κυριαρχία «ευέλικτων» συμβάσεων, χαμηλών και απλήρωτων μισθών)...
Κορυφαία κυβερνητικά στελέχη επιβεβαιώνουν στην «Ημερησία» ότι στο πλαίσιο της «προνομοθέτησης» μέτρων για μετά το 2019 εντάσσεται η περικοπή της συνταξιοδοτικής δαπάνης. Και ότι στο στόχαστρο των δανειστών παραμένουν οι «προσωπικές διαφορές» των «παλαιών» και των «νέων» συντάξεων που κυμαίνονται από 6% έως 39%, το ύψος της εθνικής σύνταξης στα 15έτη ασφάλισης (345 ευρώ έναντι 384 ευρώ που είναι στην 20ετία) και οι υψηλές -μη ανταποδοτικές- εισφορές τις οποίες προέβλεψε ο ν. Κατρούγκαλου επιβάλλοντας το ανώτατο πλαφόν των 5.860,08 ευρώ.
Οδυνηρό ψαλίδι στις συντάξεις από 700 ευρώ και πάνω
Στόχος της κυβέρνησης, σύμφωνα με τα ίδια στελέχη, είναι να αποφευχθούν οι μειώσεις στις συντάξεις έως 700 ευρώ και να προβλεφθούν «αντίδωρα». Ενδεικτικό είναι ότι πριν από το Eurogroup, η υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης Ε. Αχτσιόγλου, επιχειρηματολογώντας κατά της μείωσης των συντάξεων που ζητούσε και ζητά το ΔΝΤ, είχε διερωτηθεί «πώς είναι δυνατόν να θεωρούνται υπερ-γενναιόδωρες οι συντάξεις όταν το 43% των συνταξιούχων λαμβάνει λιγότερα από 660 ευρώ τον μήνα». Και την επόμενη ημέρα (μετά τη συμφωνία επιστροφής των δανειστών στην Αθήνα) δήλωσε ότι «αν γίνουν περικοπές στις συντάξεις, οι όποιες επιβαρύνσεις θα αντισταθμιστούν με στοχευμένα μέτρα»...
ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ 5 ΕΥΡΩ ΕΩΣ 620 ΕΥΡΩ
«Κλειδί» για τις αλλαγές στις συντάξεις θα είναι το ύψος της «προσωπικής διαφοράς» που θα προκύψει έως τα τέλη του 2017 (μετά τον επανυπολογισμό τους με βάση το ν. Κατρούγκαλου).
Οδυνηρό ψαλίδι στις συντάξεις από 700 ευρώ και πάνω
Με βάση σχετική ανάλυση της δικηγόρου Ασπας Παπαθανασοπούλου για την «Ημερησία», οι προσωπικές διαφορές που μπορεί να περικοπούν, σταδιακά και μερικώς ή ολικώς, κυμαίνονται από 5 ευρώ έως και 620 ευρώ (στο πρώην ΤΕΒΕ). Οι διαφορές, μετά τον επανυπολογισμό που θα γίνει έως τα τέλη του 2017 (με βάση τα νέα χαμηλότερα ποσοστά αναπλήρωσης της «ανταποδοτικής» σύνταξης και την προσθήκη της εθνικής σύνταξης) μπορεί να είναι οριακές για όσους είχαν χαμηλές αποδοχές και λίγα χρόνια ασφάλισης σε Ταμεία που δεν έδιναν «μπόνους» (π.χ. στο ΤΑΕ ή στο ΤΣΑ), όμως, για τους περισσότερους είναι μεγάλες, αν συγκριθούν οι «παλαιές» και οι «νέες» συντάξεις. Και κυμαίνονται από 6% έως και 39%:
Από 6% έως 8% είναι η προσωπική διαφορά, μεταξύ των «παλαιών» και των «νέων» συντάξεων για όσους λαμβάνουν τα κατώτατα όρια του ΙΚΑ (443,77 ευρώ αντί 486,84 ευρώ με 15 έτη ασφάλισης) ή προέρχονται από «μη ευγενή» ταμεία (830 ευρώ έναντι 885 ευρώ από το ΤΑΕ με 36 χρόνια) ενώ μπορεί να είναι και μηδενικές (810 ευρώ έναντι 815 ευρώ από το ΤΣΑ με 33 χρόνια ασφάλισης). Εως 22% φτάνουν κατά μέσο όρο οι προσωπικές διαφορές για τους προερχόμενους από το ΙΚΑ και το Δημόσιο (με... 40 χρόνια ασφάλισης).
Από 30% έως και 39% φτάνουν οι προσωπικές διαφορές για όσους έχουν συνταξιοδοτηθεί ή συνταξιοδοτούνται από το Δημόσιο με λιγότερα από 34 χρόνια ασφάλισης ή από το πρώην ΤΕΒΕ (λόγω του «μπόνους» των 220 ευρώ που το Ταμείο ενσωμάτωνε σε όλες τις κατηγορίες των συντάξεων, συμπεριλαμβανομένων και των κατώτατων).
ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ
Με προσωπικές διαφορές τουλάχιστον 20% και περικοπές θα «βγαίνουν», ωστόσο, όλες οι νέες συντάξεις για όσους υπέβαλαν το 2016, μετά τη ψήφιση του νόμου Κατρούγκαλου, αιτήσεις συνταξιοδότησης. Αν η διαφορά ξεπερνά το 20% θα λαμβάνουν το ½ της προσωπικής διαφοράς με αποτέλεσμα τα ποσά των συντάξεών τους να είναι χαμηλότερα από 6% έως 20%. Μεγαλύτερες προσωπικές διαφορές και απώλειες που φτάνουν έως το 26% θα έχουν όσοι συνταξιοδοτηθούν μέσα στο 2017, καθώς θα λαμβάνουν το 1/3 της προσωπικής διαφοράς, ενώ οι μειώσεις θα είναι από 20% έως 29% για όσους συνταξιοδοτηθούν μέσα στο 2018, καθώς θα λαμβάνουν το 1/4 της προσωπικής διαφοράς. Οσοι, τέλος, συνταξιοδοτηθούν, με τα ίδια χρόνια και τις ίδιες συντάξιμες αποδοχές, από το 2019 και μετά θα λαμβάνουν χωρίς προσωπική διαφορά ή το «μαξιλάρι» του περιορισμού των προσωπικών διαφορών μειωμένα από 6% έως και 39% ποσά συντάξεων.
ΣΤΟΝ ΠΡΟΚΡΟΥΣΤΗ Η ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΤΑΞΗ
Το ύψος της εθνικής σύνταξης την οποία εγγυάται το κράτος (δηλαδή χρηματοδοτείται πλήρως από τον κρατικό προϋπολογισμό) είναι η δεύτερη «πηγή» που οι δανειστές θεωρούν «κατάλληλη» για να εξοικονομηθούν πόροι. Στην πρώτη εφαρμογή του νόμου Κατρούγκαλου, το πλήρες ποσό της εθνικής σύνταξης καθορίστηκε στα 384 ευρώ, μηνιαίως ύστερα από την υποχώρηση που έκανε η κυβέρνηση για τη χορήγηση μειωμένου ποσού σε όσους συνταξιοδοτούνται με λιγότερα από 20 έτη ασφάλισης.
Μολονότι το ποσό της εθνικής σύνταξης βαίνει μειούμενο κατά 2% για κάθε έτος ασφάλισης που υπολείπεται των 20 ετών (στα 15 έτη ασφάλισης είναι 345,60 ευρώ, στα 16 έτη 353,28 ευρώ, στα 17 έτη είναι 360,96 ευρώ, στα 18 έτη είναι 368,64 ευρώ και στα 19 έτη 376,32 ευρώ) οι δανειστές ζητούν να αναθεωρηθούν τα ποσά. Οχι μόνο για να περιοριστεί το δημοσιονομικό βάρος αλλά και για να εξαλειφθεί κάθε κίνητρο μειωμένης ασφάλισης, για λίγα χρόνια και χαμηλές αποδοχές, καθώς διαπιστώνεται ότι η εθνική σύνταξη «πριμοδοτεί» αυτή την πρακτική. Για παράδειγμα, σε μέσο μισθό 600 ευρώ για 15 έτη η αναλογική σύνταξη δίνει ποσοστό αναπλήρωσης 11,55%, αλλά με την προσθήκη της εθνικής σύνταξης φτάνει στο 69% και στα 20 χρόνια στο 79,8% όταν, αντίστοιχα, για μισθό 2.000 ευρώ είναι 28,8% στα 15 έτη και 35% στα 20 έτη.
«Κούρεμα» σε βάθος πενταετίας
Σε βάθος 5ετίας (2020 ? 2025) επιδιώκει η κυβέρνηση να «απλωθούν» οι νέες περικοπές στις συντάξεις, παρά τις πιέσεις που ασκούνται για ταχύτερο «κούρεμα», από το 2019 ή και νωρίτερα. Το γεγονός ότι ο επανϋπολογισμός των συντάξεων, με βάση το νόμο Κατρούγκαλου και το χρονοδιάγραμμα που έχει συμφωνηθεί με τους δανειστές, δεν προβλέπεται να έχει ολοκληρωθεί πριν από τα τέλη του 2017, θέτει ένα πρώτο χρονικό ορόσημο αφήνοντας όλα ανοικτά για τη διετία 2018 ? 2019. Να σημειωθεί ότι εκκρεμεί η αναδρομική περικοπή των υψηλών κύριων συντάξεων, πάνω από τα 2.000 ευρώ (μεικτά) και τα 3.000 ευρώ «καθαρά» που είναι τα νέα πλαφόν και θα ισχύουν έως τις 31/12/2018, χωρίς να αποκλείεται περαιτέρω παράταση.
Διορθώσεις στις υψηλές εισφορές
Ο περιορισμός των υψηλών -μη ανταποδοτικών ασφαλίστρων- ετέθη ήδη στην κυβέρνηση ως θέμα που θα εξεταστεί στο πλαίσιο των αλλαγών στο συνταξιοδοτικό. Κυβερνητικά στελέχη παραδέχονται ότι θα πρέπει να μπει ένας «κόφτης» πιο χαμηλά από τα 5.860,08 ευρώ που έχει οριστεί ως ανώτατο πλαφόν ασφαλιστέου μισθού - εισοδήματος και λειτουργεί ως αντικίνητρο για τη δήλωση υψηλών εισοδημάτων. Η μηνιαία εισφορά για σύνταξη (20%) και ασθένεια (6,95%) που αναλογεί, φτάνει τα 1.579,30 ευρώ, ενώ αν υπάρχει υποχρεωτική «κάλυψη» για επικουρικό (7%) και εφάπαξ (4%), εκτοξεύεται στα 2.223,90 ευρώ όταν η ανώτατη σύνταξη που θα μπορεί να δοθεί στα 42 έτη, απαγορεύεται να υπερβαίνει τα 2.000 ευρώ μεικτά (περίπου 1.760 ευρώ «καθαρά»).
Από 5 έως και 620 ευρώ
Με βάση σχετική ανάλυση της δικηγόρου Ασπας Παπαθανασο- πούλου για την «Ημερησία», οι προσωπικές διαφορές που μπορεί να περικοπούν, σταδιακά και μερικώς ή ολικώς, κυμαίνονται από 5 ευρώ έως και 620 ευρώ (στο πρώην ΤΕΒΕ).
Με λιγότερα από 34 έτη
Από 30% έως και 39% φτάνουν οι προσωπικές διαφορές για όσους έχουν συνταξιοδοτηθεί ή συνταξιοδοτούνται από το Δημόσιο με λιγότερα από 34 χρόνια ασφάλισης ή από το πρώην ΤΕΒΕ (λόγω του «μπόνους» των 220 ευρώ που το Ταμείο ενσωμάτωνε σε όλες τις κατηγορίες των συντάξεων, συμπεριλαμβανομένων και των κατώτατων).
Οι... χαμένοι του 2016
Με προσωπικές διαφορές τουλάχιστον 20% και περικοπές θα «βγαίνουν», ωστόσο, όλες οι νέες συντάξεις για όσους υπέβαλαν το 2016, μετά τη ψήφιση του νόμου Κατρούγκαλου, αιτήσεις συνταξιοδότησης.
Και του 2017
Μεγαλύτερες προσωπικές διαφορές και απώλειες που φτάνουν έως το 26% θα έχουν όσοι συνταξιοδοτηθούν μέσα στο 2017, καθώς θα λαμβάνουν το 1/3 της προσωπικής διαφοράς, ενώ οι μειώσεις θα είναι από 20% έως 29% για όσους συνταξιοδοτηθούν μέσα στο 2018, καθώς θα λαμβάνουν το 1/4 της προσωπικής διαφοράς.
διαβάστε περισσότερα...
Το «ψαλίδι» θα πέσει ανάλογα με το ταμειακό «άνοιγμα» του Ασφαλιστικού που θα διαμορφωθεί με βάση την πρόσθετη δαπάνη για την καταβολή πάνω από 100.000 καθυστερούμενων συντάξεων και τα έσοδα του ΕΦΚΑ από τις νέες εισφορές των ελεύθερων επαγγελματιών και των μισθωτών κάτω από τα νέα δεδομένα της αγοράς εργασίας (κυριαρχία «ευέλικτων» συμβάσεων, χαμηλών και απλήρωτων μισθών)...
Κορυφαία κυβερνητικά στελέχη επιβεβαιώνουν στην «Ημερησία» ότι στο πλαίσιο της «προνομοθέτησης» μέτρων για μετά το 2019 εντάσσεται η περικοπή της συνταξιοδοτικής δαπάνης. Και ότι στο στόχαστρο των δανειστών παραμένουν οι «προσωπικές διαφορές» των «παλαιών» και των «νέων» συντάξεων που κυμαίνονται από 6% έως 39%, το ύψος της εθνικής σύνταξης στα 15έτη ασφάλισης (345 ευρώ έναντι 384 ευρώ που είναι στην 20ετία) και οι υψηλές -μη ανταποδοτικές- εισφορές τις οποίες προέβλεψε ο ν. Κατρούγκαλου επιβάλλοντας το ανώτατο πλαφόν των 5.860,08 ευρώ.
Οδυνηρό ψαλίδι στις συντάξεις από 700 ευρώ και πάνω
Στόχος της κυβέρνησης, σύμφωνα με τα ίδια στελέχη, είναι να αποφευχθούν οι μειώσεις στις συντάξεις έως 700 ευρώ και να προβλεφθούν «αντίδωρα». Ενδεικτικό είναι ότι πριν από το Eurogroup, η υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης Ε. Αχτσιόγλου, επιχειρηματολογώντας κατά της μείωσης των συντάξεων που ζητούσε και ζητά το ΔΝΤ, είχε διερωτηθεί «πώς είναι δυνατόν να θεωρούνται υπερ-γενναιόδωρες οι συντάξεις όταν το 43% των συνταξιούχων λαμβάνει λιγότερα από 660 ευρώ τον μήνα». Και την επόμενη ημέρα (μετά τη συμφωνία επιστροφής των δανειστών στην Αθήνα) δήλωσε ότι «αν γίνουν περικοπές στις συντάξεις, οι όποιες επιβαρύνσεις θα αντισταθμιστούν με στοχευμένα μέτρα»...
ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ 5 ΕΥΡΩ ΕΩΣ 620 ΕΥΡΩ
«Κλειδί» για τις αλλαγές στις συντάξεις θα είναι το ύψος της «προσωπικής διαφοράς» που θα προκύψει έως τα τέλη του 2017 (μετά τον επανυπολογισμό τους με βάση το ν. Κατρούγκαλου).
Οδυνηρό ψαλίδι στις συντάξεις από 700 ευρώ και πάνω
Με βάση σχετική ανάλυση της δικηγόρου Ασπας Παπαθανασοπούλου για την «Ημερησία», οι προσωπικές διαφορές που μπορεί να περικοπούν, σταδιακά και μερικώς ή ολικώς, κυμαίνονται από 5 ευρώ έως και 620 ευρώ (στο πρώην ΤΕΒΕ). Οι διαφορές, μετά τον επανυπολογισμό που θα γίνει έως τα τέλη του 2017 (με βάση τα νέα χαμηλότερα ποσοστά αναπλήρωσης της «ανταποδοτικής» σύνταξης και την προσθήκη της εθνικής σύνταξης) μπορεί να είναι οριακές για όσους είχαν χαμηλές αποδοχές και λίγα χρόνια ασφάλισης σε Ταμεία που δεν έδιναν «μπόνους» (π.χ. στο ΤΑΕ ή στο ΤΣΑ), όμως, για τους περισσότερους είναι μεγάλες, αν συγκριθούν οι «παλαιές» και οι «νέες» συντάξεις. Και κυμαίνονται από 6% έως και 39%:
Από 6% έως 8% είναι η προσωπική διαφορά, μεταξύ των «παλαιών» και των «νέων» συντάξεων για όσους λαμβάνουν τα κατώτατα όρια του ΙΚΑ (443,77 ευρώ αντί 486,84 ευρώ με 15 έτη ασφάλισης) ή προέρχονται από «μη ευγενή» ταμεία (830 ευρώ έναντι 885 ευρώ από το ΤΑΕ με 36 χρόνια) ενώ μπορεί να είναι και μηδενικές (810 ευρώ έναντι 815 ευρώ από το ΤΣΑ με 33 χρόνια ασφάλισης). Εως 22% φτάνουν κατά μέσο όρο οι προσωπικές διαφορές για τους προερχόμενους από το ΙΚΑ και το Δημόσιο (με... 40 χρόνια ασφάλισης).
Από 30% έως και 39% φτάνουν οι προσωπικές διαφορές για όσους έχουν συνταξιοδοτηθεί ή συνταξιοδοτούνται από το Δημόσιο με λιγότερα από 34 χρόνια ασφάλισης ή από το πρώην ΤΕΒΕ (λόγω του «μπόνους» των 220 ευρώ που το Ταμείο ενσωμάτωνε σε όλες τις κατηγορίες των συντάξεων, συμπεριλαμβανομένων και των κατώτατων).
ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ
Με προσωπικές διαφορές τουλάχιστον 20% και περικοπές θα «βγαίνουν», ωστόσο, όλες οι νέες συντάξεις για όσους υπέβαλαν το 2016, μετά τη ψήφιση του νόμου Κατρούγκαλου, αιτήσεις συνταξιοδότησης. Αν η διαφορά ξεπερνά το 20% θα λαμβάνουν το ½ της προσωπικής διαφοράς με αποτέλεσμα τα ποσά των συντάξεών τους να είναι χαμηλότερα από 6% έως 20%. Μεγαλύτερες προσωπικές διαφορές και απώλειες που φτάνουν έως το 26% θα έχουν όσοι συνταξιοδοτηθούν μέσα στο 2017, καθώς θα λαμβάνουν το 1/3 της προσωπικής διαφοράς, ενώ οι μειώσεις θα είναι από 20% έως 29% για όσους συνταξιοδοτηθούν μέσα στο 2018, καθώς θα λαμβάνουν το 1/4 της προσωπικής διαφοράς. Οσοι, τέλος, συνταξιοδοτηθούν, με τα ίδια χρόνια και τις ίδιες συντάξιμες αποδοχές, από το 2019 και μετά θα λαμβάνουν χωρίς προσωπική διαφορά ή το «μαξιλάρι» του περιορισμού των προσωπικών διαφορών μειωμένα από 6% έως και 39% ποσά συντάξεων.
ΣΤΟΝ ΠΡΟΚΡΟΥΣΤΗ Η ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΤΑΞΗ
Το ύψος της εθνικής σύνταξης την οποία εγγυάται το κράτος (δηλαδή χρηματοδοτείται πλήρως από τον κρατικό προϋπολογισμό) είναι η δεύτερη «πηγή» που οι δανειστές θεωρούν «κατάλληλη» για να εξοικονομηθούν πόροι. Στην πρώτη εφαρμογή του νόμου Κατρούγκαλου, το πλήρες ποσό της εθνικής σύνταξης καθορίστηκε στα 384 ευρώ, μηνιαίως ύστερα από την υποχώρηση που έκανε η κυβέρνηση για τη χορήγηση μειωμένου ποσού σε όσους συνταξιοδοτούνται με λιγότερα από 20 έτη ασφάλισης.
Μολονότι το ποσό της εθνικής σύνταξης βαίνει μειούμενο κατά 2% για κάθε έτος ασφάλισης που υπολείπεται των 20 ετών (στα 15 έτη ασφάλισης είναι 345,60 ευρώ, στα 16 έτη 353,28 ευρώ, στα 17 έτη είναι 360,96 ευρώ, στα 18 έτη είναι 368,64 ευρώ και στα 19 έτη 376,32 ευρώ) οι δανειστές ζητούν να αναθεωρηθούν τα ποσά. Οχι μόνο για να περιοριστεί το δημοσιονομικό βάρος αλλά και για να εξαλειφθεί κάθε κίνητρο μειωμένης ασφάλισης, για λίγα χρόνια και χαμηλές αποδοχές, καθώς διαπιστώνεται ότι η εθνική σύνταξη «πριμοδοτεί» αυτή την πρακτική. Για παράδειγμα, σε μέσο μισθό 600 ευρώ για 15 έτη η αναλογική σύνταξη δίνει ποσοστό αναπλήρωσης 11,55%, αλλά με την προσθήκη της εθνικής σύνταξης φτάνει στο 69% και στα 20 χρόνια στο 79,8% όταν, αντίστοιχα, για μισθό 2.000 ευρώ είναι 28,8% στα 15 έτη και 35% στα 20 έτη.
«Κούρεμα» σε βάθος πενταετίας
Σε βάθος 5ετίας (2020 ? 2025) επιδιώκει η κυβέρνηση να «απλωθούν» οι νέες περικοπές στις συντάξεις, παρά τις πιέσεις που ασκούνται για ταχύτερο «κούρεμα», από το 2019 ή και νωρίτερα. Το γεγονός ότι ο επανϋπολογισμός των συντάξεων, με βάση το νόμο Κατρούγκαλου και το χρονοδιάγραμμα που έχει συμφωνηθεί με τους δανειστές, δεν προβλέπεται να έχει ολοκληρωθεί πριν από τα τέλη του 2017, θέτει ένα πρώτο χρονικό ορόσημο αφήνοντας όλα ανοικτά για τη διετία 2018 ? 2019. Να σημειωθεί ότι εκκρεμεί η αναδρομική περικοπή των υψηλών κύριων συντάξεων, πάνω από τα 2.000 ευρώ (μεικτά) και τα 3.000 ευρώ «καθαρά» που είναι τα νέα πλαφόν και θα ισχύουν έως τις 31/12/2018, χωρίς να αποκλείεται περαιτέρω παράταση.
Διορθώσεις στις υψηλές εισφορές
Ο περιορισμός των υψηλών -μη ανταποδοτικών ασφαλίστρων- ετέθη ήδη στην κυβέρνηση ως θέμα που θα εξεταστεί στο πλαίσιο των αλλαγών στο συνταξιοδοτικό. Κυβερνητικά στελέχη παραδέχονται ότι θα πρέπει να μπει ένας «κόφτης» πιο χαμηλά από τα 5.860,08 ευρώ που έχει οριστεί ως ανώτατο πλαφόν ασφαλιστέου μισθού - εισοδήματος και λειτουργεί ως αντικίνητρο για τη δήλωση υψηλών εισοδημάτων. Η μηνιαία εισφορά για σύνταξη (20%) και ασθένεια (6,95%) που αναλογεί, φτάνει τα 1.579,30 ευρώ, ενώ αν υπάρχει υποχρεωτική «κάλυψη» για επικουρικό (7%) και εφάπαξ (4%), εκτοξεύεται στα 2.223,90 ευρώ όταν η ανώτατη σύνταξη που θα μπορεί να δοθεί στα 42 έτη, απαγορεύεται να υπερβαίνει τα 2.000 ευρώ μεικτά (περίπου 1.760 ευρώ «καθαρά»).
Από 5 έως και 620 ευρώ
Με βάση σχετική ανάλυση της δικηγόρου Ασπας Παπαθανασο- πούλου για την «Ημερησία», οι προσωπικές διαφορές που μπορεί να περικοπούν, σταδιακά και μερικώς ή ολικώς, κυμαίνονται από 5 ευρώ έως και 620 ευρώ (στο πρώην ΤΕΒΕ).
Με λιγότερα από 34 έτη
Από 30% έως και 39% φτάνουν οι προσωπικές διαφορές για όσους έχουν συνταξιοδοτηθεί ή συνταξιοδοτούνται από το Δημόσιο με λιγότερα από 34 χρόνια ασφάλισης ή από το πρώην ΤΕΒΕ (λόγω του «μπόνους» των 220 ευρώ που το Ταμείο ενσωμάτωνε σε όλες τις κατηγορίες των συντάξεων, συμπεριλαμβανομένων και των κατώτατων).
Οι... χαμένοι του 2016
Με προσωπικές διαφορές τουλάχιστον 20% και περικοπές θα «βγαίνουν», ωστόσο, όλες οι νέες συντάξεις για όσους υπέβαλαν το 2016, μετά τη ψήφιση του νόμου Κατρούγκαλου, αιτήσεις συνταξιοδότησης.
Και του 2017
Μεγαλύτερες προσωπικές διαφορές και απώλειες που φτάνουν έως το 26% θα έχουν όσοι συνταξιοδοτηθούν μέσα στο 2017, καθώς θα λαμβάνουν το 1/3 της προσωπικής διαφοράς, ενώ οι μειώσεις θα είναι από 20% έως 29% για όσους συνταξιοδοτηθούν μέσα στο 2018, καθώς θα λαμβάνουν το 1/4 της προσωπικής διαφοράς.
διαβάστε περισσότερα...
Γίναμε... Βουλγαρία στη φτώχεια των νοικοκυριών
Η φτώχεια απειλεί την ελληνική κοινωνία: περίπου επτά χρόνια μετά την ένταξη της χώρας στο καθεστώς των μνημονίων, το ποσοστό των νοικοκυριών που διαβιούν σε συνθήκες φτώχειας διπλασιάστηκε.
Ενώ το 2008, έτος που ξέσπασε η παγκόσμια οικονομική κρίση, το 11,2% των Ελλήνων είχαν ελλείψεις σε βασικά αγαθά, το 2015 το ποσοστό αυτό «εκτινάχθηκε» στο 22,2%, όπως σε καμία άλλη χώρα της Ε.Ε. Τη σοβαρή επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσης στην Ελλάδα καταδεικνύουν στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα από τη στατιστική υπηρεσία της Ε.Ε. Σύμφωνα με αυτά, η Ελλάδα είναι η τρίτη φτωχότερη χώρα-μέλος της Ε.Ε. μετά τη Βουλγαρία (34,2%) και τη Ρουμανία (22,7%). Με τη διαφορά, βεβαίως, ότι ενώ τα ποσοστά φτώχειας των πρώην κομμουνιστικών βαλκανικών κρατών έχουν μειωθεί σημαντικά -κατά σχεδόν ένα τρίτο στην περίπτωση της Ρουμανίας- το ποσοστό φτώχειας στην Ελλάδα έχει διπλασιαστεί από το 2008. Ο ευρωπαϊκός μέσος όρος για τη φτώχεια την ίδια περίοδο (2008-2015) υποχώρησε από το 8,5 στο 8,1%. Τα χαμηλότερα ποσοστά φτώχειας καταγράφονται στη Σουηδία (0,7% το 2015 έναντι 1,4% το 2008), Νορβηγία (1,7% έναντι 2%) και τη Φινλανδία (2,2% το 2015 έναντι 3,5% το 2008).
Όπως αναφέρει το πρακτορείο Reuters, μπορεί η Ελλάδα να απέφυγε τη χρεοκοπία με την υπαγωγή της στο πρόγραμμα διάσωσης, ωστόσο οι πολιτικές αυστηρής λιτότητας που ακολουθούνται τα τελευταία επτά χρόνια έχουν ως αποτέλεσμα να βαθύνει η ύφεση και η χώρα να παρουσιάζει τη μεγαλύτερη αύξηση του ποσοστού φτώχειας στην Ε.Ε. «Ύστερα από την παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008 αρκετές χώρες της Ευρωζώνης στράφηκαν προς διεθνείς δανειστές. Η Ιρλανδία και η Πορτογαλία, για παράδειγμα, ακολούθησαν προγράμματα διάσωσης και επέστρεψαν σε ρυθμούς ανάπτυξης της οικονομίας τους. Δεν συνέβη όμως το ίδιο με την Ελλάδα», τονίζει το Reuters.
Γίναμε... Βουλγαρία στη φτώχεια των νοικοκυριών
Σημειώνεται ότι στην Πορτογαλία, το ποσοστό φτώχειας μειώθηκε έστω και οριακά από 9,7% το 2008 σε 9,6% το 2015, ενώ αντίθετα στην Κύπρο αυξήθηκε σε 15,4% το 2015 έναντι 9,1% το 2008.
Αρνητική «πρωτιά» στην Ε.Ε. έχει η χώρα μας και στα ποσοστά ανεργίας. Η ανεργία έχει υποχωρήσει από το ρεκόρ του 28% σε 23%, ωστόσο, όπως τονίζει το Reuters, το ποσοστό αυτό παραμένει το υψηλότερο στην Ε.Ε. Από την έναρξη της κρίσης, το ΑΕΠ έχει συρρικνωθεί κατά 25% και χιλιάδες επιχειρήσεις έχουν κλείσει.
Τα στοιχεία αυτά επιβεβαιώνει με δραματικό τρόπο η τελευταία έκθεση της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ) για τις Συνθήκες Διαβίωσης στην Ελλάδα το έτος 2015. Σύμφωνα με την έκθεση, το 39,9% του πληθυσμού στη χώρα στερείται βασικά υλικά αγαθά και υπηρεσίες, όπως φαγητό και θέρμανση, με το ποσοστό αυτό να αυξάνεται στο 44,5% του πληθυσμού ηλικίας 0-17 ετών. Μάλιστα, σχεδόν ένα στα έξι νοικοκυριά (ποσοστό 17,7%) διαμένουν σε σπίτια ακατάλληλα με διαρροές στη στέγη, υγρασία σε τοίχους, πατώματα, κ.ά. Συνολικά, περισσότεροι από 4.512.000 Έλληνες αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο της φτώχειας, με τα παιδιά να απειλούνται περισσότερο. Ενδεικτικό είναι ότι 230.774 παιδιά ζουν σε νοικοκυριά χωρίς κανέναν εργαζόμενο και ουσιαστικά χωρίς κανένα εισόδημα.
Στοιχεία-σοκ για τη Θεσσαλονίκη
Πολυτέλεια αποτελούν για πολλούς Θεσσαλονικείς βασικά υλικά, όπως η θέρμανση και η ηλεκτροδότηση του σπιτιού τους. Έξι στα δέκα νοικοκυριά δυσκολεύονται να πληρώσουν το ηλεκτρικό ρεύμα, ενώ περίπου 2.000 νοικοκυριά (14%) ζουν κάποιες περιόδους χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα. Τα παραπάνω στοιχεία προκύπτουν από έρευνα της Palmos Analysis, για λογαριασμό της ευρωβουλευτού Μαρίας Σπυράκη, που διενεργήθηκε σε δείγμα 456 νοικοκυριών στο πολεοδομικό συγκρότημα Θεσσαλονίκης από τις 3 έως τις 7 Φεβρουαρίου 2017. Σύμφωνα με την έρευνα, στη Θεσσαλονίκη ευάλωτα ή σε κατάσταση ενεργειακής φτώχειας βρίσκονται συνολικά 190.000 νοικοκυριά (62%). Προκειμένου δε, να καλύψουν το αυξημένο κόστος θέρμανσης τα νοικοκυριά έχουν περικόψει κυρίως δαπάνες ένδυσης και υπόδησης (58%) διασκέδασης και ψυχαγωγίας (36%) και τρόφιμα/ έξοδα σούπερ μάρκετ (32%).
Με βάση τα στοιχεία της έρευνας, συνολικά 22.000 νοικοκυριά (7%) δεν μπορούν να ανταποκριθούν στο κόστος θέρμανσης και 15.000 νοικοκυριά (5%) στο κόστος ηλεκτροφωτισμού. Την ίδια ώρα, το 53% των νοικοκυριών τα βγάζει πέρα με δυσκολία με τα έξοδα θέρμανσης και το 60% με τα έξοδα ηλεκτροφωτισμού. Για συνολικά 8.000 νοικοκυριά (38%) υπάρχουν περίοδοι που το νοικοκυριό τους δεν θερμαίνεται και 65.000 (21%) θερμαίνουν μέρος μόνο του σπιτιού τους.
Επίσης, από την έρευνα προκύπτει ότι 31.000 νοικοκυριά (10%) δεν έχουν συνεχώς διαθέσιμο ζεστό νερό και αυτό συμβαίνει με ιδιαίτερη ένταση (41%) τα τελευταία κρίσιμα χρόνια της ύφεσης (2011-2017) λόγω, κυρίως, (70%) του υψηλού κόστους.
Σημειώνεται ότι, σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά δεδομένα, ως ευάλωτα στην κατάσταση ενεργειακής φτώχειας είναι τα νοικοκυριά τα οποία ξοδεύουν περισσότερο από 10% του εισοδήματός τους για θέρμανση και ηλεκτροφωτισμό. Ο μέσος όρος της αντίστοιχης δαπάνης στο πολεοδομικό συγκρότημα Θεσσαλονίκης είναι 13%.
διαβάστε περισσότερα...
Ενώ το 2008, έτος που ξέσπασε η παγκόσμια οικονομική κρίση, το 11,2% των Ελλήνων είχαν ελλείψεις σε βασικά αγαθά, το 2015 το ποσοστό αυτό «εκτινάχθηκε» στο 22,2%, όπως σε καμία άλλη χώρα της Ε.Ε. Τη σοβαρή επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσης στην Ελλάδα καταδεικνύουν στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα από τη στατιστική υπηρεσία της Ε.Ε. Σύμφωνα με αυτά, η Ελλάδα είναι η τρίτη φτωχότερη χώρα-μέλος της Ε.Ε. μετά τη Βουλγαρία (34,2%) και τη Ρουμανία (22,7%). Με τη διαφορά, βεβαίως, ότι ενώ τα ποσοστά φτώχειας των πρώην κομμουνιστικών βαλκανικών κρατών έχουν μειωθεί σημαντικά -κατά σχεδόν ένα τρίτο στην περίπτωση της Ρουμανίας- το ποσοστό φτώχειας στην Ελλάδα έχει διπλασιαστεί από το 2008. Ο ευρωπαϊκός μέσος όρος για τη φτώχεια την ίδια περίοδο (2008-2015) υποχώρησε από το 8,5 στο 8,1%. Τα χαμηλότερα ποσοστά φτώχειας καταγράφονται στη Σουηδία (0,7% το 2015 έναντι 1,4% το 2008), Νορβηγία (1,7% έναντι 2%) και τη Φινλανδία (2,2% το 2015 έναντι 3,5% το 2008).
Όπως αναφέρει το πρακτορείο Reuters, μπορεί η Ελλάδα να απέφυγε τη χρεοκοπία με την υπαγωγή της στο πρόγραμμα διάσωσης, ωστόσο οι πολιτικές αυστηρής λιτότητας που ακολουθούνται τα τελευταία επτά χρόνια έχουν ως αποτέλεσμα να βαθύνει η ύφεση και η χώρα να παρουσιάζει τη μεγαλύτερη αύξηση του ποσοστού φτώχειας στην Ε.Ε. «Ύστερα από την παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008 αρκετές χώρες της Ευρωζώνης στράφηκαν προς διεθνείς δανειστές. Η Ιρλανδία και η Πορτογαλία, για παράδειγμα, ακολούθησαν προγράμματα διάσωσης και επέστρεψαν σε ρυθμούς ανάπτυξης της οικονομίας τους. Δεν συνέβη όμως το ίδιο με την Ελλάδα», τονίζει το Reuters.
Γίναμε... Βουλγαρία στη φτώχεια των νοικοκυριών
Σημειώνεται ότι στην Πορτογαλία, το ποσοστό φτώχειας μειώθηκε έστω και οριακά από 9,7% το 2008 σε 9,6% το 2015, ενώ αντίθετα στην Κύπρο αυξήθηκε σε 15,4% το 2015 έναντι 9,1% το 2008.
Αρνητική «πρωτιά» στην Ε.Ε. έχει η χώρα μας και στα ποσοστά ανεργίας. Η ανεργία έχει υποχωρήσει από το ρεκόρ του 28% σε 23%, ωστόσο, όπως τονίζει το Reuters, το ποσοστό αυτό παραμένει το υψηλότερο στην Ε.Ε. Από την έναρξη της κρίσης, το ΑΕΠ έχει συρρικνωθεί κατά 25% και χιλιάδες επιχειρήσεις έχουν κλείσει.
Τα στοιχεία αυτά επιβεβαιώνει με δραματικό τρόπο η τελευταία έκθεση της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ) για τις Συνθήκες Διαβίωσης στην Ελλάδα το έτος 2015. Σύμφωνα με την έκθεση, το 39,9% του πληθυσμού στη χώρα στερείται βασικά υλικά αγαθά και υπηρεσίες, όπως φαγητό και θέρμανση, με το ποσοστό αυτό να αυξάνεται στο 44,5% του πληθυσμού ηλικίας 0-17 ετών. Μάλιστα, σχεδόν ένα στα έξι νοικοκυριά (ποσοστό 17,7%) διαμένουν σε σπίτια ακατάλληλα με διαρροές στη στέγη, υγρασία σε τοίχους, πατώματα, κ.ά. Συνολικά, περισσότεροι από 4.512.000 Έλληνες αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο της φτώχειας, με τα παιδιά να απειλούνται περισσότερο. Ενδεικτικό είναι ότι 230.774 παιδιά ζουν σε νοικοκυριά χωρίς κανέναν εργαζόμενο και ουσιαστικά χωρίς κανένα εισόδημα.
Στοιχεία-σοκ για τη Θεσσαλονίκη
Πολυτέλεια αποτελούν για πολλούς Θεσσαλονικείς βασικά υλικά, όπως η θέρμανση και η ηλεκτροδότηση του σπιτιού τους. Έξι στα δέκα νοικοκυριά δυσκολεύονται να πληρώσουν το ηλεκτρικό ρεύμα, ενώ περίπου 2.000 νοικοκυριά (14%) ζουν κάποιες περιόδους χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα. Τα παραπάνω στοιχεία προκύπτουν από έρευνα της Palmos Analysis, για λογαριασμό της ευρωβουλευτού Μαρίας Σπυράκη, που διενεργήθηκε σε δείγμα 456 νοικοκυριών στο πολεοδομικό συγκρότημα Θεσσαλονίκης από τις 3 έως τις 7 Φεβρουαρίου 2017. Σύμφωνα με την έρευνα, στη Θεσσαλονίκη ευάλωτα ή σε κατάσταση ενεργειακής φτώχειας βρίσκονται συνολικά 190.000 νοικοκυριά (62%). Προκειμένου δε, να καλύψουν το αυξημένο κόστος θέρμανσης τα νοικοκυριά έχουν περικόψει κυρίως δαπάνες ένδυσης και υπόδησης (58%) διασκέδασης και ψυχαγωγίας (36%) και τρόφιμα/ έξοδα σούπερ μάρκετ (32%).
Με βάση τα στοιχεία της έρευνας, συνολικά 22.000 νοικοκυριά (7%) δεν μπορούν να ανταποκριθούν στο κόστος θέρμανσης και 15.000 νοικοκυριά (5%) στο κόστος ηλεκτροφωτισμού. Την ίδια ώρα, το 53% των νοικοκυριών τα βγάζει πέρα με δυσκολία με τα έξοδα θέρμανσης και το 60% με τα έξοδα ηλεκτροφωτισμού. Για συνολικά 8.000 νοικοκυριά (38%) υπάρχουν περίοδοι που το νοικοκυριό τους δεν θερμαίνεται και 65.000 (21%) θερμαίνουν μέρος μόνο του σπιτιού τους.
Επίσης, από την έρευνα προκύπτει ότι 31.000 νοικοκυριά (10%) δεν έχουν συνεχώς διαθέσιμο ζεστό νερό και αυτό συμβαίνει με ιδιαίτερη ένταση (41%) τα τελευταία κρίσιμα χρόνια της ύφεσης (2011-2017) λόγω, κυρίως, (70%) του υψηλού κόστους.
Σημειώνεται ότι, σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά δεδομένα, ως ευάλωτα στην κατάσταση ενεργειακής φτώχειας είναι τα νοικοκυριά τα οποία ξοδεύουν περισσότερο από 10% του εισοδήματός τους για θέρμανση και ηλεκτροφωτισμό. Ο μέσος όρος της αντίστοιχης δαπάνης στο πολεοδομικό συγκρότημα Θεσσαλονίκης είναι 13%.
διαβάστε περισσότερα...
Το καλό, το κακό και το εφιαλτικό σενάριο για το αφορολόγητο
Οι Θεσμοί επιστρέφουν στην Αθήνα σε ένα ακόμη σκληρό μπρα ντε φερ που εν πολλοίς θα κρίνει τα μέτρα και τα αντίμετρα των επόμενων ετών.
Καθώς τα πάντα είναι θολά και κανείς δεν ξέρει τι θα ισχύσει, το ενδιαφέρον εστιάζεται κυρίως στο νέο φορολογικό τοπίο που θα δημιουργήσει η μείωση του αφορολόγητου η οποία, όπως φαίνεται, έχει κλειδώσει.
Αυτό που απομένει είναι το που... θα κάτσει η μπίλια, με τους Ευρωπαίους να έχουν διαφορετικές απόψεις για το ύψος του «κουρέματος» του αφορολόγητου και την κυβέρνηση να προσπαθεί να πετύχει το μη χείρον βέλτιστον.
Σύμφωνα με το ΔΝΤ μια προσαρμογή του αφορολογήτου στα επίπεδα της Ευρωζώνης (5.500 ευρώ) και κατάργηση φοροαπαλλαγών, θα δημιουργούσε τα περιθώρια για μείωση των συντελεστών φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων κατά 15%-20%, οι οποίοι σήμερα κυμαίνονται από 22% έως και 45%.
Στο πλαίσιο αυτό, εξετάζονται διάφορα σενάρια για τη μείωση του αφορολογήτου ορίου σε συνδυασμό με την αναπροσαρμογή των συντελεστών της φορολογικής κλίμακας των φυσικών προσώπων. Η μείωση των συντελεστών αποτελεί το «κλειδί» που θα κλειδώσει το ύψος τους αφορολογήτου ορίου.
Το ΔΝΤ προτείνει μείωση συντελεστών κατά 15% - 20%, που σημαίνει ότι ο πρώτος συντελεστής 22% που εφαρμόζεται στο κλιμάκιο εισοδήματος έως 20.000 ευρώ θα μπορούσε να μειωθεί στα επίπεδα του 18% - 20%. Οσο μεγαλύτερο είναι το «ψαλίδισμα» των συντελεστών που σήμερα εκτείνονται από 22% έως 45% τόσο πιο μικρό θα είναι το αφορολόγητο όριο, αφού σε κάθε περίπτωση απαιτούνται πρόσθετα έσοδα ύψους 1,35 δισ. ευρώ.
Στο υπουργείο Οικονομικών αναζητούν τη χρυσή τομή για να μην επιβαρυνθούν υπέρμετρα οι έχοντες χαμηλά εισοδήματα από το «κούρεμα» του αφορολογήτου ορίου και σύμφωνα με πληροφορίες τρία είναι τα επικρατέστερα σενάρια που βρίσκονται στο τραπέζι:
[1] Το καλό σενάριο: Προβλέπει μείωση του αφορολογήτου ορίου στα επίπεδα των 7.000 ευρώ για μισθωτούς, συνταξιούχους και αγρότες χωρίς παιδιά από 8.636 ευρώ που ανέρχεται σήμερα. Δηλαδή, η έκπτωση φόρου από 1.900 ευρώ σήμερα μειώνεται στα 1.540 ευρώ. Με την πρόταση αυτή και χωρίς αλλαγές στους συντελεστές της φορολογικής κλίμακας οι πρόσθετες επιβαρύνσεις ξεκινούν από τα 22 ευρώ, αυξάνουν στα 220 ευρώ για τους έχοντες εισοδήματα 8.000 ευρώ τον χρόνο και εκτινάσσονται στα 360 ευρώ για όσους αποκτούν εισοδήματα άνω των 9.000 ευρώ. Πάνω από 1,5 εκατομμύριο μισθωτοί και συνταξιούχοι με μικρά εισοδήματα έως 10.000 ευρώ τον χρόνο θα κληθούν είτε να πληρώσουν για πρώτη φορά φόρο για τα εισοδήματά τους ή να πληρώσουν ένα μεγάλο φορολογικό λογαριασμό. Για παράδειγμα μισθωτός χωρίς παιδιά με ετήσιο εισόδημα 9.000 ευρώ που σήμερα καταβάλλει φόρο 80 ευρώ, με το «κούρεμα» του αφορολογήτου στις 7.000 ευρώ θα δει το φόρο να εκτοξεύεται στα 440 ευρώ (αύξηση φόρου 360 ευρώ).
[2] Το ενδιάμεσο σενάριο: Το αφορολόγητο όριο πέφτει κάτω από τη γραμμή των 7.000 ευρώ και προσγειώνεται στις 6.600 ευρώ. Με βάση το σενάριο αυτό η έκπτωση φόρου που οδηγεί σε έμμεσο αφορολόγητο μειώνεται από 1.900 ευρώ σήμερα στα 1.452 ευρώ, υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα υπάρξουν άλλες παρεμβάσεις π.χ. στους φορολογικούς συντελεστές και τα φορολογικά κλιμάκια. Στην περίπτωση αυτή ο φόρος εισοδήματος θα αγγίξει ακόμα και μισθωτούς, συνταξιούχους και αγρότες με μηνιαίο εισόδημα που υπερβαίνει τα 558 ευρώ (12 μισθοί στο δημόσιο τομέα και συντάξεις) και 478 ευρώ (14 μισθοί στον ιδιωτικό τομέα).
Με βάση τους υφιστάμενους φορολογικούς συντελεστές και στην περίπτωση που μειωθεί το αφορολόγητο στα επίπεδα των 6.600 ευρώ οι επιβαρύνσεις ξεκινούν από τα 22 ευρώ και φθάνουν τα 448 ευρώ. Στην περίπτωση αυτή, μισθωτός χωρίς παιδιά με ετήσιο εισόδημα 8.000 ευρώ σήμερα δεν πληρώνει φόρο για το εισόδημα του. Εάν το αφορολόγητο μειωθεί στις 6.600 ευρώ τότε θα κληθεί για πρώτη φορά να πληρώσει φόρο 308 ευρώ. Συνταξιούχος με ετήσιο εισόδημα 18.000 ευρώ καταβάλλει σήμερα στην εφορία φόρο ύψους 2.060 ευρώ. Με το μειωμένο αφορολόγητο όριο ο φόρος ανεβαίνει στις 2.508 ευρώ, δηλαδή θα κληθεί να πληρώσει έξτρα φόρο 448 ευρώ.
[3] Το κακό σενάριο: Είναι η πρόταση των δανειστών. Το αφορολόγητο όριο βρίσκεται κάτω από τις 6.000 ευρώ και διαμορφώνεται στα επίπεδα των 5.900 ευρώ. Στη περίπτωση αυτή η έκπτωση φόρου «κουρεύεται» κατά 600 ευρώ και μειώνεται στα 1.300 ευρώ από 1.900 ευρώ. Στο σενάριο αυτό και με την εφαρμογή της ισχύουσας φορολογικής κλίμακας, οι επιβαρύνσεις ξεκινούν από πολύ χαμηλά καθώς αγγίζουν χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους φορολογούμενους με μηνιαίες αποδοχές 428 ? 500 ευρώ.
Οι επιβαρύνσεις σύμφωνα με τα σενάριο αυτό ξεκινούν από τα 22 ευρώ και φθάνουν τα 602 ευρώ για τους φορολογούμενους με ετήσια εισοδήματα από 6.000 έως 9.000 ευρώ. Για παράδειγμα φορολογούμενος με ετήσιο εισόδημα 9.000 ευρώ που σήμερα πληρώνει φόρο 80 ευρώ με τη μείωση του αφορολογήτου στις 5.900 ευρώ θα δει το φόρο να εκτοξεύεται στα 638 ευρώ.
διαβάστε περισσότερα...
Καθώς τα πάντα είναι θολά και κανείς δεν ξέρει τι θα ισχύσει, το ενδιαφέρον εστιάζεται κυρίως στο νέο φορολογικό τοπίο που θα δημιουργήσει η μείωση του αφορολόγητου η οποία, όπως φαίνεται, έχει κλειδώσει.
Αυτό που απομένει είναι το που... θα κάτσει η μπίλια, με τους Ευρωπαίους να έχουν διαφορετικές απόψεις για το ύψος του «κουρέματος» του αφορολόγητου και την κυβέρνηση να προσπαθεί να πετύχει το μη χείρον βέλτιστον.
Σύμφωνα με το ΔΝΤ μια προσαρμογή του αφορολογήτου στα επίπεδα της Ευρωζώνης (5.500 ευρώ) και κατάργηση φοροαπαλλαγών, θα δημιουργούσε τα περιθώρια για μείωση των συντελεστών φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων κατά 15%-20%, οι οποίοι σήμερα κυμαίνονται από 22% έως και 45%.
Στο πλαίσιο αυτό, εξετάζονται διάφορα σενάρια για τη μείωση του αφορολογήτου ορίου σε συνδυασμό με την αναπροσαρμογή των συντελεστών της φορολογικής κλίμακας των φυσικών προσώπων. Η μείωση των συντελεστών αποτελεί το «κλειδί» που θα κλειδώσει το ύψος τους αφορολογήτου ορίου.
Το ΔΝΤ προτείνει μείωση συντελεστών κατά 15% - 20%, που σημαίνει ότι ο πρώτος συντελεστής 22% που εφαρμόζεται στο κλιμάκιο εισοδήματος έως 20.000 ευρώ θα μπορούσε να μειωθεί στα επίπεδα του 18% - 20%. Οσο μεγαλύτερο είναι το «ψαλίδισμα» των συντελεστών που σήμερα εκτείνονται από 22% έως 45% τόσο πιο μικρό θα είναι το αφορολόγητο όριο, αφού σε κάθε περίπτωση απαιτούνται πρόσθετα έσοδα ύψους 1,35 δισ. ευρώ.
Στο υπουργείο Οικονομικών αναζητούν τη χρυσή τομή για να μην επιβαρυνθούν υπέρμετρα οι έχοντες χαμηλά εισοδήματα από το «κούρεμα» του αφορολογήτου ορίου και σύμφωνα με πληροφορίες τρία είναι τα επικρατέστερα σενάρια που βρίσκονται στο τραπέζι:
[1] Το καλό σενάριο: Προβλέπει μείωση του αφορολογήτου ορίου στα επίπεδα των 7.000 ευρώ για μισθωτούς, συνταξιούχους και αγρότες χωρίς παιδιά από 8.636 ευρώ που ανέρχεται σήμερα. Δηλαδή, η έκπτωση φόρου από 1.900 ευρώ σήμερα μειώνεται στα 1.540 ευρώ. Με την πρόταση αυτή και χωρίς αλλαγές στους συντελεστές της φορολογικής κλίμακας οι πρόσθετες επιβαρύνσεις ξεκινούν από τα 22 ευρώ, αυξάνουν στα 220 ευρώ για τους έχοντες εισοδήματα 8.000 ευρώ τον χρόνο και εκτινάσσονται στα 360 ευρώ για όσους αποκτούν εισοδήματα άνω των 9.000 ευρώ. Πάνω από 1,5 εκατομμύριο μισθωτοί και συνταξιούχοι με μικρά εισοδήματα έως 10.000 ευρώ τον χρόνο θα κληθούν είτε να πληρώσουν για πρώτη φορά φόρο για τα εισοδήματά τους ή να πληρώσουν ένα μεγάλο φορολογικό λογαριασμό. Για παράδειγμα μισθωτός χωρίς παιδιά με ετήσιο εισόδημα 9.000 ευρώ που σήμερα καταβάλλει φόρο 80 ευρώ, με το «κούρεμα» του αφορολογήτου στις 7.000 ευρώ θα δει το φόρο να εκτοξεύεται στα 440 ευρώ (αύξηση φόρου 360 ευρώ).
[2] Το ενδιάμεσο σενάριο: Το αφορολόγητο όριο πέφτει κάτω από τη γραμμή των 7.000 ευρώ και προσγειώνεται στις 6.600 ευρώ. Με βάση το σενάριο αυτό η έκπτωση φόρου που οδηγεί σε έμμεσο αφορολόγητο μειώνεται από 1.900 ευρώ σήμερα στα 1.452 ευρώ, υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα υπάρξουν άλλες παρεμβάσεις π.χ. στους φορολογικούς συντελεστές και τα φορολογικά κλιμάκια. Στην περίπτωση αυτή ο φόρος εισοδήματος θα αγγίξει ακόμα και μισθωτούς, συνταξιούχους και αγρότες με μηνιαίο εισόδημα που υπερβαίνει τα 558 ευρώ (12 μισθοί στο δημόσιο τομέα και συντάξεις) και 478 ευρώ (14 μισθοί στον ιδιωτικό τομέα).
Με βάση τους υφιστάμενους φορολογικούς συντελεστές και στην περίπτωση που μειωθεί το αφορολόγητο στα επίπεδα των 6.600 ευρώ οι επιβαρύνσεις ξεκινούν από τα 22 ευρώ και φθάνουν τα 448 ευρώ. Στην περίπτωση αυτή, μισθωτός χωρίς παιδιά με ετήσιο εισόδημα 8.000 ευρώ σήμερα δεν πληρώνει φόρο για το εισόδημα του. Εάν το αφορολόγητο μειωθεί στις 6.600 ευρώ τότε θα κληθεί για πρώτη φορά να πληρώσει φόρο 308 ευρώ. Συνταξιούχος με ετήσιο εισόδημα 18.000 ευρώ καταβάλλει σήμερα στην εφορία φόρο ύψους 2.060 ευρώ. Με το μειωμένο αφορολόγητο όριο ο φόρος ανεβαίνει στις 2.508 ευρώ, δηλαδή θα κληθεί να πληρώσει έξτρα φόρο 448 ευρώ.
[3] Το κακό σενάριο: Είναι η πρόταση των δανειστών. Το αφορολόγητο όριο βρίσκεται κάτω από τις 6.000 ευρώ και διαμορφώνεται στα επίπεδα των 5.900 ευρώ. Στη περίπτωση αυτή η έκπτωση φόρου «κουρεύεται» κατά 600 ευρώ και μειώνεται στα 1.300 ευρώ από 1.900 ευρώ. Στο σενάριο αυτό και με την εφαρμογή της ισχύουσας φορολογικής κλίμακας, οι επιβαρύνσεις ξεκινούν από πολύ χαμηλά καθώς αγγίζουν χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους φορολογούμενους με μηνιαίες αποδοχές 428 ? 500 ευρώ.
Οι επιβαρύνσεις σύμφωνα με τα σενάριο αυτό ξεκινούν από τα 22 ευρώ και φθάνουν τα 602 ευρώ για τους φορολογούμενους με ετήσια εισοδήματα από 6.000 έως 9.000 ευρώ. Για παράδειγμα φορολογούμενος με ετήσιο εισόδημα 9.000 ευρώ που σήμερα πληρώνει φόρο 80 ευρώ με τη μείωση του αφορολογήτου στις 5.900 ευρώ θα δει το φόρο να εκτοξεύεται στα 638 ευρώ.
διαβάστε περισσότερα...
Παράταση έως τις 17 Μαρτίου η πληρωμή εισφορών στον ΕΦΚΑ
Παρατείνεται έως τις 17Μαρτίου η προθεσμία για την υποβολή Ανακεφαλαιωτικών Περιοδικών Δηλώσεων και για την καταβολή των νέων εισφορών στον ΕΦΚΑ του μηνός Ιανουαρίου που έληγε στις 28 Φεβρουαρίου.
Την παράταση αποφάσισαν η ηγεσία του υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και η διοίκηση το ΕΦΚΑ υπό την πίεση των αιτημάτων όλων των συνδικαλιστικών οργανώσεων των εργοδοτών, του ΕΒΕΑ και άλλων φορέων και λόγω των λειτουργικών προβλημάτων που υπάρχουν ακόμη στο σύστημα (δεν έχει "ανοίξει" η ειδική εφαρμογή για τη δηλωση στην ΑΠΔ των αμειβομένων με μπλοκάκι -"οιονεί"μισθωτών σε 1 εως 2 εργοδότες, δεν έχουν αναρτηθεί τα ειδοποιητήρια πληρωμής εισφορών για όσους εμφανίζονται ως παράλληλα ασφαλισμένοι ούτε και οι εισφορές για επικουρική ασφάλιση και εφαπαξ των αυτοαπασχολούμενων).
Η ΑΠΟΦΑΣΗ
Η Διοίκηση του ΕΦΚΑ ανακοινώνει τα ακόλουθα:
1. Προκειμένου να διευκολυνθούν όλοι οι εργοδότες που απασχολούν μισθωτούς ασφαλισμένους, να εκπληρώσουν την υποχρέωση τους για την υποβολή της Αναλυτικής Περιοδικής Δήλωσης (ΑΠΔ), μισθολογικής περιόδου Ιανουαρίου 2017 λόγω ένταξης στον ΕΦΚΑ νέων κατηγοριών μισθωτών, παρατείνει την προθεσμίαυποβολής ΑΠΔ και καταβολής εισφορών μισθολογικής περιόδου Ιανουαρίου 2017, έως την Παρασκευή 17 Μαρτίου 2017.
2. Επίσης παρατείνει την προθεσμία καταβολής εισφορών Ιανουαρίου 2017 των μη μισθωτώνασφαλισμένων, (αγροτών, αυτοαπασχολούμενων, ελεύθερων επαγγελματιών) την ίδια ως άνω ημερομηνία ( Παρασκευή 17 Μαρτίου 2017).
διαβάστε περισσότερα...
Την παράταση αποφάσισαν η ηγεσία του υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και η διοίκηση το ΕΦΚΑ υπό την πίεση των αιτημάτων όλων των συνδικαλιστικών οργανώσεων των εργοδοτών, του ΕΒΕΑ και άλλων φορέων και λόγω των λειτουργικών προβλημάτων που υπάρχουν ακόμη στο σύστημα (δεν έχει "ανοίξει" η ειδική εφαρμογή για τη δηλωση στην ΑΠΔ των αμειβομένων με μπλοκάκι -"οιονεί"μισθωτών σε 1 εως 2 εργοδότες, δεν έχουν αναρτηθεί τα ειδοποιητήρια πληρωμής εισφορών για όσους εμφανίζονται ως παράλληλα ασφαλισμένοι ούτε και οι εισφορές για επικουρική ασφάλιση και εφαπαξ των αυτοαπασχολούμενων).
Η ΑΠΟΦΑΣΗ
Η Διοίκηση του ΕΦΚΑ ανακοινώνει τα ακόλουθα:
1. Προκειμένου να διευκολυνθούν όλοι οι εργοδότες που απασχολούν μισθωτούς ασφαλισμένους, να εκπληρώσουν την υποχρέωση τους για την υποβολή της Αναλυτικής Περιοδικής Δήλωσης (ΑΠΔ), μισθολογικής περιόδου Ιανουαρίου 2017 λόγω ένταξης στον ΕΦΚΑ νέων κατηγοριών μισθωτών, παρατείνει την προθεσμίαυποβολής ΑΠΔ και καταβολής εισφορών μισθολογικής περιόδου Ιανουαρίου 2017, έως την Παρασκευή 17 Μαρτίου 2017.
2. Επίσης παρατείνει την προθεσμία καταβολής εισφορών Ιανουαρίου 2017 των μη μισθωτώνασφαλισμένων, (αγροτών, αυτοαπασχολούμενων, ελεύθερων επαγγελματιών) την ίδια ως άνω ημερομηνία ( Παρασκευή 17 Μαρτίου 2017).
διαβάστε περισσότερα...
ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ Η ΕΠΑΝΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ Μάστιγα η ανεργία στις ηλικίες 55-64
Ανησυχητικές διαστάσεις προσλαμβάνει η αυξητική τάση της ανεργίας στις ηλικίες κοντά στη συνταξιοδότηση, καθώς, σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία που δημοσίευσε η Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ), το ποσοστό της ανεργίας των ατόμων, ηλικίας 55-64 ετών, που βρέθηκε εκτός αγοράς εργασίας, το τελευταίο δωδεκάμηνο, ανήλθε, τον περασμένο Νοέμβριο, στο 19,3% από 17,3%, τον ίδιο μήνα του 2015.
Είναι χαρακτηριστικό ότι, κατά το ίδιο διάστημα, το γενικό ποσοστό ανεργίας, όπως προκύπτει από την ΕΛΣΤΑΤ, μειώθηκε κατά 1,5 μονάδα, καθώς διαμορφώθηκε στο 23% έναντι 24,5%, τον Νοέμβριο του 2015.
Όπως εκτιμούν ειδικοί οι οποίοι μελετούν τις τάσεις στην αγορά εργασίας, η συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα αντιμετωπίζει τις μεγαλύτερες δυσκολίες, για να επανενταχθεί στην απασχόληση και λόγω ηλικίας, αλλά, σε αρκετές περιπτώσεις και λόγω έλλειψης δεξιοτήτων. Αυτό που ζητούν, ως επί το πλείστον, για την αντιμετώπιση του μείζονος θέματος της ανεργίας είναι, μεταξύ άλλων, επαναρρύθμιση της αγοράς εργασίας και ενίσχυση των κοινωνικών προγραμμάτων απασχόλησης.
Οι λόγοι αύξησης της ανεργίας σε αυτές τις ηλικίες
Μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο επιστημονικός διευθυντής του Ινστιτούτου Εργασίας (ΙΝΕ) της ΓΣΕΕ Γιώργος Αργείτης, επιβεβαιώνει αυτήν την τάση στην αγορά εργασίας, δηλαδή να μειώνεται η απασχόληση στην ηλικιακή ομάδα 55-64 ετών, παραθέτοντας ορισμένα εμπειρικά ευρήματα, που εκτιμά ότι εξηγούν το φαινόμενο αυτό. Όπως δηλώνει, αρκετά συχνά, παρατηρείται η αντικατάσταση εργαζομένων μεταξύ 55-64 ετών με φθηνότερο εργατικό δυναμικό μερικής απασχόλησης, αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι «οι προσλήψεις με πλήρη απασχόληση έχουν υποχωρήσει από το 79%, το 2009, στο 45,3%, το 2016. Παράλληλα, ενώ, το 2009, οι προσλήψεις με ευέλικτες μορφές εργασίας αντιστοιχούσαν στο 21% του συνόλου των προσλήψεων, το 2016, το ποσοστό έχει εκτιναχθεί στο 54,7%». Αυτό, σύμφωνα με τον κ. Αργείτη, σημαίνει ότι «οι επιχειρήσεις προτιμούν να μειώνουν το ποσοστό των εργαζομένων τους με πλήρη απασχόληση και να το αντικαθιστούν με φθηνότερο μερικής απασχόλησης. Η ηλικιακή ομάδα των 55-64 ετών είναι εκείνη που, κυρίως, εργάζεται με πλήρη απασχόληση και έχει και υψηλότερες αποδοχές, λόγω της μεγάλης προϋπηρεσίας της».
Από την πλευρά του, ο επιστημονικός διευθυντής του Ινστιτούτου Μικρών Επιχειρήσεων (ΙΜΕ) της Γενικής Συνομοσπονδίας Επαγγελματιών, Βιοτεχνών, Εμπόρων, Ελλάδος (ΓΣΕΒΕΕ) και καθηγητής στο τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου Διονύσης Γράβαρης, σε δηλώσεις του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, επισημαίνει ότι, «σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας εργατικού δυναμικού της ΕΛΣΤΑΤ, για τον Νοέμβριο του 2016, το συνολικό ποσοστό ανεργίας δείχνει να αποκλιμακώνεται, αφού ανήλθε στο 23%, ενώ, τον Νοέμβριο του 2015, το ποσοστό αυτό ήταν 24,5%. Πρόκειται για μία σταθερή και συνεπή πορεία αποκλιμάκωσης, η οποία έχει ως αφετηρία το έτος 2014». Ωστόσο, όπως διευκρινίζει, «η πορεία αυτή δεν ισχύει για την ηλικιακή ομάδα 55-64 ετών».
Σύμφωνα με τον κ. Γράβαρη, εγείρεται το εξής ερώτημα: «Σε ποιους παράγοντες οφείλεται η αύξηση του ποσοστού ανεργίας για τη συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα;». Όπως λέει, μία σαφής, αλλά και στοιχειοθετημένη απάντηση σε αυτό το εύλογο ερώτημα, προϋποθέτει συστηματική επεξεργασία των μικροδεδομένων που διαθέτει η Ελληνική Στατιστική Αρχή για τις έρευνες εργατικού δυναμικού– μηνιαίες και τριμηνιαίες -από το 2010 και μεταγενέστερα. «Δεδομένου ότι αντίστοιχη επεξεργασία δεν είναι διαθέσιμη», ο κ. Γράβαρης επιχειρεί να δώσει απάντηση σε αυτό το ερώτημα, διατυπώνοντας ορισμένες, όσο το δυνατόν, περισσότερο εύλογες και εμπειρικά ελέγξιμες υποθέσεις με βάση τα στοιχεία που έχει στη διάθεσή του.
Όπως υπογραμμίζει, «η μεγαλύτερη αύξηση στο ποσοστό ανεργίας αυτής της ηλικιακής ομάδας παρατηρείται κατά το χρονικό διάστημα Νοέμβριος 2011–Νοέμβριος 2012. Μέσα σε ένα έτος, το ποσοστό ανεργίας για τη συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα αυξήθηκε από 10% στο 15,4% (αύξηση κατά 54%). Επειδή αυτή η χρονική περίοδος συμπίπτει με την κορύφωση της οικονομικής κρίσης, μπορούμε εύλογα να υποθέσουμε ότι η ροή προς την ανεργία των ατόμων αυτής της ηλικιακής ομάδας προήλθε από την απασχόληση. Πρόκειται, δηλαδή, για άνεργα άτομα, τα οποία είτε απολύθηκαν ως μισθωτοί είτε ως επιχειρηματίες έκλεισαν τις επιχειρήσεις τους. Ο τύπος ανεργίας για τα άτομα αυτής της ηλικιακής ομάδας είναι ανεργία ύφεσης και, επομένως, ακούσια».
«Είναι, επίσης, χαρακτηριστικό ότι τα άνεργα άτομα που ανήκουν σε αυτήν την ηλικιακή κατηγορία, παρουσιάζουν τις μεγαλύτερες δυσχέρειες για την επανείσοδό τους στην απασχόληση είτε, κυρίως, εξαιτίας της ηλικίας τους είτε, δευτερευόντως, επειδή διαθέτουν, κατά κανόνα, χαμηλά προσόντα και δεξιότητες» σχολιάζει ο ίδιος και συμπεραίνει πως «είναι πολύ πιθανόν αυτά τα άτομα να συνιστούν μεγάλο ποσοστό των ανέργων μακράς διάρκειας ή μακροχρόνια ανέργων, υπόθεση που είναι δυνατόν να ελεγχθεί με επεξεργασία των μικροδεδομένων της Έρευνας Εργατικού Δυναμικού. Εάν ισχύει η υπόθεση αυτή, τότε εξηγείται και η αδυναμία αποκλιμάκωσης στο ποσοστό ανεργίας που αναφέρεται στη συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα».
Οι πολιτικές που πρέπει να εφαρμοστούν, σύμφωνα με τους ειδικούς
Κατά την άποψη του κ. Γράβαρη, «τις περισσότερες φορές, αυτή η ηλικιακή ομάδα των ανέργων δεν συνιστά ομάδα-στόχο των διαφόρων πολιτικών απασχόλησης, με αποτέλεσμα η συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα να μην έχει στη διάθεσή της δυνατότητες ενεργοποίησης στη δομή απασχόλησης. Ο σχεδιασμός μίας πολιτικής απασχόλησης και αντιμετώπισης της ανεργίας για τα άτομα που ανήκουν σε αυτήν την ηλικιακή κατηγορία προϋποθέτει τον υπολογισμό του ποσοστού αυτής της ηλικιακής κατηγορίας στο συνολικό αριθμό των ανέργων, την κατανομή τους κατά φύλο, εκπαιδευτικό επίπεδο, οικογενειακή κατάσταση και γεωγραφική περιοχή, το προηγούμενο επαγγελματικό προφίλ αυτών των ατόμων, καθώς και τις ροές από την προηγούμενη ηλικιακή ομάδα (45-54 ετών) σε αυτήν την ηλικιακή ομάδα».
«Εφόσον προσδιοριστούν τα χαρακτηριστικά αυτά της ομάδας-στόχου, είναι δυνατή η επιλογή ενός φάσματος πολιτικών που να ταιριάζουν στα άτομα αυτής της ομάδας. Οι πολιτικές αυτές μπορούν να κυμαίνονται από ολοκληρωμένα προγράμματα σύντομης επανακατάρτισης, εφόσον χρειάζονται, σε συνδυασμό με επιδότηση της απασχόλησής τους είτε σε συγκεκριμένες επιχειρήσεις και κλάδους του ιδιωτικού τομέα είτε στο ευρύτερο δημόσιο τομέα, μέσω διευρυμένων προγραμμάτων κοινωφελούς εργασίας» παρατηρεί ο κ. Γράβαρης.
Ο κ. Αργείτης συμπληρώνει ότι η ανεργία δείχνει μεγάλη ακαμψία σε όλες τις ηλικιακές ομάδες και επίπεδα κατάρτισης και μόρφωσης. «Το εύρημα αυτό μας δείχνει ότι η ανεργία είναι πρόβλημα έλλειψης θέσεων εργασίας. Και η αιτία είναι η ύφεση και η ασκούμενη πολιτική της λιτότητας» εξηγεί ο ίδιος.
Παράλληλα, αναφέρει ότι η αντιμετώπιση της σημερινής κατάστασης στην αγορά εργασίας προϋποθέτει αλλαγή της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής, επαναρρύθμιση της αγοράς εργασίας με ενίσχυση της προστασίας των εργαζομένων, πιο στοχευμένα προγράμματα κατάρτισης, τα οποία θα μπορούσαν να παίξουν θετικό ρόλο, κυρίως, αν η οικονομία μεταβεί σε φάση ανάπτυξης και ενίσχυση των κοινωνικών προγραμμάτων απασχόλησης.
διαβάστε περισσότερα...
Είναι χαρακτηριστικό ότι, κατά το ίδιο διάστημα, το γενικό ποσοστό ανεργίας, όπως προκύπτει από την ΕΛΣΤΑΤ, μειώθηκε κατά 1,5 μονάδα, καθώς διαμορφώθηκε στο 23% έναντι 24,5%, τον Νοέμβριο του 2015.
Όπως εκτιμούν ειδικοί οι οποίοι μελετούν τις τάσεις στην αγορά εργασίας, η συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα αντιμετωπίζει τις μεγαλύτερες δυσκολίες, για να επανενταχθεί στην απασχόληση και λόγω ηλικίας, αλλά, σε αρκετές περιπτώσεις και λόγω έλλειψης δεξιοτήτων. Αυτό που ζητούν, ως επί το πλείστον, για την αντιμετώπιση του μείζονος θέματος της ανεργίας είναι, μεταξύ άλλων, επαναρρύθμιση της αγοράς εργασίας και ενίσχυση των κοινωνικών προγραμμάτων απασχόλησης.
Οι λόγοι αύξησης της ανεργίας σε αυτές τις ηλικίες
Μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο επιστημονικός διευθυντής του Ινστιτούτου Εργασίας (ΙΝΕ) της ΓΣΕΕ Γιώργος Αργείτης, επιβεβαιώνει αυτήν την τάση στην αγορά εργασίας, δηλαδή να μειώνεται η απασχόληση στην ηλικιακή ομάδα 55-64 ετών, παραθέτοντας ορισμένα εμπειρικά ευρήματα, που εκτιμά ότι εξηγούν το φαινόμενο αυτό. Όπως δηλώνει, αρκετά συχνά, παρατηρείται η αντικατάσταση εργαζομένων μεταξύ 55-64 ετών με φθηνότερο εργατικό δυναμικό μερικής απασχόλησης, αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι «οι προσλήψεις με πλήρη απασχόληση έχουν υποχωρήσει από το 79%, το 2009, στο 45,3%, το 2016. Παράλληλα, ενώ, το 2009, οι προσλήψεις με ευέλικτες μορφές εργασίας αντιστοιχούσαν στο 21% του συνόλου των προσλήψεων, το 2016, το ποσοστό έχει εκτιναχθεί στο 54,7%». Αυτό, σύμφωνα με τον κ. Αργείτη, σημαίνει ότι «οι επιχειρήσεις προτιμούν να μειώνουν το ποσοστό των εργαζομένων τους με πλήρη απασχόληση και να το αντικαθιστούν με φθηνότερο μερικής απασχόλησης. Η ηλικιακή ομάδα των 55-64 ετών είναι εκείνη που, κυρίως, εργάζεται με πλήρη απασχόληση και έχει και υψηλότερες αποδοχές, λόγω της μεγάλης προϋπηρεσίας της».
Από την πλευρά του, ο επιστημονικός διευθυντής του Ινστιτούτου Μικρών Επιχειρήσεων (ΙΜΕ) της Γενικής Συνομοσπονδίας Επαγγελματιών, Βιοτεχνών, Εμπόρων, Ελλάδος (ΓΣΕΒΕΕ) και καθηγητής στο τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου Διονύσης Γράβαρης, σε δηλώσεις του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, επισημαίνει ότι, «σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας εργατικού δυναμικού της ΕΛΣΤΑΤ, για τον Νοέμβριο του 2016, το συνολικό ποσοστό ανεργίας δείχνει να αποκλιμακώνεται, αφού ανήλθε στο 23%, ενώ, τον Νοέμβριο του 2015, το ποσοστό αυτό ήταν 24,5%. Πρόκειται για μία σταθερή και συνεπή πορεία αποκλιμάκωσης, η οποία έχει ως αφετηρία το έτος 2014». Ωστόσο, όπως διευκρινίζει, «η πορεία αυτή δεν ισχύει για την ηλικιακή ομάδα 55-64 ετών».
Σύμφωνα με τον κ. Γράβαρη, εγείρεται το εξής ερώτημα: «Σε ποιους παράγοντες οφείλεται η αύξηση του ποσοστού ανεργίας για τη συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα;». Όπως λέει, μία σαφής, αλλά και στοιχειοθετημένη απάντηση σε αυτό το εύλογο ερώτημα, προϋποθέτει συστηματική επεξεργασία των μικροδεδομένων που διαθέτει η Ελληνική Στατιστική Αρχή για τις έρευνες εργατικού δυναμικού– μηνιαίες και τριμηνιαίες -από το 2010 και μεταγενέστερα. «Δεδομένου ότι αντίστοιχη επεξεργασία δεν είναι διαθέσιμη», ο κ. Γράβαρης επιχειρεί να δώσει απάντηση σε αυτό το ερώτημα, διατυπώνοντας ορισμένες, όσο το δυνατόν, περισσότερο εύλογες και εμπειρικά ελέγξιμες υποθέσεις με βάση τα στοιχεία που έχει στη διάθεσή του.
Όπως υπογραμμίζει, «η μεγαλύτερη αύξηση στο ποσοστό ανεργίας αυτής της ηλικιακής ομάδας παρατηρείται κατά το χρονικό διάστημα Νοέμβριος 2011–Νοέμβριος 2012. Μέσα σε ένα έτος, το ποσοστό ανεργίας για τη συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα αυξήθηκε από 10% στο 15,4% (αύξηση κατά 54%). Επειδή αυτή η χρονική περίοδος συμπίπτει με την κορύφωση της οικονομικής κρίσης, μπορούμε εύλογα να υποθέσουμε ότι η ροή προς την ανεργία των ατόμων αυτής της ηλικιακής ομάδας προήλθε από την απασχόληση. Πρόκειται, δηλαδή, για άνεργα άτομα, τα οποία είτε απολύθηκαν ως μισθωτοί είτε ως επιχειρηματίες έκλεισαν τις επιχειρήσεις τους. Ο τύπος ανεργίας για τα άτομα αυτής της ηλικιακής ομάδας είναι ανεργία ύφεσης και, επομένως, ακούσια».
«Είναι, επίσης, χαρακτηριστικό ότι τα άνεργα άτομα που ανήκουν σε αυτήν την ηλικιακή κατηγορία, παρουσιάζουν τις μεγαλύτερες δυσχέρειες για την επανείσοδό τους στην απασχόληση είτε, κυρίως, εξαιτίας της ηλικίας τους είτε, δευτερευόντως, επειδή διαθέτουν, κατά κανόνα, χαμηλά προσόντα και δεξιότητες» σχολιάζει ο ίδιος και συμπεραίνει πως «είναι πολύ πιθανόν αυτά τα άτομα να συνιστούν μεγάλο ποσοστό των ανέργων μακράς διάρκειας ή μακροχρόνια ανέργων, υπόθεση που είναι δυνατόν να ελεγχθεί με επεξεργασία των μικροδεδομένων της Έρευνας Εργατικού Δυναμικού. Εάν ισχύει η υπόθεση αυτή, τότε εξηγείται και η αδυναμία αποκλιμάκωσης στο ποσοστό ανεργίας που αναφέρεται στη συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα».
Οι πολιτικές που πρέπει να εφαρμοστούν, σύμφωνα με τους ειδικούς
Κατά την άποψη του κ. Γράβαρη, «τις περισσότερες φορές, αυτή η ηλικιακή ομάδα των ανέργων δεν συνιστά ομάδα-στόχο των διαφόρων πολιτικών απασχόλησης, με αποτέλεσμα η συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα να μην έχει στη διάθεσή της δυνατότητες ενεργοποίησης στη δομή απασχόλησης. Ο σχεδιασμός μίας πολιτικής απασχόλησης και αντιμετώπισης της ανεργίας για τα άτομα που ανήκουν σε αυτήν την ηλικιακή κατηγορία προϋποθέτει τον υπολογισμό του ποσοστού αυτής της ηλικιακής κατηγορίας στο συνολικό αριθμό των ανέργων, την κατανομή τους κατά φύλο, εκπαιδευτικό επίπεδο, οικογενειακή κατάσταση και γεωγραφική περιοχή, το προηγούμενο επαγγελματικό προφίλ αυτών των ατόμων, καθώς και τις ροές από την προηγούμενη ηλικιακή ομάδα (45-54 ετών) σε αυτήν την ηλικιακή ομάδα».
«Εφόσον προσδιοριστούν τα χαρακτηριστικά αυτά της ομάδας-στόχου, είναι δυνατή η επιλογή ενός φάσματος πολιτικών που να ταιριάζουν στα άτομα αυτής της ομάδας. Οι πολιτικές αυτές μπορούν να κυμαίνονται από ολοκληρωμένα προγράμματα σύντομης επανακατάρτισης, εφόσον χρειάζονται, σε συνδυασμό με επιδότηση της απασχόλησής τους είτε σε συγκεκριμένες επιχειρήσεις και κλάδους του ιδιωτικού τομέα είτε στο ευρύτερο δημόσιο τομέα, μέσω διευρυμένων προγραμμάτων κοινωφελούς εργασίας» παρατηρεί ο κ. Γράβαρης.
Ο κ. Αργείτης συμπληρώνει ότι η ανεργία δείχνει μεγάλη ακαμψία σε όλες τις ηλικιακές ομάδες και επίπεδα κατάρτισης και μόρφωσης. «Το εύρημα αυτό μας δείχνει ότι η ανεργία είναι πρόβλημα έλλειψης θέσεων εργασίας. Και η αιτία είναι η ύφεση και η ασκούμενη πολιτική της λιτότητας» εξηγεί ο ίδιος.
Παράλληλα, αναφέρει ότι η αντιμετώπιση της σημερινής κατάστασης στην αγορά εργασίας προϋποθέτει αλλαγή της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής, επαναρρύθμιση της αγοράς εργασίας με ενίσχυση της προστασίας των εργαζομένων, πιο στοχευμένα προγράμματα κατάρτισης, τα οποία θα μπορούσαν να παίξουν θετικό ρόλο, κυρίως, αν η οικονομία μεταβεί σε φάση ανάπτυξης και ενίσχυση των κοινωνικών προγραμμάτων απασχόλησης.
διαβάστε περισσότερα...
Aυστηρός μηχανισμός ελέγχου της οικονομίας και μετά το 2018
Στη μέγγενη αυστηρής, πολυετούς εποπτείας, θα διατηρήσουν οι πιστωτές την ελληνική οικονομία ακόμη και μετά το τέλος του προγράμματος.
Η νέα φάση της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, που αναμένεται, πια, να πάρει σάρκα και οστά μετά τις γερμανικές εκλογές για να ξεκινήσει να υλοποιείται μετά τη λήξη του τρέχοντος προγράμματος, το 2018, φέρνει -de facto- νέο μηχανισμό εποπτείας. Το θέμα, σιωπηρά βρίσκεται στο σκεπτικό των Θεσμών, και μπορεί να μην αποτελεί φλέγουσα προτεραιότητα, αλλά είναι κεφάλαιο που δεν θα καθυστερήσει να ανοίξει. Μοιραία θα ξεκινήσει να εξετάζεται, μετά τις γερμανικές εκλογές το φθινόπωρο, με νέο κύκλο διαπραγματεύσεων για την επόμενη μέρα στην Ελλάδα, αφού τότε θα απομένει διάστημα μικρότερο του έτους, έως τη λήξη του τρίτου Μνημονίου, το καλοκαίρι του 2018. Σε εκείνο τον κύκλο διαπραγματεύσεων θα ενταχθεί, όπως όλα δείχνουν, η εξειδίκευση της επόμενης, μεσομακροπρόθεσμης φάσης αναδιάρθρωσης του χρέους, αλλά και του πλαισίου εποπτείας που θα συνοδεύει την υλοποίησή του τα επόμενα χρόνια.
Ήδη ξένοι διπλωμάτες, «φωτογραφίζουν» καθεστώς ισχυρής αιρεσιμότητας (conditionality) - δηλαδή συγκεκριμένων όρων που πρέπει να εκπληρώνει η Ελλάδα για να «κερδίζει» τη σταδιακή, εφαρμογή του νέου πακέτου μέτρων για το χρέος.
Αν και στη φάση αυτή όλα είναι ρευστά, αφού η αξιολόγηση παραμένει ανοικτή και οι μεγάλοι χρηματοδότες της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, η Γαλλία και η Γερμανία να βρίσκονται ενώπιον κρίσιμων εκλογών, η διαχείριση του ελληνικού προβλήματος, εντός ευρώ, μετά το 2018 θεωρείται πως είναι, μέσες άκρες, προδιαγεγραμμένη.
Τέταρτο Μνημόνιο και... άλλα σενάρια
Στο ιδανικό σενάριο, ξένοι θεωρούν ως πιθανότερη εξέλιξη, μετά τη λήξη του τρέχοντος προγράμματος η χώρα να «γλιτώσει» ένα νέο Μνημόνιο, με παροχή δηλαδή νέου δανείου. Θα μπορούσε όμως να «περάσει» σε καθεστώς πιστωτικής διευκόλυνσης, το πλαίσιο δηλαδή που διαπραγματευόταν η χώρα, πριν από τις εκλογές του 2015, και το οποίο είναι σχεδιασμένο να λειτουργεί ως δίχτυ ασφαλείας έναντι των αγορών.
Στην περίπτωση αυτή, η Ελλάδα δεν θα παίρνει δόσεις ανά τακτά χρονικά διαστήματα, αφού θεωρητικά θα έχει ανοίξει ο δρόμος των αγορών για δανεισμό με ανεκτό κόστος, αλλά θα έχει την εγγύηση από την Ευρωζώνη πως θα υπάρχουν διαθέσιμα κεφάλαια για αυτή, εφόσον τηρούνται συγκεκριμένα προαπαιτούμενα. Ο μηχανισμός αυτός λειτουργεί πρακτικά σαν ασφάλιστρο κινδύνου έναντι των αγορών, και ο σχεδιασμός του στοχεύει στη διευκόλυνση της χώρας να εδραιώσει πρόσβαση στις αγορές, τον πιο αυστηρό κριτή για μια οικονομία, αφού εκεί δεν χωρούν πολιτικές διαπραγματεύσεις και ελιγμοί.
Στο πιο δυσμενές σενάριο, η χώρα θα μπορούσε να βρεθεί ενώπιον της ανάγκης ενός τέταρτου Μνημονίου, με παροχή νέας χρηματοδότησης από την Ευρωζώνη, ίσως και από το ΔΝΤ. Εδώ σαφώς τα πράγματα θα είναι πιο δύσκολα, αφού μια τέτοια εξέλιξη, εγκυμονεί και άλλους, πιο ακραίους κινδύνους για τη χώρα, και στην καλή εκδοχή αυτού του σεναρίου, η εποπτεία θα είναι και πιο αυστηρή και πιο τακτική.
Σε όλα πάντως τα πιθανά σενάρια για την επόμενη μέρα, η Ελλάδα έχει διασφαλισμένο ένα πλαίσιο πολυετούς εποπτείας από τους πιστωτές, με προκαθορισμένες απαιτήσεις για δημοσιονομικούς στόχους και μεταρρυθμίσεις, και εκείνο που παραμένει απροσδιόριστο είναι πόσο ασφυκτικό θα είναι αυτό.
«Έχουμε δει πολλά από την Ελλάδα...»
Άλλωστε η διάθεση των πιστωτών διαφάνηκε και από την κατεύθυνση που αποφασίστηκε στο τελευταίο Eurogroup με τους πιστωτές, στη βάση της ατζέντας του ΔΝΤ να απαιτούν προκαταβολική νομοθέτηση μέτρων που θα εφαρμοστούν τελικά, μετά τη λήξη του τρέχοντος προγράμματος. Αυτό αποτυπώνει, όχι μόνο τις πιέσεις που δέχονται μεγάλοι πιστωτές της χώρας λόγω των εκλογικών αναμετρήσεων στο εσωτερικό τους αλλά και την ισχυρή δυσπιστία που κυριαρχεί στους πιστωτές προς την ικανότητα και τη βούληση του πολιτικού δυναμικού της χώρας, ανεξαρτήτως αποχρώσεων, να κάνει κτήμα του τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις.
διαβάστε περισσότερα...
Η νέα φάση της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, που αναμένεται, πια, να πάρει σάρκα και οστά μετά τις γερμανικές εκλογές για να ξεκινήσει να υλοποιείται μετά τη λήξη του τρέχοντος προγράμματος, το 2018, φέρνει -de facto- νέο μηχανισμό εποπτείας. Το θέμα, σιωπηρά βρίσκεται στο σκεπτικό των Θεσμών, και μπορεί να μην αποτελεί φλέγουσα προτεραιότητα, αλλά είναι κεφάλαιο που δεν θα καθυστερήσει να ανοίξει. Μοιραία θα ξεκινήσει να εξετάζεται, μετά τις γερμανικές εκλογές το φθινόπωρο, με νέο κύκλο διαπραγματεύσεων για την επόμενη μέρα στην Ελλάδα, αφού τότε θα απομένει διάστημα μικρότερο του έτους, έως τη λήξη του τρίτου Μνημονίου, το καλοκαίρι του 2018. Σε εκείνο τον κύκλο διαπραγματεύσεων θα ενταχθεί, όπως όλα δείχνουν, η εξειδίκευση της επόμενης, μεσομακροπρόθεσμης φάσης αναδιάρθρωσης του χρέους, αλλά και του πλαισίου εποπτείας που θα συνοδεύει την υλοποίησή του τα επόμενα χρόνια.
Ήδη ξένοι διπλωμάτες, «φωτογραφίζουν» καθεστώς ισχυρής αιρεσιμότητας (conditionality) - δηλαδή συγκεκριμένων όρων που πρέπει να εκπληρώνει η Ελλάδα για να «κερδίζει» τη σταδιακή, εφαρμογή του νέου πακέτου μέτρων για το χρέος.
Αν και στη φάση αυτή όλα είναι ρευστά, αφού η αξιολόγηση παραμένει ανοικτή και οι μεγάλοι χρηματοδότες της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, η Γαλλία και η Γερμανία να βρίσκονται ενώπιον κρίσιμων εκλογών, η διαχείριση του ελληνικού προβλήματος, εντός ευρώ, μετά το 2018 θεωρείται πως είναι, μέσες άκρες, προδιαγεγραμμένη.
Τέταρτο Μνημόνιο και... άλλα σενάρια
Στο ιδανικό σενάριο, ξένοι θεωρούν ως πιθανότερη εξέλιξη, μετά τη λήξη του τρέχοντος προγράμματος η χώρα να «γλιτώσει» ένα νέο Μνημόνιο, με παροχή δηλαδή νέου δανείου. Θα μπορούσε όμως να «περάσει» σε καθεστώς πιστωτικής διευκόλυνσης, το πλαίσιο δηλαδή που διαπραγματευόταν η χώρα, πριν από τις εκλογές του 2015, και το οποίο είναι σχεδιασμένο να λειτουργεί ως δίχτυ ασφαλείας έναντι των αγορών.
Στην περίπτωση αυτή, η Ελλάδα δεν θα παίρνει δόσεις ανά τακτά χρονικά διαστήματα, αφού θεωρητικά θα έχει ανοίξει ο δρόμος των αγορών για δανεισμό με ανεκτό κόστος, αλλά θα έχει την εγγύηση από την Ευρωζώνη πως θα υπάρχουν διαθέσιμα κεφάλαια για αυτή, εφόσον τηρούνται συγκεκριμένα προαπαιτούμενα. Ο μηχανισμός αυτός λειτουργεί πρακτικά σαν ασφάλιστρο κινδύνου έναντι των αγορών, και ο σχεδιασμός του στοχεύει στη διευκόλυνση της χώρας να εδραιώσει πρόσβαση στις αγορές, τον πιο αυστηρό κριτή για μια οικονομία, αφού εκεί δεν χωρούν πολιτικές διαπραγματεύσεις και ελιγμοί.
Στο πιο δυσμενές σενάριο, η χώρα θα μπορούσε να βρεθεί ενώπιον της ανάγκης ενός τέταρτου Μνημονίου, με παροχή νέας χρηματοδότησης από την Ευρωζώνη, ίσως και από το ΔΝΤ. Εδώ σαφώς τα πράγματα θα είναι πιο δύσκολα, αφού μια τέτοια εξέλιξη, εγκυμονεί και άλλους, πιο ακραίους κινδύνους για τη χώρα, και στην καλή εκδοχή αυτού του σεναρίου, η εποπτεία θα είναι και πιο αυστηρή και πιο τακτική.
Σε όλα πάντως τα πιθανά σενάρια για την επόμενη μέρα, η Ελλάδα έχει διασφαλισμένο ένα πλαίσιο πολυετούς εποπτείας από τους πιστωτές, με προκαθορισμένες απαιτήσεις για δημοσιονομικούς στόχους και μεταρρυθμίσεις, και εκείνο που παραμένει απροσδιόριστο είναι πόσο ασφυκτικό θα είναι αυτό.
«Έχουμε δει πολλά από την Ελλάδα...»
Άλλωστε η διάθεση των πιστωτών διαφάνηκε και από την κατεύθυνση που αποφασίστηκε στο τελευταίο Eurogroup με τους πιστωτές, στη βάση της ατζέντας του ΔΝΤ να απαιτούν προκαταβολική νομοθέτηση μέτρων που θα εφαρμοστούν τελικά, μετά τη λήξη του τρέχοντος προγράμματος. Αυτό αποτυπώνει, όχι μόνο τις πιέσεις που δέχονται μεγάλοι πιστωτές της χώρας λόγω των εκλογικών αναμετρήσεων στο εσωτερικό τους αλλά και την ισχυρή δυσπιστία που κυριαρχεί στους πιστωτές προς την ικανότητα και τη βούληση του πολιτικού δυναμικού της χώρας, ανεξαρτήτως αποχρώσεων, να κάνει κτήμα του τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις.
διαβάστε περισσότερα...
Σοβαρός κίνδυνος «λουκέτου» για χιλιάδες επιχειρήσεις
Χιλιάδες επιχειρήσεις μένουν εκτός του εξωδικαστικού μηχανισμού ρύθμισης οφειλών, λόγω των αυστηρών κριτηρίων που έχουν τεθεί για την υπαγωγή στις ευνοϊκές ρυθμίσεις.
Παράλληλα, ανοικτά παραμένουν σημαντικά θέματα του νέου πλαισίου, για τα οποία εκκρεμεί η συμφωνία με τους δανειστές.
Οι σοβαρές εκκρεμότητες που υπάρχουν απειλούν να προκαλέσουν νέες καθυστερήσεις τις οποίες δεν μπορεί να αντέξει η αγορά. Χιλιάδες εταιρείες βρίσκονται σε «πυρίκαυστη ζώνη» λόγω των υπέρογκων οφειλών τους και την αδυναμία να αναπτυχθούν ή ακόμη και να επιβιώσουν. Την ίδια στιγμή τα «κόκκινα» δάνεια αυξάνονται διαρκώς απειλώντας να τινάξουν στον αέρα τις τράπεζες, καθώς η προσδοκία για ευνοϊκές ρυθμίσεις και «κουρέματα» έχει οδηγήσει σε άτυπη στάση πληρωμών.
Σ’ αυτό το σκηνικό ο κίνδυνος που επικρέμαται είναι να μπει λουκέτο σε χιλιάδες επιχειρήσεις με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους εργαζόμενους αλλά και την ελληνική οικονομία. Και για τον λόγο αυτό γίνεται αγώνας δρόμου προκειμένου να αρθούν τα εμπόδια και να ξεκινήσουν μαζικές ρυθμίσεις.
Σοβαρός κίνδυνος «λουκέτου» για χιλιάδες επιχειρήσεις
Τα προσκόμματα
Σε ό,τι αφορά τους όρους και τις προϋποθέσεις που προβλέπονται για τη συμμετοχή στον εξωδικαστικό μηχανισμό είναι ενδεικτικές οι επισημάνσεις που κάνει ο πρόεδρος της Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων Ελλάδας Κωνσταντίνος Μίχαλος επί συγκεκριμένων άρθρων.
Όπως εκείνο που προβλέπει ότι για να ενταχθεί μια επιχείρηση στον εξωδικαστικό μηχανισμό απαιτείται να έχει τουλάχιστον μία κερδοφόρα χρήση κατά την τελευταία τριετία, «κριτήριο που δυσχεραίνει απίστευτα την ένταξη επιχειρήσεων, καθώς η τελευταία τριετία ήταν εξαιρετικά δυσμενής για το επιχειρείν λόγω της οικονομικής κρίσης», σχολιάζει ο πρόεδρος της ΚΕΕΕ.
Άλλο ένα κριτήριο που αποτελεί εμπόδιο για την υπαγωγή επιχειρήσεων στο νέο πλαίσιο είναι αυτό που προβλέπει ότι αν ο οφειλέτης έχει κάνει ρύθμιση αυτή θα πρέπει να έχει γίνει μετά την 1η Ιουλίου του 2016. Σύμφωνα με τον κ. Μίχαλο επίσης αυτή καθιστά «απαγορευτική την ένταξη επιχειρήσεων, διότι η συντριπτική πλειονότητα αυτών έχουν δύο, τρεις ή και περισσότερες ρυθμίσεις την παραπάνω ημερομηνία».
Ο πρόεδρος της ΚΕΕΕ επίσης εκφράζει την αντίθεσή του σε έναν άλλο όρο υπαγωγής. Πρόκειται για εκείνον που προβλέπει ότι δεν μπορεί μία επιχείρηση να υπαχθεί στο νόμο αν το 85% των συνολικών οφειλών της ανήκει σε έναν πιστωτή. Όπως σχολιάζει «θέτει προσκόμματα στην ένταξη σημαντικού αριθμού επιχειρήσεων, διότι είναι σύνηθες μια επιχείρηση μικρή ή μεσαία να διατηρεί τον δανεισμό της σε έναν μόνο πιστωτικό φορέα».
Τέσσερα ανοικτά μέτωπα
Την ίδια στιγμή τέσσερα ζητήματα παραμένουν ανοικτά προς διαπραγμάτευση με τους θεσμούς αν και βρίσκονται στο νομοσχέδιο του εξωδικαστικού μηχανισμού ρύθμισης των επιχειρηματικών οφειλών.
Παρά το ότι το σχέδιο του υπουργείου Οικονομίας και Ανάπτυξης βγήκε σε δημόσια διαβούλευση, ωστόσο χωρίς συμφωνία βρίσκονται κρίσιμες διατάξεις οι οποίες καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό την πορεία του φιλόδοξου πλαισίου για την αναδιάρθρωση χρεών.
1 Το πρώτο μεγάλο αγκάθι για το οποίο υπάρχει διαφωνία μεταξύ του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης και των δανειστών είναι το είδος των χρεών προς το δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία που θα μπορούν να διαγράφονται. Το νομοσχέδιο του υπουργείου εξαιρεί από το κούρεμα βασικών οφειλών που προέρχονται από τη μη απόδοση ΦΠΑ, παρακρατούμενους φόρους και ποσά από καταπτώσεις εγγυήσεων, οι οποίες χορηγήθηκαν σε δάνεια με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου, αλλά και ασφαλιστικές εισφορές εργαζομένων.
- Οι θεσμοί δεν συμφωνούν με αυτή τη διάταξη και απαιτούν στο «πακέτο» των διαγραφών επιχειρηματικών χρεών να μπαίνουν και όλοι οι παρακρατούμενοι φόροι και εισφορές. Πληροφορίες θέλουν την ίδια θέση να έχουν και οι τράπεζες, προκειμένου να μην επωμίζονται εκείνες το μεγαλύτερο κόστος από τις αναδιαρθρώσεις των οφειλών.
2 Το δεύτερο αγκάθι στις συζητήσεις μεταξύ των δύο πλευρών είναι το ελάχιστο όριο των ληξιπρόθεσμων οφειλών που έχει τεθεί ως προϋπόθεση για την υπαγωγή στον εξωδικαστικό μηχανισμό. Αυτό προσδιορίστηκε στα 20.000 ευρώ. Δηλαδή, αίτηση για συμμετοχή στις διαδικασίες μπορούν να καταθέσουν επιχειρήσεις που έχουν χρέη άνω των 20.000 ευρώ.
- Οι δανειστές είχαν προτείνει αυτό το όριο να είναι στα 50.000 ευρώ. Έτσι, ώστε ο εξωδικαστικός μηχανισμός να είναι πιο «σφικτός» στις προϋποθέσεις συμμετοχής αλλά και να αφορά μόνο μεγάλες επιχειρήσεις, οι οποίες αν διασωθούν θα προκαλέσουν μεγαλύτερο θετικό αντίκτυπο στην οικονομία και την κοινωνία.
3 Το τρίτο ανοικτό θέμα του εξωδικαστικού μηχανισμού είναι ο όρος που έχει μπει σε σχέση με το χρόνο δημιουργίας των χρεών, προκειμένου οι επιχειρήσεις - οφειλέτες να υπαχθούν στις διαδικασίες. Το νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομίας και Ανάπτυξης αναφέρει ότι μπορούν να συμμετέχουν επιχειρήσεις με χρέη τα οποία γεννήθηκαν μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου του 2016.
- Οι θεσμοί θέλουν αυτή η ημερομηνία να μεταφερθεί πιο πίσω. Έτσι, όμως, μένουν εκτός χιλιάδες επιχειρήσεις.
4 Το τέταρτο «αγκάθι» έχει να κάνει με μία ακόμη ημερομηνία. Αυτή αφορά τη διάρκεια του εξωδικαστικού μηχανισμού. Το υπουργείο Οικονομίας και Ανάπτυξης δίνει λήξη στις 31 Δεκεμβρίου του 2018.
- Οι δανειστές θέλουν να τελειώσει νωρίτερα.
Τα τέσσερα αυτά ανοικτά θέματα και ιδίως εκείνο των χρεών προς το δημόσιο, συζητούνται ανάμεσα στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης και τους εκπροσώπους των δανειστών για τουλάχιστον έξι μήνες.
Πηγές της διαπραγμάτευσης, αναφέρουν ότι είναι πολύ εύκολο να κλείσουν τα δύο τελευταία ζητήματα με αμοιβαίες υποχωρήσεις, ενώ τα δύο πρώτα θα απαιτήσουν πολιτική απόφαση.
Πάντως πέραν των πιέσεων που ασκούνται από τους δανειστές για τα προαναφερόμενα θέματα, ενστάσεις διατυπώνονται και από τους επιχειρηματίες για άλλες διατάξεις, σύμφωνα με τους οποίους, αυτές αφήνουν εκτός του εξωδικαστικού μηχανισμού χιλιάδες εταιρείες.
διαβάστε περισσότερα...
Παράλληλα, ανοικτά παραμένουν σημαντικά θέματα του νέου πλαισίου, για τα οποία εκκρεμεί η συμφωνία με τους δανειστές.
Οι σοβαρές εκκρεμότητες που υπάρχουν απειλούν να προκαλέσουν νέες καθυστερήσεις τις οποίες δεν μπορεί να αντέξει η αγορά. Χιλιάδες εταιρείες βρίσκονται σε «πυρίκαυστη ζώνη» λόγω των υπέρογκων οφειλών τους και την αδυναμία να αναπτυχθούν ή ακόμη και να επιβιώσουν. Την ίδια στιγμή τα «κόκκινα» δάνεια αυξάνονται διαρκώς απειλώντας να τινάξουν στον αέρα τις τράπεζες, καθώς η προσδοκία για ευνοϊκές ρυθμίσεις και «κουρέματα» έχει οδηγήσει σε άτυπη στάση πληρωμών.
Σ’ αυτό το σκηνικό ο κίνδυνος που επικρέμαται είναι να μπει λουκέτο σε χιλιάδες επιχειρήσεις με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους εργαζόμενους αλλά και την ελληνική οικονομία. Και για τον λόγο αυτό γίνεται αγώνας δρόμου προκειμένου να αρθούν τα εμπόδια και να ξεκινήσουν μαζικές ρυθμίσεις.
Σοβαρός κίνδυνος «λουκέτου» για χιλιάδες επιχειρήσεις
Τα προσκόμματα
Σε ό,τι αφορά τους όρους και τις προϋποθέσεις που προβλέπονται για τη συμμετοχή στον εξωδικαστικό μηχανισμό είναι ενδεικτικές οι επισημάνσεις που κάνει ο πρόεδρος της Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων Ελλάδας Κωνσταντίνος Μίχαλος επί συγκεκριμένων άρθρων.
Όπως εκείνο που προβλέπει ότι για να ενταχθεί μια επιχείρηση στον εξωδικαστικό μηχανισμό απαιτείται να έχει τουλάχιστον μία κερδοφόρα χρήση κατά την τελευταία τριετία, «κριτήριο που δυσχεραίνει απίστευτα την ένταξη επιχειρήσεων, καθώς η τελευταία τριετία ήταν εξαιρετικά δυσμενής για το επιχειρείν λόγω της οικονομικής κρίσης», σχολιάζει ο πρόεδρος της ΚΕΕΕ.
Άλλο ένα κριτήριο που αποτελεί εμπόδιο για την υπαγωγή επιχειρήσεων στο νέο πλαίσιο είναι αυτό που προβλέπει ότι αν ο οφειλέτης έχει κάνει ρύθμιση αυτή θα πρέπει να έχει γίνει μετά την 1η Ιουλίου του 2016. Σύμφωνα με τον κ. Μίχαλο επίσης αυτή καθιστά «απαγορευτική την ένταξη επιχειρήσεων, διότι η συντριπτική πλειονότητα αυτών έχουν δύο, τρεις ή και περισσότερες ρυθμίσεις την παραπάνω ημερομηνία».
Ο πρόεδρος της ΚΕΕΕ επίσης εκφράζει την αντίθεσή του σε έναν άλλο όρο υπαγωγής. Πρόκειται για εκείνον που προβλέπει ότι δεν μπορεί μία επιχείρηση να υπαχθεί στο νόμο αν το 85% των συνολικών οφειλών της ανήκει σε έναν πιστωτή. Όπως σχολιάζει «θέτει προσκόμματα στην ένταξη σημαντικού αριθμού επιχειρήσεων, διότι είναι σύνηθες μια επιχείρηση μικρή ή μεσαία να διατηρεί τον δανεισμό της σε έναν μόνο πιστωτικό φορέα».
Τέσσερα ανοικτά μέτωπα
Την ίδια στιγμή τέσσερα ζητήματα παραμένουν ανοικτά προς διαπραγμάτευση με τους θεσμούς αν και βρίσκονται στο νομοσχέδιο του εξωδικαστικού μηχανισμού ρύθμισης των επιχειρηματικών οφειλών.
Παρά το ότι το σχέδιο του υπουργείου Οικονομίας και Ανάπτυξης βγήκε σε δημόσια διαβούλευση, ωστόσο χωρίς συμφωνία βρίσκονται κρίσιμες διατάξεις οι οποίες καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό την πορεία του φιλόδοξου πλαισίου για την αναδιάρθρωση χρεών.
1 Το πρώτο μεγάλο αγκάθι για το οποίο υπάρχει διαφωνία μεταξύ του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης και των δανειστών είναι το είδος των χρεών προς το δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία που θα μπορούν να διαγράφονται. Το νομοσχέδιο του υπουργείου εξαιρεί από το κούρεμα βασικών οφειλών που προέρχονται από τη μη απόδοση ΦΠΑ, παρακρατούμενους φόρους και ποσά από καταπτώσεις εγγυήσεων, οι οποίες χορηγήθηκαν σε δάνεια με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου, αλλά και ασφαλιστικές εισφορές εργαζομένων.
- Οι θεσμοί δεν συμφωνούν με αυτή τη διάταξη και απαιτούν στο «πακέτο» των διαγραφών επιχειρηματικών χρεών να μπαίνουν και όλοι οι παρακρατούμενοι φόροι και εισφορές. Πληροφορίες θέλουν την ίδια θέση να έχουν και οι τράπεζες, προκειμένου να μην επωμίζονται εκείνες το μεγαλύτερο κόστος από τις αναδιαρθρώσεις των οφειλών.
2 Το δεύτερο αγκάθι στις συζητήσεις μεταξύ των δύο πλευρών είναι το ελάχιστο όριο των ληξιπρόθεσμων οφειλών που έχει τεθεί ως προϋπόθεση για την υπαγωγή στον εξωδικαστικό μηχανισμό. Αυτό προσδιορίστηκε στα 20.000 ευρώ. Δηλαδή, αίτηση για συμμετοχή στις διαδικασίες μπορούν να καταθέσουν επιχειρήσεις που έχουν χρέη άνω των 20.000 ευρώ.
- Οι δανειστές είχαν προτείνει αυτό το όριο να είναι στα 50.000 ευρώ. Έτσι, ώστε ο εξωδικαστικός μηχανισμός να είναι πιο «σφικτός» στις προϋποθέσεις συμμετοχής αλλά και να αφορά μόνο μεγάλες επιχειρήσεις, οι οποίες αν διασωθούν θα προκαλέσουν μεγαλύτερο θετικό αντίκτυπο στην οικονομία και την κοινωνία.
3 Το τρίτο ανοικτό θέμα του εξωδικαστικού μηχανισμού είναι ο όρος που έχει μπει σε σχέση με το χρόνο δημιουργίας των χρεών, προκειμένου οι επιχειρήσεις - οφειλέτες να υπαχθούν στις διαδικασίες. Το νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομίας και Ανάπτυξης αναφέρει ότι μπορούν να συμμετέχουν επιχειρήσεις με χρέη τα οποία γεννήθηκαν μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου του 2016.
- Οι θεσμοί θέλουν αυτή η ημερομηνία να μεταφερθεί πιο πίσω. Έτσι, όμως, μένουν εκτός χιλιάδες επιχειρήσεις.
4 Το τέταρτο «αγκάθι» έχει να κάνει με μία ακόμη ημερομηνία. Αυτή αφορά τη διάρκεια του εξωδικαστικού μηχανισμού. Το υπουργείο Οικονομίας και Ανάπτυξης δίνει λήξη στις 31 Δεκεμβρίου του 2018.
- Οι δανειστές θέλουν να τελειώσει νωρίτερα.
Τα τέσσερα αυτά ανοικτά θέματα και ιδίως εκείνο των χρεών προς το δημόσιο, συζητούνται ανάμεσα στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης και τους εκπροσώπους των δανειστών για τουλάχιστον έξι μήνες.
Πηγές της διαπραγμάτευσης, αναφέρουν ότι είναι πολύ εύκολο να κλείσουν τα δύο τελευταία ζητήματα με αμοιβαίες υποχωρήσεις, ενώ τα δύο πρώτα θα απαιτήσουν πολιτική απόφαση.
Πάντως πέραν των πιέσεων που ασκούνται από τους δανειστές για τα προαναφερόμενα θέματα, ενστάσεις διατυπώνονται και από τους επιχειρηματίες για άλλες διατάξεις, σύμφωνα με τους οποίους, αυτές αφήνουν εκτός του εξωδικαστικού μηχανισμού χιλιάδες εταιρείες.
διαβάστε περισσότερα...
Υπόθεση όλων η αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής
Η φοροδιαφυγή, ως φαινόμενο είναι ένα διαχρονικό πρόβλημα με οικονομικές, κατά κύριο λόγο, αλλά και κοινωνικές προεκτάσεις, το οποίο ειδικά στις μέρες μας έχει πάρει επικίνδυνα μεγάλες διαστάσεις, όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά και σε άλλα κράτη.
Διάφορες έρευνες υπολογίζουν το μέγεθος της φοροδιαφυγής στην Ελλάδα σε ποσοστό μεταξύ 6% έως 9% του ΑΕΠ ήτοι σε ποσό από 11 δισ. ευρώ έως 16 δισ. ευρώ. Ανεξάρτητα από την ακρίβεια του υπολογισμού του ανωτέρω ποσού, το γεγονός είναι ότι η κατάσταση που βιώνει η χώρα σήμερα οφείλεται, πέραν των άλλων, στο φαινόμενο αυτό.
Στο ερώτημα ποιοι ωφελούνται από τη φοροδιαφυγή η απάντηση είναι μόνο οι φοροφυγάδες. Η φοροδιαφυγή έχει δυσμενείς συνέπειες, διότι η απώλεια εσόδων εξ αυτής της αιτίας περιορίζει σημαντικά τη δυνατότητα κάλυψης των δημοσίων δαπανών με αποτέλεσμα η χώρα να καταφεύγει στον εξωτερικό δανεισμό με άμεση συνέπεια τη διόγκωση του δημόσιου χρέους, ένα χρέος το οποίο με δυσκολία μπορεί να καταστεί βιώσιμο, όσο το πρόβλημα αυτό παραμένει άλυτο. Παρά τις προσπάθειες που γίνονται το φαινόμενο αυτό αντί να περιορίζεται συνεχώς γιγαντώνεται. Οι φοροδιαφεύγοντες συνεχώς βρίσκουν νέους τρόπους, επιστρατεύοντας πολλές φορές και «τυπικώς νόμιμα» μέσα για να συνεχίσουν την εγκληματική, εις βάρος του κοινωνικού συνόλου, δραστηριότητά τους.
Η φοροδιαφυγή αποτελεί μεγάλη αδικία για τους ειλικρινείς και συνεπείς ή καλύτερα τους κατ’ ανάγκη συνεπείς φορολογούμενους, αφού το σύνολο της φορολογικής επιβάρυνσης μεταφέρεται ουσιαστικά σε αυτούς δημιουργώντας ανισότητα. Το πρόβλημα της ανισότητας εντείνεται, διότι όσοι δεν μπορούν ή δεν θέλουν να φοροδιαφεύγουν σηκώνουν το μεγαλύτερο βάρος διότι αφ’ ενός καταβάλλουν μεγαλύτερους φόρους και αφ’ ετέρου γίνονται αποδέκτες άλλων πρόσθετων μέτρων, τα οποία έχουν ως αποτέλεσμα τη συνεχή μείωση του πραγματικού τους εισοδήματος, συνεπώς μιλάμε για κοινωνική αδικία με ανυπολόγιστες συνέπειες.
Σ’ αυτή την κοινωνική αδικία ο πρώτος που πρέπει να αντιδράσει είναι ο συνεπής φορολογούμενος, αφού πρώτα και κύρια τα δικά του συμφέροντα θίγονται. Η συντήρηση ή/και η αποφυγή αντιμετώπισης του προβλήματος εμποδίζει την ανάπτυξη και συντηρεί μία κοινωνία διακρίσεων. Απαιτείται η ενεργός συμμετοχή όλων μας στην καταπολέμησή της φοροδιαφυγής, έτσι ώστε να κλείσει το δρόμο σ’ εκείνους οι οποίοι κινούνται αποκλειστικά και μόνο με βάση το προσωπικό τους συμφέρον, αδιαφορώντας για τις συνέπειες της ανεύθυνης συμπεριφοράς τους στο κοινωνικό σύνολο.
Η ολοσχερής εξάλειψη του φαινομένου της φοροδιαφυγής ίσως να ανήκει σε μία ιδανική κοινωνία, αλλά ο σημαντικός περιορισμός της είναι εφικτός και όλοι μας πρέπει να συστρατευτούμε στον αγώνα αυτό γιατί είναι βασική προϋπόθεση για την αποφυγή νέων μνημονίων και την έξοδο από την ύφεση.
Για τον περιορισμό του φαινομένου αυτού απαιτείται η αλλαγή της ασκούμενης φορολογικής πολιτικής η οποία δίνει απλόχερα το «άλλοθι» που χρειάζονται οι φοροφυγάδες και η αλλαγή του τρόπου με τον οποίο εμείς, οι πολίτες αυτής της χώρας, σκεφτόμαστε και δραστηριοποιούμαστε στις οικονομικές μας συναλλαγές είτε ως καταναλωτές είτε ως επιχειρηματίες. Η πολιτεία οφείλει να διαμορφώσει ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα με αναπτυξιακό και όχι εισπρακτικό χαρακτήρα και να αξιοποιεί τα φορολογικά έσοδα επ’ ωφελεία του κοινωνικού συνόλου, έτσι ώστε να αυξηθεί η εκούσια φορολογική συμμόρφωση και οι πολίτες οφείλουν να στηρίξουν τις υγιείς επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην επίσημη οικονομία.
διαβάστε περισσότερα...
Διάφορες έρευνες υπολογίζουν το μέγεθος της φοροδιαφυγής στην Ελλάδα σε ποσοστό μεταξύ 6% έως 9% του ΑΕΠ ήτοι σε ποσό από 11 δισ. ευρώ έως 16 δισ. ευρώ. Ανεξάρτητα από την ακρίβεια του υπολογισμού του ανωτέρω ποσού, το γεγονός είναι ότι η κατάσταση που βιώνει η χώρα σήμερα οφείλεται, πέραν των άλλων, στο φαινόμενο αυτό.
Στο ερώτημα ποιοι ωφελούνται από τη φοροδιαφυγή η απάντηση είναι μόνο οι φοροφυγάδες. Η φοροδιαφυγή έχει δυσμενείς συνέπειες, διότι η απώλεια εσόδων εξ αυτής της αιτίας περιορίζει σημαντικά τη δυνατότητα κάλυψης των δημοσίων δαπανών με αποτέλεσμα η χώρα να καταφεύγει στον εξωτερικό δανεισμό με άμεση συνέπεια τη διόγκωση του δημόσιου χρέους, ένα χρέος το οποίο με δυσκολία μπορεί να καταστεί βιώσιμο, όσο το πρόβλημα αυτό παραμένει άλυτο. Παρά τις προσπάθειες που γίνονται το φαινόμενο αυτό αντί να περιορίζεται συνεχώς γιγαντώνεται. Οι φοροδιαφεύγοντες συνεχώς βρίσκουν νέους τρόπους, επιστρατεύοντας πολλές φορές και «τυπικώς νόμιμα» μέσα για να συνεχίσουν την εγκληματική, εις βάρος του κοινωνικού συνόλου, δραστηριότητά τους.
Η φοροδιαφυγή αποτελεί μεγάλη αδικία για τους ειλικρινείς και συνεπείς ή καλύτερα τους κατ’ ανάγκη συνεπείς φορολογούμενους, αφού το σύνολο της φορολογικής επιβάρυνσης μεταφέρεται ουσιαστικά σε αυτούς δημιουργώντας ανισότητα. Το πρόβλημα της ανισότητας εντείνεται, διότι όσοι δεν μπορούν ή δεν θέλουν να φοροδιαφεύγουν σηκώνουν το μεγαλύτερο βάρος διότι αφ’ ενός καταβάλλουν μεγαλύτερους φόρους και αφ’ ετέρου γίνονται αποδέκτες άλλων πρόσθετων μέτρων, τα οποία έχουν ως αποτέλεσμα τη συνεχή μείωση του πραγματικού τους εισοδήματος, συνεπώς μιλάμε για κοινωνική αδικία με ανυπολόγιστες συνέπειες.
Σ’ αυτή την κοινωνική αδικία ο πρώτος που πρέπει να αντιδράσει είναι ο συνεπής φορολογούμενος, αφού πρώτα και κύρια τα δικά του συμφέροντα θίγονται. Η συντήρηση ή/και η αποφυγή αντιμετώπισης του προβλήματος εμποδίζει την ανάπτυξη και συντηρεί μία κοινωνία διακρίσεων. Απαιτείται η ενεργός συμμετοχή όλων μας στην καταπολέμησή της φοροδιαφυγής, έτσι ώστε να κλείσει το δρόμο σ’ εκείνους οι οποίοι κινούνται αποκλειστικά και μόνο με βάση το προσωπικό τους συμφέρον, αδιαφορώντας για τις συνέπειες της ανεύθυνης συμπεριφοράς τους στο κοινωνικό σύνολο.
Η ολοσχερής εξάλειψη του φαινομένου της φοροδιαφυγής ίσως να ανήκει σε μία ιδανική κοινωνία, αλλά ο σημαντικός περιορισμός της είναι εφικτός και όλοι μας πρέπει να συστρατευτούμε στον αγώνα αυτό γιατί είναι βασική προϋπόθεση για την αποφυγή νέων μνημονίων και την έξοδο από την ύφεση.
Για τον περιορισμό του φαινομένου αυτού απαιτείται η αλλαγή της ασκούμενης φορολογικής πολιτικής η οποία δίνει απλόχερα το «άλλοθι» που χρειάζονται οι φοροφυγάδες και η αλλαγή του τρόπου με τον οποίο εμείς, οι πολίτες αυτής της χώρας, σκεφτόμαστε και δραστηριοποιούμαστε στις οικονομικές μας συναλλαγές είτε ως καταναλωτές είτε ως επιχειρηματίες. Η πολιτεία οφείλει να διαμορφώσει ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα με αναπτυξιακό και όχι εισπρακτικό χαρακτήρα και να αξιοποιεί τα φορολογικά έσοδα επ’ ωφελεία του κοινωνικού συνόλου, έτσι ώστε να αυξηθεί η εκούσια φορολογική συμμόρφωση και οι πολίτες οφείλουν να στηρίξουν τις υγιείς επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην επίσημη οικονομία.
διαβάστε περισσότερα...
Έλλειψη ψηφιακής πολιτικής στο Δημόσιο
Ενα από τα βασικά στοιχήματα της Δημόσιας Διοίκησης στην εποχή της τεχνολογίας είναι η προσαρμογή της στα νέα τεχνολογικά δεδομένα, η αποτελεσματικότητά της προς όφελος του πολίτη και η ταχύτερη εξυπηρέτηση με πλήρη καταγραφή όλων των δράσεων και αρμοδιοτήτων των φορέων του Δημοσίου.
Πιο συγκεκριμένα έχει ψηφιστεί από πέρυσι ο νόμος 4440/2016 για την δημιουργία ενός συνολικού Οργανογράμματος στον δημόσιο τομέα ώστε ν΄αποτυπώνονται τόσο η στελέχωση όσο και η διάρθρωση όλων των φορέων.
Με βάση την παραπάνω λογική του νόμου οφείλουν να καταγραφούν όλες οι θέσεις εργασίας ανά οργανική μονάδα σε συγκεκριμένα περιγράμματα θέσεων εργασίας (job descriptions) ώστε να γίνεται πλήρως κατανοητό, τί ακριβώς κάνει ο κάθε οργανισμός και με ποιους πόρους για να επιτελέσει το έργο του.
Η συνολική ευθύνη για την υποδομή του έργου ανήκει στο υπουργείο Διοικητικής Ανασυγκρότησης. Παρά το γεγονός ότι ο νόμος ψηφίστηκε τελικά το οργανόγραμμα δεν έχει καταστεί παντού υποχρεωτικό ανοίγοντας ένα σημαντικό παράθυρο αυθαιρεσιών και καθυστερήσεων στον ευρύτερο Δημόσιο τομέα.
Επί της ουσίας το νέο ψηφιακό οργανόγραμμα έρχεται να διασφαλίσει το Ενιαίο Σύστημα Κινητικότητας, το οποίο φαίνεται να υπολειτουργεί αν κρίνει κανείς από τις καταχωρήσεις των αρμοδίων οργανισμών, καθώς απώτερος στόχος είναι ο εντοπισμός αργομισθιών καθώς και προσωποπαγών θέσεων χωρίς ξεκάθαρες αρμοδιότητες και αντικείμενο.
Με βάση τα σημερινά δεδομένα, υπάρχει το ενδεχόμενο αρκετοί οργανισμοί να εντάσσονται επιλεκτικά στο ψηφιακό οργανόγραμμα, μόνο και εφόσον αναζητούν στελέχη από άλλους οργανισμούς του Δημοσίου, χωρίς την ρήτρα της υποχρεωτικότητας.
Είναι απολύτως απαραίτητο, να υπάρχει σαφέστατη καταγραφή όλων των φορέων του Δημοσίου μέσα από μια τυποποιημένη δομική αποτύπωση και μάλιστα ο κάθε οργανισμός να λαμβάνει τον αντίστοιχο Αριθμό Καταχώρησης στο Οργανόγραμμα (ΑΚΟ) ώστε να υπάρχει εντοπισμός και διορθωτικές ενέργειες αν προκύψουν.
Μάλιστα ο Οργανισμός Ανοιχτών Τεχνολογιών έχει επισημάνει τις αδυναμίες του παρόντος νομοθετικού πλαισίου και έχει προτείνει αρκετές τροποποιήσεις προς ενίσχυση της ψηφιακής πολιτικής του Δημοσίου, με στόχο να δύναται οποιοσδήποτε πολίτης να εντοπίζει υπηρεσίες, οργανισμούς και ρόλους στον δημόσιο τομέα κατ’αντιστοιχία με το πρόγραμμα Διαύγεια που ισχύει για πάσης φύσεως συμβάσεις.
Παρά βέβαια την έστω και ελλιπή προσπάθεια για την σύγκλιση των ψηφιακών πολιτικών μέσω και της σύστασης του νέου Υπουργείου Ψηφιακής πολιτικής, η Ελλάδα για το 2016 δεν απέφυγε ν’ αναφερθεί ως ουραγός κατακτώντας την 26η θέση στην ΕΕ από τις 28 χώρες όσον αφορά τον Δείκτη Ψηφιακής Οικονομίας και Κοινωνίας (DESI) που ανακοινώνει η Κομισιόν. Θα πρέπει να τονίσουμε ότι πρόκειται για έναν σύνθετο δείκτη που περιλαμβάνει μια σειρά από κριτήρια, από την συνδεσιμότητα και την χρήση του διαδικτύου φυσικών και νομικών προσώπων, το ανθρώπινο κεφάλαιο αλλά και το εύρος των δημόσιων ψηφιακών υπηρεσιών, ένας τομέας που έχει πολύ δρόμο να διανύσει ακόμα η χώρα όσον αφορά την ευρωπαϊκή σύγκλιση.
Η Ελλάδα όπως και οι περισσότερες χώρες της Ε.Ε., οφείλει να επενδύσει στα λεγόμενα ανοικτά δημόσια δεδομένα, με τεχνολογίες ανοικτού λογισμικού και όχι με αποσπασματικά έργα τα οποία δημιουργούν μη αξιοποιήσιμα δεδομένα.
Είναι εντυπωσιακό ότι παρά την ύπαρξη του σχετικού νόμου 4305/2014 για την ανάρτηση δεδομένων στο data.gov.gr του συνόλου των πληροφοριών και δεδομένων, μόλις 159 φορείς το έχουν πράξει από τους χιλιάδες που υφίστανται στην ουσία. Μάλιστα αρκετοί εξ’αυτών αναρτούν ανακοινώσεις χωρίς αξία οι οποίες ούτε αναγνωρίζονται ως ανοικτά δεδομένα ούτε ποσοτικοποιούνται.
Εν κατακλείδι, θα λέγαμε ότι η χώρα χρειάζεται άμεσα να ενεργοποιηθεί και να διασυνδεθεί ψηφιακά σε όλο το φάσμα του δημοσίου τομέα χωρίς εξαιρέσεις συγκεκριμένων φορέων, ώστε όλα τα δεδομένα να είναι αναγνώσιμα και αξιοποιήσιμα προς όφελος των πολιτών, δημιουργώντας συνέργειες και προοπτικές διαλειτουργικότητας για πολλούς δημόσιους φορείς, που έχουν παρεμφερείς υπηρεσίες χωρίς όμως να έχουν αξιολογηθεί ποτέ.
Η ψηφιακή σύγκλιση, η αξιολόγηση, η συνεργατικότητα και η συνδεσιμότητα όλων των υπηρεσιών σε πραγματικό χρόνο, μπορεί κυριολεκτικά να ωθήσει το κράτος σε καίριες και σημαντικές αποφάσεις που μπορούν υπό προϋποθέσεις ν’αυξήσουν σημαντικά την παραγωγικότητα αλλά και τα δημόσια έσοδα που τόσο έχει ανάγκη η χώρα μας.
διαβάστε περισσότερα...
Πιο συγκεκριμένα έχει ψηφιστεί από πέρυσι ο νόμος 4440/2016 για την δημιουργία ενός συνολικού Οργανογράμματος στον δημόσιο τομέα ώστε ν΄αποτυπώνονται τόσο η στελέχωση όσο και η διάρθρωση όλων των φορέων.
Με βάση την παραπάνω λογική του νόμου οφείλουν να καταγραφούν όλες οι θέσεις εργασίας ανά οργανική μονάδα σε συγκεκριμένα περιγράμματα θέσεων εργασίας (job descriptions) ώστε να γίνεται πλήρως κατανοητό, τί ακριβώς κάνει ο κάθε οργανισμός και με ποιους πόρους για να επιτελέσει το έργο του.
Η συνολική ευθύνη για την υποδομή του έργου ανήκει στο υπουργείο Διοικητικής Ανασυγκρότησης. Παρά το γεγονός ότι ο νόμος ψηφίστηκε τελικά το οργανόγραμμα δεν έχει καταστεί παντού υποχρεωτικό ανοίγοντας ένα σημαντικό παράθυρο αυθαιρεσιών και καθυστερήσεων στον ευρύτερο Δημόσιο τομέα.
Επί της ουσίας το νέο ψηφιακό οργανόγραμμα έρχεται να διασφαλίσει το Ενιαίο Σύστημα Κινητικότητας, το οποίο φαίνεται να υπολειτουργεί αν κρίνει κανείς από τις καταχωρήσεις των αρμοδίων οργανισμών, καθώς απώτερος στόχος είναι ο εντοπισμός αργομισθιών καθώς και προσωποπαγών θέσεων χωρίς ξεκάθαρες αρμοδιότητες και αντικείμενο.
Με βάση τα σημερινά δεδομένα, υπάρχει το ενδεχόμενο αρκετοί οργανισμοί να εντάσσονται επιλεκτικά στο ψηφιακό οργανόγραμμα, μόνο και εφόσον αναζητούν στελέχη από άλλους οργανισμούς του Δημοσίου, χωρίς την ρήτρα της υποχρεωτικότητας.
Είναι απολύτως απαραίτητο, να υπάρχει σαφέστατη καταγραφή όλων των φορέων του Δημοσίου μέσα από μια τυποποιημένη δομική αποτύπωση και μάλιστα ο κάθε οργανισμός να λαμβάνει τον αντίστοιχο Αριθμό Καταχώρησης στο Οργανόγραμμα (ΑΚΟ) ώστε να υπάρχει εντοπισμός και διορθωτικές ενέργειες αν προκύψουν.
Μάλιστα ο Οργανισμός Ανοιχτών Τεχνολογιών έχει επισημάνει τις αδυναμίες του παρόντος νομοθετικού πλαισίου και έχει προτείνει αρκετές τροποποιήσεις προς ενίσχυση της ψηφιακής πολιτικής του Δημοσίου, με στόχο να δύναται οποιοσδήποτε πολίτης να εντοπίζει υπηρεσίες, οργανισμούς και ρόλους στον δημόσιο τομέα κατ’αντιστοιχία με το πρόγραμμα Διαύγεια που ισχύει για πάσης φύσεως συμβάσεις.
Παρά βέβαια την έστω και ελλιπή προσπάθεια για την σύγκλιση των ψηφιακών πολιτικών μέσω και της σύστασης του νέου Υπουργείου Ψηφιακής πολιτικής, η Ελλάδα για το 2016 δεν απέφυγε ν’ αναφερθεί ως ουραγός κατακτώντας την 26η θέση στην ΕΕ από τις 28 χώρες όσον αφορά τον Δείκτη Ψηφιακής Οικονομίας και Κοινωνίας (DESI) που ανακοινώνει η Κομισιόν. Θα πρέπει να τονίσουμε ότι πρόκειται για έναν σύνθετο δείκτη που περιλαμβάνει μια σειρά από κριτήρια, από την συνδεσιμότητα και την χρήση του διαδικτύου φυσικών και νομικών προσώπων, το ανθρώπινο κεφάλαιο αλλά και το εύρος των δημόσιων ψηφιακών υπηρεσιών, ένας τομέας που έχει πολύ δρόμο να διανύσει ακόμα η χώρα όσον αφορά την ευρωπαϊκή σύγκλιση.
Η Ελλάδα όπως και οι περισσότερες χώρες της Ε.Ε., οφείλει να επενδύσει στα λεγόμενα ανοικτά δημόσια δεδομένα, με τεχνολογίες ανοικτού λογισμικού και όχι με αποσπασματικά έργα τα οποία δημιουργούν μη αξιοποιήσιμα δεδομένα.
Είναι εντυπωσιακό ότι παρά την ύπαρξη του σχετικού νόμου 4305/2014 για την ανάρτηση δεδομένων στο data.gov.gr του συνόλου των πληροφοριών και δεδομένων, μόλις 159 φορείς το έχουν πράξει από τους χιλιάδες που υφίστανται στην ουσία. Μάλιστα αρκετοί εξ’αυτών αναρτούν ανακοινώσεις χωρίς αξία οι οποίες ούτε αναγνωρίζονται ως ανοικτά δεδομένα ούτε ποσοτικοποιούνται.
Εν κατακλείδι, θα λέγαμε ότι η χώρα χρειάζεται άμεσα να ενεργοποιηθεί και να διασυνδεθεί ψηφιακά σε όλο το φάσμα του δημοσίου τομέα χωρίς εξαιρέσεις συγκεκριμένων φορέων, ώστε όλα τα δεδομένα να είναι αναγνώσιμα και αξιοποιήσιμα προς όφελος των πολιτών, δημιουργώντας συνέργειες και προοπτικές διαλειτουργικότητας για πολλούς δημόσιους φορείς, που έχουν παρεμφερείς υπηρεσίες χωρίς όμως να έχουν αξιολογηθεί ποτέ.
Η ψηφιακή σύγκλιση, η αξιολόγηση, η συνεργατικότητα και η συνδεσιμότητα όλων των υπηρεσιών σε πραγματικό χρόνο, μπορεί κυριολεκτικά να ωθήσει το κράτος σε καίριες και σημαντικές αποφάσεις που μπορούν υπό προϋποθέσεις ν’αυξήσουν σημαντικά την παραγωγικότητα αλλά και τα δημόσια έσοδα που τόσο έχει ανάγκη η χώρα μας.
διαβάστε περισσότερα...
Εισφορές 228,2 εκατ. στον πρώτο «λογαριασμό» ΕΦΚΑ
Εισφορές ύψους 228,2 εκατ. ευρώ περιλαμβάνει ο πρώτος «λογαριασμός» του ΕΦΚΑ που καλούνται να πληρώσουν έως τις 28 Φεβρουαρίου 1.190.232 ελεύθεροι επαγγελματίες, ενώ η προθεσμία αυτή, όπως όλα δείχνουν, θα παραταθεί για άλλους 210.000.
Σε αυτό το ύψος έφτασαν χθες τα ειδοποιητήρια και οι χρεώσεις εισφορών αφήνοντας, προς το παρόν, «εκτός συστήματος» 210.000 στο σύνολο 1,4 εκατ. που υπολογίζεται ότι θα κληθούν τελικά να πληρώσουν τις νέες εισφορές. Στελέχη του ΕΦΚΑ παραδέχονται ότι για κάποιες κατηγορίες ασφαλισμένων «θα υπάρξουν ζητήματα» κατά την πρώτη εφαρμογή του νέου τρόπου υπολογισμού των εισφορών που, όμως, θα αντιμετωπιστούν ακόμη κι αν χρειαστεί να δοθούν παρατάσεις ή γίνει μερική καταβολή εισφορών.
Ο υφυπουργός Κοινωνικής Ασφάλισης Τ. Πετρόπουλος δήλωσε στη Βουλή ότι τα ειδοποιητήρια εισφορών για όσους έχουν παράλληλη ασφάλιση θα αναρτηθούν αν όχι αυτήν την εβδομάδα, το αργότερο την επόμενη... Ο ΕΦΚΑ, πάντως, δεν έχει υπολογίσει τις εισφορές για τα επικουρικά και τα εφάπαξ για όσους έχουν σχετικές «καλύψεις», ενώ σχεδιάζει να αντιμετωπίσει χωριστά, μετά το πρώτο δίμηνο, την εκκαθάριση και τον συμψηφισμό των εισφορών για όσους ελεύθερους επαγγελματίες καλούνται να πληρώσουν εισφορά 26,95% μολονότι εντάσσονται στο καθεστώς των «οιονεί μισθωτών» και θα έπρεπε να καταβάλουν μόνο την εργατική εισφορά του 9,22%, με βάση την τελευταία εγκύκλιο του υφυπουργού Κοινωνικής Ασφάλισης Τ. Πετρόπουλου. Τα ερωτήματα, ωστόσο, παραμένουν για τους αμειβόμενους με «μπλοκάκι».
Ο υφυπουργός είπε χθες ότι όσοι αμείβονται για περιστασιακή απασχόληση με τίτλο κτήσης (πρώην επαγγελματική δαπάνη) δεν θα λάβουν ειδοποιητήριο εισφορών και δεν θα αναγράφονται στην ΑΠΔ.
«Υπόχρεοι καταβολής εισφορών είναι όσοι ήταν και πέρυσι». Ακόμη, σε περίπτωση που κάποιος ασφαλίζεται βάσει του άρθρου 39 (π.χ. ιατρός) και παράλληλα ο ίδιος έχει και εισόδημα από αγροτική δραστηριότητα, τότε για την αγροτική δραστηριότητα δεν θα εφαρμόζεται το κατώτατο όριο, αλλά θα υπολογίζονται εισφορές βάσει του πιθανού κέρδους που προκύπτει από την αγροτική δραστηριότητα. Για το θέμα των μερισμάτων τόνισε ότι μερίσματα που αφορούν σε κεφαλαιουχική απόδοση δεν εμπίπτουν στις διατάξεις του ΕΦΚΑ και συνεπώς δεν έχουν εισφορές, ενώ αν αποτελούν μερίδιο από τα κέρδη της δραστηριότητας, τότε εμπίπτουν στον ΕΦΚΑ. Να σημειωθεί ότι σύμφωνα με το ΙΝΕΜΥ της ΕΣΕΕ, το 77% των εμπόρων θα πληρώσει σημαντικά χαμηλότερες εισφορές, το 14% υψηλότερες και μονο το 9% τα ιδια ποσά που πλήρωνε στον ΟΑΕΕ.
Παράταση
Ταυτόχρονα, την παράταση, μετά τις 28 Φεβρουαρίου, της προθεσμίας καταβολής των εισφορών αλλά και της υποβολής Ανακεφαλαιωτικών Περιοδικών Δηλώσεων εξετάζει το υπουργείο Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Αλληλεγγυης. Όχι μονο λόγω των λειτουργικών προβλημάτων αλλά και υπό την πίεση σχετικών αιτημάτων. Χθες η ΓΣΕΒΕΕ επικαλούμενη τα προβλήματα αυτά και την καθυστέρηση έκδοσης εγκυκλίων, ζήτησε την παράταση έως τις 15 Μαρτίου για την απρόσκοπτη εξυπηρέτηση της πρώτης δόσης ασφαλιστικών εισφορών από τις επιχειρήσεις και τους επαγγελματίες και του χρόνου υποβολής ΑΠΔ για τις επιχειρήσεις κατά ένα μήνα δηλ. μέχρι 31/3/2017.
διαβάστε περισσότερα...
Σε αυτό το ύψος έφτασαν χθες τα ειδοποιητήρια και οι χρεώσεις εισφορών αφήνοντας, προς το παρόν, «εκτός συστήματος» 210.000 στο σύνολο 1,4 εκατ. που υπολογίζεται ότι θα κληθούν τελικά να πληρώσουν τις νέες εισφορές. Στελέχη του ΕΦΚΑ παραδέχονται ότι για κάποιες κατηγορίες ασφαλισμένων «θα υπάρξουν ζητήματα» κατά την πρώτη εφαρμογή του νέου τρόπου υπολογισμού των εισφορών που, όμως, θα αντιμετωπιστούν ακόμη κι αν χρειαστεί να δοθούν παρατάσεις ή γίνει μερική καταβολή εισφορών.
Ο υφυπουργός Κοινωνικής Ασφάλισης Τ. Πετρόπουλος δήλωσε στη Βουλή ότι τα ειδοποιητήρια εισφορών για όσους έχουν παράλληλη ασφάλιση θα αναρτηθούν αν όχι αυτήν την εβδομάδα, το αργότερο την επόμενη... Ο ΕΦΚΑ, πάντως, δεν έχει υπολογίσει τις εισφορές για τα επικουρικά και τα εφάπαξ για όσους έχουν σχετικές «καλύψεις», ενώ σχεδιάζει να αντιμετωπίσει χωριστά, μετά το πρώτο δίμηνο, την εκκαθάριση και τον συμψηφισμό των εισφορών για όσους ελεύθερους επαγγελματίες καλούνται να πληρώσουν εισφορά 26,95% μολονότι εντάσσονται στο καθεστώς των «οιονεί μισθωτών» και θα έπρεπε να καταβάλουν μόνο την εργατική εισφορά του 9,22%, με βάση την τελευταία εγκύκλιο του υφυπουργού Κοινωνικής Ασφάλισης Τ. Πετρόπουλου. Τα ερωτήματα, ωστόσο, παραμένουν για τους αμειβόμενους με «μπλοκάκι».
Ο υφυπουργός είπε χθες ότι όσοι αμείβονται για περιστασιακή απασχόληση με τίτλο κτήσης (πρώην επαγγελματική δαπάνη) δεν θα λάβουν ειδοποιητήριο εισφορών και δεν θα αναγράφονται στην ΑΠΔ.
«Υπόχρεοι καταβολής εισφορών είναι όσοι ήταν και πέρυσι». Ακόμη, σε περίπτωση που κάποιος ασφαλίζεται βάσει του άρθρου 39 (π.χ. ιατρός) και παράλληλα ο ίδιος έχει και εισόδημα από αγροτική δραστηριότητα, τότε για την αγροτική δραστηριότητα δεν θα εφαρμόζεται το κατώτατο όριο, αλλά θα υπολογίζονται εισφορές βάσει του πιθανού κέρδους που προκύπτει από την αγροτική δραστηριότητα. Για το θέμα των μερισμάτων τόνισε ότι μερίσματα που αφορούν σε κεφαλαιουχική απόδοση δεν εμπίπτουν στις διατάξεις του ΕΦΚΑ και συνεπώς δεν έχουν εισφορές, ενώ αν αποτελούν μερίδιο από τα κέρδη της δραστηριότητας, τότε εμπίπτουν στον ΕΦΚΑ. Να σημειωθεί ότι σύμφωνα με το ΙΝΕΜΥ της ΕΣΕΕ, το 77% των εμπόρων θα πληρώσει σημαντικά χαμηλότερες εισφορές, το 14% υψηλότερες και μονο το 9% τα ιδια ποσά που πλήρωνε στον ΟΑΕΕ.
Παράταση
Ταυτόχρονα, την παράταση, μετά τις 28 Φεβρουαρίου, της προθεσμίας καταβολής των εισφορών αλλά και της υποβολής Ανακεφαλαιωτικών Περιοδικών Δηλώσεων εξετάζει το υπουργείο Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Αλληλεγγυης. Όχι μονο λόγω των λειτουργικών προβλημάτων αλλά και υπό την πίεση σχετικών αιτημάτων. Χθες η ΓΣΕΒΕΕ επικαλούμενη τα προβλήματα αυτά και την καθυστέρηση έκδοσης εγκυκλίων, ζήτησε την παράταση έως τις 15 Μαρτίου για την απρόσκοπτη εξυπηρέτηση της πρώτης δόσης ασφαλιστικών εισφορών από τις επιχειρήσεις και τους επαγγελματίες και του χρόνου υποβολής ΑΠΔ για τις επιχειρήσεις κατά ένα μήνα δηλ. μέχρι 31/3/2017.
διαβάστε περισσότερα...
Μην τους ξυπνάτε...
Καμιά φορά ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Κι αυτή τη φορά η κυβέρνηση πράττει καλώς που επιδίδεται σε μια άνευ προηγουμένου εκστρατεία για να πείσει πως το «προσύμφωνο» στο Eurogroup έχει θετικό αποτέλεσμα.
Γιατί, στην παρούσα φάση, ο μεγάλος κίνδυνος είναι να εμφανιστούν ορισμένοι «παλαβοί» που δηλώνουν «ευαίσθητοι» και να μην ψηφιστεί τελικά μια συμφωνία που έπρεπε να είχε κλείσει έναν χρόνο νωρίτερα, τον Φεβρουάριο του 2016.
Έτσι, προέχει να διαμορφωθεί από τώρα ένα κατάλληλο κλίμα, που θα διευκολύνει πολλούς, ώστε η δοκιμασία στη Βουλή να περάσει χωρίς απώλειες και να μην τιναχθούν όλα στον αέρα.
Γι’ αυτό και στην προκειμένη περίπτωση, πολλοί λένε και όχι αδίκως, ότι τα ψέματα, όσο τερατώδη κι αν είναι, μπορούν να δικαιολογηθούν.
Κυρίως σ’ αυτή τη συγκυρία όπου σύσσωμη η αντιπολίτευση δηλώνει ότι δεν πρόκειται να ψηφίσει το πακέτο μέτρων και προκαλεί την κυβέρνηση να αναλάβει κάποτε κι αυτή τις ευθύνες της.
Όλοι αντιλαμβάνονται πια ότι το αντίθετο θα ήταν καταστροφή κι αν ο μη γένοιτο συνέβαινε να μην ψηφιστεί η συμφωνία θα θύμιζε τις Βαρουφάκειες καταστροφικές εμμονές και θα ζωντάνευε τον εφιάλτη του 2015.
Θεωρείται βέβαιο ότι κανείς στην κυβέρνηση, ούτε στην Κοινοβουλευτική Ομάδα των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, είναι τόσο αφελής για να πιστεύει ότι ναι μεν θα προνομοθετηθούν νέα μέτρα, αλλά με «απολύτως ουδέτερο δημοσιονομικό ισοζύγιο».
Ακόμη και αδαείς περί τα οικονομικά θα έβλεπαν ως ανόητη μια διαπραγμάτευση που κράτησε περισσότερο από ένα χρόνο για να παίξουν όλοι ένα παιχνίδι που θα προβλέπει να λαμβάνεται ένα μέτρο το οποίο αμέσως θα ακυρώνεται από ένα άλλο.
Αλλά είπαμε, η επιχείρηση πειθούς αυτή τη φορά υπηρετεί? άγιους σκοπούς. Τα μέτρα είναι σκληρά και το σημαντικότερο είναι ότι η κυβέρνηση καλείται να τα προνομοθετήσει.
Είναι μάλιστα τόσο σκληρά που δεν ομολογούνται, ούτε βέβαια και περιγράφονται, αφού θα θίξουν και χαμηλόμισθους και συνταξιούχους.
Άλλωστε, κατά μια ειρωνεία, το ίδιο το «προσύμφωνο» για το οποίο πανηγυρίζει η κυβέρνηση και κατακρίνει η αντιπολίτευση προβλέπει αυτό που η πρώτη ήθελε να αποφύγει και η δεύτερη αυτό που θεωρούσε απαραίτητο.
Η αντιπολίτευση ζητούσε να κλείσει ο κύκλος της αβεβαιότητας και να υπογραφεί η συμφωνία, τονίζοντας πως είναι προτιμότερη μια λύση τώρα, παρά μια καλύτερη αργότερα, ενώ η κυβέρνηση διατυμπάνιζε σε όλους τους τόνους πως δεν πρόκειται να δεχθεί, ούτε και είναι ηθικό να προνομοθετήσει από τώρα μέτρα.
Η κατ’ αρχήν συμφωνία που επιτεύχθηκε διαψεύδει και τους δύο που συνεχίζουν την αντιπαράθεση, έχοντας όμως αλλάξει θέση, προβάλλοντας ο ένας τα επιχειρήματα του άλλου.
Έτσι, ανεξάρτητα από την ευμετάβλητη πολιτική θέση των κομμάτων και παρά το γεγονός ότι η κατ’ αρχήν συμφωνία είναι η χειρότερη δυνατή, η άνευ προηγουμένου εκστρατεία «εκλαΐκευσης» των μέτρων δικαιολογείται απόλυτα.
Άλλωστε, μια κακή συμφωνία είναι καλύτερη από μη συμφωνία. Γι’ αυτό καλό είναι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ να συνεχίζουν να νομίζουν ότι κατήγαγαν ρωμαϊκού τύπου θρίαμβο και να ισχυρίζονται ότι δεν επιβάλλεται «ούτε ένα ευρώ περισσότερη λιτότητα». Μην τους? ξυπνάτε τουλάχιστον μέχρι να την ψηφίσουν.
διαβάστε περισσότερα...
Γιατί, στην παρούσα φάση, ο μεγάλος κίνδυνος είναι να εμφανιστούν ορισμένοι «παλαβοί» που δηλώνουν «ευαίσθητοι» και να μην ψηφιστεί τελικά μια συμφωνία που έπρεπε να είχε κλείσει έναν χρόνο νωρίτερα, τον Φεβρουάριο του 2016.
Έτσι, προέχει να διαμορφωθεί από τώρα ένα κατάλληλο κλίμα, που θα διευκολύνει πολλούς, ώστε η δοκιμασία στη Βουλή να περάσει χωρίς απώλειες και να μην τιναχθούν όλα στον αέρα.
Γι’ αυτό και στην προκειμένη περίπτωση, πολλοί λένε και όχι αδίκως, ότι τα ψέματα, όσο τερατώδη κι αν είναι, μπορούν να δικαιολογηθούν.
Κυρίως σ’ αυτή τη συγκυρία όπου σύσσωμη η αντιπολίτευση δηλώνει ότι δεν πρόκειται να ψηφίσει το πακέτο μέτρων και προκαλεί την κυβέρνηση να αναλάβει κάποτε κι αυτή τις ευθύνες της.
Όλοι αντιλαμβάνονται πια ότι το αντίθετο θα ήταν καταστροφή κι αν ο μη γένοιτο συνέβαινε να μην ψηφιστεί η συμφωνία θα θύμιζε τις Βαρουφάκειες καταστροφικές εμμονές και θα ζωντάνευε τον εφιάλτη του 2015.
Θεωρείται βέβαιο ότι κανείς στην κυβέρνηση, ούτε στην Κοινοβουλευτική Ομάδα των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, είναι τόσο αφελής για να πιστεύει ότι ναι μεν θα προνομοθετηθούν νέα μέτρα, αλλά με «απολύτως ουδέτερο δημοσιονομικό ισοζύγιο».
Ακόμη και αδαείς περί τα οικονομικά θα έβλεπαν ως ανόητη μια διαπραγμάτευση που κράτησε περισσότερο από ένα χρόνο για να παίξουν όλοι ένα παιχνίδι που θα προβλέπει να λαμβάνεται ένα μέτρο το οποίο αμέσως θα ακυρώνεται από ένα άλλο.
Αλλά είπαμε, η επιχείρηση πειθούς αυτή τη φορά υπηρετεί? άγιους σκοπούς. Τα μέτρα είναι σκληρά και το σημαντικότερο είναι ότι η κυβέρνηση καλείται να τα προνομοθετήσει.
Είναι μάλιστα τόσο σκληρά που δεν ομολογούνται, ούτε βέβαια και περιγράφονται, αφού θα θίξουν και χαμηλόμισθους και συνταξιούχους.
Άλλωστε, κατά μια ειρωνεία, το ίδιο το «προσύμφωνο» για το οποίο πανηγυρίζει η κυβέρνηση και κατακρίνει η αντιπολίτευση προβλέπει αυτό που η πρώτη ήθελε να αποφύγει και η δεύτερη αυτό που θεωρούσε απαραίτητο.
Η αντιπολίτευση ζητούσε να κλείσει ο κύκλος της αβεβαιότητας και να υπογραφεί η συμφωνία, τονίζοντας πως είναι προτιμότερη μια λύση τώρα, παρά μια καλύτερη αργότερα, ενώ η κυβέρνηση διατυμπάνιζε σε όλους τους τόνους πως δεν πρόκειται να δεχθεί, ούτε και είναι ηθικό να προνομοθετήσει από τώρα μέτρα.
Η κατ’ αρχήν συμφωνία που επιτεύχθηκε διαψεύδει και τους δύο που συνεχίζουν την αντιπαράθεση, έχοντας όμως αλλάξει θέση, προβάλλοντας ο ένας τα επιχειρήματα του άλλου.
Έτσι, ανεξάρτητα από την ευμετάβλητη πολιτική θέση των κομμάτων και παρά το γεγονός ότι η κατ’ αρχήν συμφωνία είναι η χειρότερη δυνατή, η άνευ προηγουμένου εκστρατεία «εκλαΐκευσης» των μέτρων δικαιολογείται απόλυτα.
Άλλωστε, μια κακή συμφωνία είναι καλύτερη από μη συμφωνία. Γι’ αυτό καλό είναι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ να συνεχίζουν να νομίζουν ότι κατήγαγαν ρωμαϊκού τύπου θρίαμβο και να ισχυρίζονται ότι δεν επιβάλλεται «ούτε ένα ευρώ περισσότερη λιτότητα». Μην τους? ξυπνάτε τουλάχιστον μέχρι να την ψηφίσουν.
διαβάστε περισσότερα...
Ψεύτικες ελπίδες
Η λιτότητα δεν απέδωσε και δεν μπορεί να δώσει τα αναμενόμενα αποτελέσματα σε μια χώρα που προσπαθεί να «βγει» από την κρίση. Αυτή είναι η κεντρική ιδέα των απόψεων που ακούγονται τόσο από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης όσο και από ορισμένους εκπροσώπους των δανειστών.
Όλοι συμφωνούν, υποτίθεται, ότι πρέπει να μετατοπιστεί το κέντρο βάρους της προσπάθειας και των επερχόμενων μέτρων στην κατεύθυνση της ανάπτυξης και των μεταρρυθμίσεων.
Πολύ σωστά, θα έλεγε σε πρώτο χρόνο, κάθε καλόπιστος πολίτης αυτής της χώρας.
Γιατί είναι αλήθεια ότι παρά τη σκληρή και παρατεταμένη λιτότητα που είχαμε τα χρόνια της κρίσης, δεν δημιουργήθηκαν συνθήκες για επενδύσεις και ανάπτυξη.
Είναι επίσης αλήθεια, ότι οι μεταρρυθμίσεις ήταν λιγότερες από εκείνες που χρειάζονται πραγματικά, για να αντιμετωπιστούν χρόνιες παθογένειες και να λειτουργήσουμε ως χώρα σύγχρονη, με αποτελεσματική διοίκηση, με θεσμούς που λειτουργούν, με κανόνες δικαίου.
Την ίδια στιγμή όμως που ξορκίζουμε δήθεν τη λιτότητα, η λιτότητα είναι παρούσα και μάλιστα με ακόμη σκληρότερους όρους. Είναι παρούσα με τα νέα μέτρα που φαίνεται ότι θα συμφωνήσουν η κυβέρνηση και οι Θεσμοί μετά την αρχική συμφωνία που επετεύχθη στη συνεδρίαση του Euro group της 20ής Φεβρουαρίου.
Εκείνο όμως που επίσης φαίνεται, είναι η μεγάλη απόκλιση μεταξύ λόγων και έργων, μεταξύ βαρύγδουπων δηλώσεων περί νέας πορείας και μιας νέας σκληρής πραγματικότητας που διαμορφώνεται.
Πώς αλλιώς μπορεί εξηγηθεί το γεγονός ότι την ίδια στιγμή που μιλούν για το τέλος της λιτότητας, προετοιμάζουν τη μείωση των συντάξεων και του αφορολόγητου;
Είναι ή δεν είναι τα συγκεκριμένα μέτρα, μέτρα λιτότητας που θα οδηγήσουν στη μείωση του εισοδήματος για εκατομμύρια μισθωτούς και συνταξιούχους;
Έχουμε από τη μία πλευρά την κυβέρνηση να διατυμπανίζει ότι δεν πρόκειται να πάρει μέτρα «ούτε ένα ευρώ» και την ίδια στιγμή έχει αποδεχτεί τη μείωση της συνταξιοδοτικής δαπάνης κατά 1,5 δισ. ευρώ τουλάχιστον και παράλληλα τη μείωση του αφορολόγητου. Σε λίγες ημέρες θα αρχίσουν να «παίζουν» τα σενάρια για το ποιοι συνταξιούχοι και πόσο θα χάσουν από τη σύνταξή τους. Θα είναι όλοι, θα είναι όσοι έχουν πάνω από τα 800 ευρώ ή τα 1.000 για να «βγει» ο νέος λογαριασμός; Μία από τα... ίδια, λοιπόν.
Από την άλλη πλευρά, οι δανειστές που υποτίθεται ότι άλλαξαν μυαλά και αναγνώρισαν τα λάθη που έγιναν στο ελληνικό πρόγραμμα, θεωρούν ως βασικές προτεραιότητες τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού και των εργασιακών σχέσεων.
Και σε ό,τι αφορά το πρώτο, δεν είναι αυτοί που λίγους μήνες πριν ενέκριναν την ασφαλιστική μεταρρύθμιση;
Πολλοί είμαστε όσοι υποστηρίξαμε και υποστηρίζουμε ότι «δεν βγαίνει» ο λογαριασμός με αυτή τη μεταρρύθμιση. Όμως ψηφίστηκε με θριαμβολογίες από την κυβέρνηση και με τις ευλογίες των Θεσμών.
Τι άλλο θέλουν τώρα;
Δεν αντιλαμβάνονται ότι μεταρρύθμιση δεν μπορεί να είναι η παραπέρα μείωση των συντάξεων, αλλά, η μείωση των εξοντωτικών εισφορών και φόρων και η παροχή κινήτρων ασφάλισης μέσα από την αναλογικότερη προσέγγιση εισφορών- παροχών και όχι η πλήρης ισοπέδωση που έχει επέλθει.
Την ίδια στιγμή δεν «κάνουν πίσω» στα εργασιακά.
Σε μια χώρα που δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο, σε σχέση με τα εργασιακά δικαιώματα, κυρίως λόγω των συνθηκών που επικρατούν στην πραγματική οικονομία.
Σε μια χώρα που οι μισοί εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα δεν πληρώνονται καν το μειωμένο μισθό τους.
Οι Θεσμοί εξακολουθούν να θεωρούν ως «κορωνίδα» των μεταρρυθμίσεων τις εργασιακές σχέσεις.
Και μετά σου λένε οι «ντόπιοι» διαπραγματευτές και οι υποστηρικτές τους ότι πνέει νέος αέρας στην Ευρώπη.
Η πραγματικότητα είναι ότι όποιο και αν είναι το περιτύλιγμα, όσο και αν κάποιοι προσπαθούν να βαφτίσουν το κρέας ψάρι, η πορεία μας και τα μέτρα δεν είναι απλά μία από τα ίδια, αλλά μία από τα χειρότερα.
Αν μη τι άλλο, αυτή η στιγμή εκείνο που δεν αντέχεται, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι η κοροϊδία.
Γνωρίζουμε ότι τα πράγματα είναι ιδιαίτερα δύσκολα και δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο όταν η διαπραγμάτευση «σέρνεται» για πολλούς μήνες και επιχειρείται να κλείσει όταν πλησιάζει η ώρα να χρειαστεί η χώρα τα δανεικά.
Όμως δεν μπορεί παρά να λέγεται η αλήθεια για αυτά που πρόκειται να υποστούμε
Τα λεγόμενα αντίμετρα δεν μπορούν σε καμιά περίπτωση να ανακουφίσουν όσους θα υποστούν τις συνέπειες των νέων επώδυνων μέτρων.
Αυτή δυστυχώς είναι η πραγματικότητα που δεν κρύβεται και όσοι κάνουν προσπάθεια να παρουσιάσουν μια διαφορετική εικόνα, μέσα από νέες ψεύτικες ελπίδες που καλλιεργούν, εκτίθενται για μία ακόμη φορά.
διαβάστε περισσότερα...
Όλοι συμφωνούν, υποτίθεται, ότι πρέπει να μετατοπιστεί το κέντρο βάρους της προσπάθειας και των επερχόμενων μέτρων στην κατεύθυνση της ανάπτυξης και των μεταρρυθμίσεων.
Πολύ σωστά, θα έλεγε σε πρώτο χρόνο, κάθε καλόπιστος πολίτης αυτής της χώρας.
Γιατί είναι αλήθεια ότι παρά τη σκληρή και παρατεταμένη λιτότητα που είχαμε τα χρόνια της κρίσης, δεν δημιουργήθηκαν συνθήκες για επενδύσεις και ανάπτυξη.
Είναι επίσης αλήθεια, ότι οι μεταρρυθμίσεις ήταν λιγότερες από εκείνες που χρειάζονται πραγματικά, για να αντιμετωπιστούν χρόνιες παθογένειες και να λειτουργήσουμε ως χώρα σύγχρονη, με αποτελεσματική διοίκηση, με θεσμούς που λειτουργούν, με κανόνες δικαίου.
Την ίδια στιγμή όμως που ξορκίζουμε δήθεν τη λιτότητα, η λιτότητα είναι παρούσα και μάλιστα με ακόμη σκληρότερους όρους. Είναι παρούσα με τα νέα μέτρα που φαίνεται ότι θα συμφωνήσουν η κυβέρνηση και οι Θεσμοί μετά την αρχική συμφωνία που επετεύχθη στη συνεδρίαση του Euro group της 20ής Φεβρουαρίου.
Εκείνο όμως που επίσης φαίνεται, είναι η μεγάλη απόκλιση μεταξύ λόγων και έργων, μεταξύ βαρύγδουπων δηλώσεων περί νέας πορείας και μιας νέας σκληρής πραγματικότητας που διαμορφώνεται.
Πώς αλλιώς μπορεί εξηγηθεί το γεγονός ότι την ίδια στιγμή που μιλούν για το τέλος της λιτότητας, προετοιμάζουν τη μείωση των συντάξεων και του αφορολόγητου;
Είναι ή δεν είναι τα συγκεκριμένα μέτρα, μέτρα λιτότητας που θα οδηγήσουν στη μείωση του εισοδήματος για εκατομμύρια μισθωτούς και συνταξιούχους;
Έχουμε από τη μία πλευρά την κυβέρνηση να διατυμπανίζει ότι δεν πρόκειται να πάρει μέτρα «ούτε ένα ευρώ» και την ίδια στιγμή έχει αποδεχτεί τη μείωση της συνταξιοδοτικής δαπάνης κατά 1,5 δισ. ευρώ τουλάχιστον και παράλληλα τη μείωση του αφορολόγητου. Σε λίγες ημέρες θα αρχίσουν να «παίζουν» τα σενάρια για το ποιοι συνταξιούχοι και πόσο θα χάσουν από τη σύνταξή τους. Θα είναι όλοι, θα είναι όσοι έχουν πάνω από τα 800 ευρώ ή τα 1.000 για να «βγει» ο νέος λογαριασμός; Μία από τα... ίδια, λοιπόν.
Από την άλλη πλευρά, οι δανειστές που υποτίθεται ότι άλλαξαν μυαλά και αναγνώρισαν τα λάθη που έγιναν στο ελληνικό πρόγραμμα, θεωρούν ως βασικές προτεραιότητες τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού και των εργασιακών σχέσεων.
Και σε ό,τι αφορά το πρώτο, δεν είναι αυτοί που λίγους μήνες πριν ενέκριναν την ασφαλιστική μεταρρύθμιση;
Πολλοί είμαστε όσοι υποστηρίξαμε και υποστηρίζουμε ότι «δεν βγαίνει» ο λογαριασμός με αυτή τη μεταρρύθμιση. Όμως ψηφίστηκε με θριαμβολογίες από την κυβέρνηση και με τις ευλογίες των Θεσμών.
Τι άλλο θέλουν τώρα;
Δεν αντιλαμβάνονται ότι μεταρρύθμιση δεν μπορεί να είναι η παραπέρα μείωση των συντάξεων, αλλά, η μείωση των εξοντωτικών εισφορών και φόρων και η παροχή κινήτρων ασφάλισης μέσα από την αναλογικότερη προσέγγιση εισφορών- παροχών και όχι η πλήρης ισοπέδωση που έχει επέλθει.
Την ίδια στιγμή δεν «κάνουν πίσω» στα εργασιακά.
Σε μια χώρα που δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο, σε σχέση με τα εργασιακά δικαιώματα, κυρίως λόγω των συνθηκών που επικρατούν στην πραγματική οικονομία.
Σε μια χώρα που οι μισοί εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα δεν πληρώνονται καν το μειωμένο μισθό τους.
Οι Θεσμοί εξακολουθούν να θεωρούν ως «κορωνίδα» των μεταρρυθμίσεων τις εργασιακές σχέσεις.
Και μετά σου λένε οι «ντόπιοι» διαπραγματευτές και οι υποστηρικτές τους ότι πνέει νέος αέρας στην Ευρώπη.
Η πραγματικότητα είναι ότι όποιο και αν είναι το περιτύλιγμα, όσο και αν κάποιοι προσπαθούν να βαφτίσουν το κρέας ψάρι, η πορεία μας και τα μέτρα δεν είναι απλά μία από τα ίδια, αλλά μία από τα χειρότερα.
Αν μη τι άλλο, αυτή η στιγμή εκείνο που δεν αντέχεται, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι η κοροϊδία.
Γνωρίζουμε ότι τα πράγματα είναι ιδιαίτερα δύσκολα και δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο όταν η διαπραγμάτευση «σέρνεται» για πολλούς μήνες και επιχειρείται να κλείσει όταν πλησιάζει η ώρα να χρειαστεί η χώρα τα δανεικά.
Όμως δεν μπορεί παρά να λέγεται η αλήθεια για αυτά που πρόκειται να υποστούμε
Τα λεγόμενα αντίμετρα δεν μπορούν σε καμιά περίπτωση να ανακουφίσουν όσους θα υποστούν τις συνέπειες των νέων επώδυνων μέτρων.
Αυτή δυστυχώς είναι η πραγματικότητα που δεν κρύβεται και όσοι κάνουν προσπάθεια να παρουσιάσουν μια διαφορετική εικόνα, μέσα από νέες ψεύτικες ελπίδες που καλλιεργούν, εκτίθενται για μία ακόμη φορά.
διαβάστε περισσότερα...
Το σύνδρομο agoraphobia
Η ελληνικής προέλευσης λέξη που η σύγχρονη Ελλάδα ερωτεύτηκε δομώντας την οικονομία και την κοινωνία της απέναντι σε οποιαδήποτε προσπάθεια γοητείας των αγορών.
Σε αντίθεση, οι αρχαίοι Έλληνες αλλά και οι σύγχρονοι πολιτισμοί, συμπεριλαμβανομένων και των εξαιρέσεων που εναντιώθηκαν τα προηγούμενα χρόνια π.χ. Κίνα, ύμνησαν και υμνούν την δύναμη της αγοράς.
Μετά από επτά και πλέον έτη, με μια μικρή παρένθεση, ύφεσης όπου κατέρρευσε το παραγωγικό μοντέλο της εσωστρεφούς και κρατικής οικονομίας, συνεχίζουμε να αντιστεκόμαστε σθεναρά στη γοητεία των αγορών, εθελοτυφλώντας για τη δύναμη και την αποτελεσματικότητά τους στην προσπάθεια της χώρας να γυρίσει σε μακροχρόνια βιώσιμη και υγιή ανάπτυξη. Οι δημοσιονομικοί στόχοι, και οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η εθνική οικονομία, θα ενισχύσουν την εξωστρέφεια για την εξάλειψη των χρόνιων εσωτερικών και εξωτερικών ανισορροπιών, μόνο σε μεσο-μακροπόθεσμο διάστημα, και πάντα σε συνδυασμό με τη διαθέσιμη ρευστότητα της οικονομίας που μόνο οι αγορές μπορούν να προσφέρουν. Μόνο οι αγορές μπορούν να βοηθήσουν στην προσέλκυση ξένων άμεσων επενδύσεων, και να συμβάλουν στη δημιουργία νέων εγχώριων επιχειρήσεων.
Μετά από έξι χρόνια βαθιάς ύφεσης, το 2014, η ελληνική οικονομία ανέκαμψε. Το ΑΕΠ αυξήθηκε, κατά 0,6%, με carry over επίδραση στα επόμενα έτη λόγω της μεγάλης εξόδου στις αγορές που οδήγησε στην ανάκτηση της εμπιστοσύνης και στην εξομάλυνση της πιστωτικής επέκτασης και ρευστότητας της αγοράς. Το 2014, μέσα σε 9 μήνες η Ελλάδα «σήκωσε» από τις αγορές ποσό που ξεπερνάει το 20% του ΑΕΠ της και αυτό αποτέλεσε τον καταλύτη για την επιστροφή σε ανάπτυξη. Ενδεικτικά, μόνο οι μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις άντλησαν 4,8 δισ. ευρώ, από τις αγορές εταιρικών ομολόγων του εξωτερικού, αντισταθμίζοντας τη μείωση της τραπεζικής χρηματοδότησης, ενώ αρκετές επιχειρήσεις απόκτησαν πρόσβαση σε κεφάλαια, με καλύτερους όρους.
Είναι γεγονός ότι σε τραπεζοκεντρικές χώρες όπως είναι η Ελλάδα, η εύρυθμη λειτουργία του τραπεζικού τομέα αποτελεί προϋπόθεση για τη βιώσιμη ανάπτυξη και την αποτελεσματική κατανομή των οικονομικών πόρων. Οι τράπεζες δεν μπορούν να ανταποκριθούν, άμεσα και με επάρκεια, στο διαμεσολαβητικό τους ρόλο και να παράσχουν την απαραίτητη ρευστότητα στην πραγματική οικονομία, στηρίζοντας τις επιχειρήσεις. Ενισχυτικά στη ρευστότητα, οι κρατικές εναλλακτικές πηγές ρευστότητας όπως π.χ. από το Εθνικό Ταμείο Επιχειρηματικότητας, ή η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων αφενός απαιτούν χρόνο από την ημέρα υποβολή του αιτήματος μέχρι την πραγματική εκταμίευση και αφετέρου αποτελούν πολύ μικρό μέγεθος για το επενδυτικό κενό της ελληνικής οικονομίας που υπολογίζεται σε 100 δισ.
Το σύνδρομο «agoraphobia», την εποχή όπου η ΕΚΤ χρεώνει πέναλτι στις εμπορικές τράπεζες για την πλεονάζουσα ρευστότητα, στερεί από την Ελλάδα να απορροφήσει ακόμη και 1 ευρώ. Οι όροι που ορισμένοι επικαλούνται ότι τα επενδυτικά κεφάλαια «hedge funds» απαιτούν πολύ υψηλές αποδόσεις, αρκεί να αναλογιστούμε ότι η Ελλάδα έχει πιστοληπτική αξιολόγηση εφάμιλλη με τις Βενεζουέλας. Τι απόδοση θα ζητούσαμε εμείς για μια επένδυση στη Βενεζουέλα;
Όταν η ελληνική κοινωνία βρει τον κατάλληλο ψυχολόγο που θα θεραπεύσει το σύνδρομο «agoraphobia», θα έχουμε κάνει το βασικό βήμα εξόδου προς την κρίση, θα έχουμε υλοποιήσει το πρώτο στάδιο για τη βιώσιμη ανάπτυξη.
* Ερευνητής ποσοτικών χρηματοοικονομικών του τμήματος Χρηματοοικονομικής και Τραπεζικής του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης
διαβάστε περισσότερα...
Σε αντίθεση, οι αρχαίοι Έλληνες αλλά και οι σύγχρονοι πολιτισμοί, συμπεριλαμβανομένων και των εξαιρέσεων που εναντιώθηκαν τα προηγούμενα χρόνια π.χ. Κίνα, ύμνησαν και υμνούν την δύναμη της αγοράς.
Μετά από επτά και πλέον έτη, με μια μικρή παρένθεση, ύφεσης όπου κατέρρευσε το παραγωγικό μοντέλο της εσωστρεφούς και κρατικής οικονομίας, συνεχίζουμε να αντιστεκόμαστε σθεναρά στη γοητεία των αγορών, εθελοτυφλώντας για τη δύναμη και την αποτελεσματικότητά τους στην προσπάθεια της χώρας να γυρίσει σε μακροχρόνια βιώσιμη και υγιή ανάπτυξη. Οι δημοσιονομικοί στόχοι, και οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η εθνική οικονομία, θα ενισχύσουν την εξωστρέφεια για την εξάλειψη των χρόνιων εσωτερικών και εξωτερικών ανισορροπιών, μόνο σε μεσο-μακροπόθεσμο διάστημα, και πάντα σε συνδυασμό με τη διαθέσιμη ρευστότητα της οικονομίας που μόνο οι αγορές μπορούν να προσφέρουν. Μόνο οι αγορές μπορούν να βοηθήσουν στην προσέλκυση ξένων άμεσων επενδύσεων, και να συμβάλουν στη δημιουργία νέων εγχώριων επιχειρήσεων.
Μετά από έξι χρόνια βαθιάς ύφεσης, το 2014, η ελληνική οικονομία ανέκαμψε. Το ΑΕΠ αυξήθηκε, κατά 0,6%, με carry over επίδραση στα επόμενα έτη λόγω της μεγάλης εξόδου στις αγορές που οδήγησε στην ανάκτηση της εμπιστοσύνης και στην εξομάλυνση της πιστωτικής επέκτασης και ρευστότητας της αγοράς. Το 2014, μέσα σε 9 μήνες η Ελλάδα «σήκωσε» από τις αγορές ποσό που ξεπερνάει το 20% του ΑΕΠ της και αυτό αποτέλεσε τον καταλύτη για την επιστροφή σε ανάπτυξη. Ενδεικτικά, μόνο οι μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις άντλησαν 4,8 δισ. ευρώ, από τις αγορές εταιρικών ομολόγων του εξωτερικού, αντισταθμίζοντας τη μείωση της τραπεζικής χρηματοδότησης, ενώ αρκετές επιχειρήσεις απόκτησαν πρόσβαση σε κεφάλαια, με καλύτερους όρους.
Είναι γεγονός ότι σε τραπεζοκεντρικές χώρες όπως είναι η Ελλάδα, η εύρυθμη λειτουργία του τραπεζικού τομέα αποτελεί προϋπόθεση για τη βιώσιμη ανάπτυξη και την αποτελεσματική κατανομή των οικονομικών πόρων. Οι τράπεζες δεν μπορούν να ανταποκριθούν, άμεσα και με επάρκεια, στο διαμεσολαβητικό τους ρόλο και να παράσχουν την απαραίτητη ρευστότητα στην πραγματική οικονομία, στηρίζοντας τις επιχειρήσεις. Ενισχυτικά στη ρευστότητα, οι κρατικές εναλλακτικές πηγές ρευστότητας όπως π.χ. από το Εθνικό Ταμείο Επιχειρηματικότητας, ή η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων αφενός απαιτούν χρόνο από την ημέρα υποβολή του αιτήματος μέχρι την πραγματική εκταμίευση και αφετέρου αποτελούν πολύ μικρό μέγεθος για το επενδυτικό κενό της ελληνικής οικονομίας που υπολογίζεται σε 100 δισ.
Το σύνδρομο «agoraphobia», την εποχή όπου η ΕΚΤ χρεώνει πέναλτι στις εμπορικές τράπεζες για την πλεονάζουσα ρευστότητα, στερεί από την Ελλάδα να απορροφήσει ακόμη και 1 ευρώ. Οι όροι που ορισμένοι επικαλούνται ότι τα επενδυτικά κεφάλαια «hedge funds» απαιτούν πολύ υψηλές αποδόσεις, αρκεί να αναλογιστούμε ότι η Ελλάδα έχει πιστοληπτική αξιολόγηση εφάμιλλη με τις Βενεζουέλας. Τι απόδοση θα ζητούσαμε εμείς για μια επένδυση στη Βενεζουέλα;
Όταν η ελληνική κοινωνία βρει τον κατάλληλο ψυχολόγο που θα θεραπεύσει το σύνδρομο «agoraphobia», θα έχουμε κάνει το βασικό βήμα εξόδου προς την κρίση, θα έχουμε υλοποιήσει το πρώτο στάδιο για τη βιώσιμη ανάπτυξη.
* Ερευνητής ποσοτικών χρηματοοικονομικών του τμήματος Χρηματοοικονομικής και Τραπεζικής του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης
διαβάστε περισσότερα...
Μεταπολιτευτική υποκρισία για τις επόμενες γενιές
Στην χορωδιακή παρουσίαση τραγουδιών του Μίκη Θεοδωράκη από δέκα δημοτικές χορωδίες την 6η (και την 7η) Φεβρουαρίου 2017, στην οποία αναφέρθηκα την περασμένη εβδομάδα, από τα 33 τραγούδια μόνο δύο ήταν της περιόδου μετά την μεταπολίτευση του 1974.
Ένα εκ των δύο ήταν το «Κάποτε θά ’ρθουν», γραμμένο και τραγουδισμένο το 1979, για την ταινία «Ασυμβίβαστος». Είναι αυτό που ο στίχος του καταλήγει «? υπερασπίσου το παιδί, γιατί αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα».
Όμως ο μεταπολιτευτικός κύκλος αποδεικνύεται ιδιαίτερα υποκριτικός. Παρά τα ωραία τραγούδια των αρχών του, το παιδί δεν γλύτωσε... Όχι μόνον γιατί οδηγήθηκε στην αναπαραγωγή του φαινομένου της μαζικής μετανάστευσης, κυρίως των νέων, λόγω οικονομικής και κοινωνικής καχεξίας, αλλά και γιατί αντί «να υπερασπιστεί το παιδί», το φόρτωσε, όχι μόνο το παιδί αλλά και το εγγόνι, με υπέρμετρο δημόσιο χρέος. Και συνεχίζει να το κάνει, ακόμη και σήμερα, εν έτει 2017, φορτώνοντας και το παιδί και το εγγόνι με νέο χρέος, δημόσιο και ιδιωτικό. Και μάχεται? ή «διαπραγματεύεται» γι’ αυτό.
Ο μεταπολιτευτικός κύκλος απεδείχθη ένας κύκλος διαρκούς συσσώρευσης δημόσιου χρέους για τις επόμενες γενιές των Ελλήνων. Κι αυτό (όπως και στην περίπτωση της νέας μαζικής μετανάστευσης των νέων) δεν προκλήθηκε λόγω ξένης κατοχής, εμφυλίου πολέμου, αυταρχικών καθεστώτων, ξένης εξάρτησης κ.ο.κ., αλλά πραγματοποιήθηκε, και πραγματοποιείται, μετά την μεταπολίτευση, με την δημοκρατία, με την ένταξη στην ΕΟΚ, με την αλλαγή και την απαλλαγή, με τον εκσυγχρονισμό, με την επανίδρυση του κράτους κ.ο.κ. Έγινε, και γίνεται ακόμη, από τους υποτιθέμενους «ασυμβίβαστους» της μεταπολίτευσης, ανεξαρτήτως χρώματος και κόμματος.
Στον μεταπολιτευτικό κύκλο υπάρχουν πολλά περισσότερα στοιχεία συνέχειας μεταξύ συμπολιτεύσεων και αντιπολιτεύσεων απ’ ό,τι οι εφήμερες πολιτ(ευτ)ικές αντιπαραθέσεις επιχειρούν να αποκρύψουν. Και ένα από αυτά τα στοιχεία συνέχειας είναι η διαρκής συσσώρευση δημοσίου χρέους στις επόμενες γενιές. Η αντίφαση λόγων και έργων είναι διαρκές στοιχείο του μεταπολιτευτικού κύκλου, και απαύγασμα αυτής η μόνιμη αντίφαση προγραμμάτων και εφαρμογών των πολιτ(ευτ)ικών σχηματισμών.
Στοιχείο συνέχειας στον μεταπολιτευτικό κύκλο, και με έργα αντίθετα από το ωραίο «? υπερασπίσου το παιδί, γιατί αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα», είναι η συνεχής προτεραιότητα στις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις και στις παροχές συντάξεων αναντίστοιχων με τις εισφερθείσες ασφαλιστικές εισφορές, σε όλες τις μικρές και μεγάλες κρίσεις που αντιμετωπίσθηκαν στην πορεία, από τις προβληματικές επιχειρήσεις του 1980 και του 1990 έως την χρεοκοπία του προβληματικού ελληνικού δημόσιου τομέα το 2010.
Ακόμη και εν έτει 2016 και 2017, για την υπεράσπιση ενός μη βιώσιμου και κοινωνικά άδικου συνταξιοδοτικού, επιστρατεύεται, υποκριτικά, το επιχείρημα ότι με τις συντάξεις ζουν τα παιδιά και τα εγγόνια. Όμως ούτε για τα παιδιά, ούτε για τα εγγόνια, υπάρχει ελπίδα αν αυτή βασίζεται στις συντάξεις των γονιών και των παππούδων. Παιδεία και παραγωγική εργασία είναι η βάση και η πηγή της ελπίδας, και εκεί ο υποκριτικός μεταπολιτευτικός κύκλος δεν τα πήγε καθόλου καλά.
διαβάστε περισσότερα...
Ένα εκ των δύο ήταν το «Κάποτε θά ’ρθουν», γραμμένο και τραγουδισμένο το 1979, για την ταινία «Ασυμβίβαστος». Είναι αυτό που ο στίχος του καταλήγει «? υπερασπίσου το παιδί, γιατί αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα».
Όμως ο μεταπολιτευτικός κύκλος αποδεικνύεται ιδιαίτερα υποκριτικός. Παρά τα ωραία τραγούδια των αρχών του, το παιδί δεν γλύτωσε... Όχι μόνον γιατί οδηγήθηκε στην αναπαραγωγή του φαινομένου της μαζικής μετανάστευσης, κυρίως των νέων, λόγω οικονομικής και κοινωνικής καχεξίας, αλλά και γιατί αντί «να υπερασπιστεί το παιδί», το φόρτωσε, όχι μόνο το παιδί αλλά και το εγγόνι, με υπέρμετρο δημόσιο χρέος. Και συνεχίζει να το κάνει, ακόμη και σήμερα, εν έτει 2017, φορτώνοντας και το παιδί και το εγγόνι με νέο χρέος, δημόσιο και ιδιωτικό. Και μάχεται? ή «διαπραγματεύεται» γι’ αυτό.
Ο μεταπολιτευτικός κύκλος απεδείχθη ένας κύκλος διαρκούς συσσώρευσης δημόσιου χρέους για τις επόμενες γενιές των Ελλήνων. Κι αυτό (όπως και στην περίπτωση της νέας μαζικής μετανάστευσης των νέων) δεν προκλήθηκε λόγω ξένης κατοχής, εμφυλίου πολέμου, αυταρχικών καθεστώτων, ξένης εξάρτησης κ.ο.κ., αλλά πραγματοποιήθηκε, και πραγματοποιείται, μετά την μεταπολίτευση, με την δημοκρατία, με την ένταξη στην ΕΟΚ, με την αλλαγή και την απαλλαγή, με τον εκσυγχρονισμό, με την επανίδρυση του κράτους κ.ο.κ. Έγινε, και γίνεται ακόμη, από τους υποτιθέμενους «ασυμβίβαστους» της μεταπολίτευσης, ανεξαρτήτως χρώματος και κόμματος.
Στον μεταπολιτευτικό κύκλο υπάρχουν πολλά περισσότερα στοιχεία συνέχειας μεταξύ συμπολιτεύσεων και αντιπολιτεύσεων απ’ ό,τι οι εφήμερες πολιτ(ευτ)ικές αντιπαραθέσεις επιχειρούν να αποκρύψουν. Και ένα από αυτά τα στοιχεία συνέχειας είναι η διαρκής συσσώρευση δημοσίου χρέους στις επόμενες γενιές. Η αντίφαση λόγων και έργων είναι διαρκές στοιχείο του μεταπολιτευτικού κύκλου, και απαύγασμα αυτής η μόνιμη αντίφαση προγραμμάτων και εφαρμογών των πολιτ(ευτ)ικών σχηματισμών.
Στοιχείο συνέχειας στον μεταπολιτευτικό κύκλο, και με έργα αντίθετα από το ωραίο «? υπερασπίσου το παιδί, γιατί αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα», είναι η συνεχής προτεραιότητα στις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις και στις παροχές συντάξεων αναντίστοιχων με τις εισφερθείσες ασφαλιστικές εισφορές, σε όλες τις μικρές και μεγάλες κρίσεις που αντιμετωπίσθηκαν στην πορεία, από τις προβληματικές επιχειρήσεις του 1980 και του 1990 έως την χρεοκοπία του προβληματικού ελληνικού δημόσιου τομέα το 2010.
Ακόμη και εν έτει 2016 και 2017, για την υπεράσπιση ενός μη βιώσιμου και κοινωνικά άδικου συνταξιοδοτικού, επιστρατεύεται, υποκριτικά, το επιχείρημα ότι με τις συντάξεις ζουν τα παιδιά και τα εγγόνια. Όμως ούτε για τα παιδιά, ούτε για τα εγγόνια, υπάρχει ελπίδα αν αυτή βασίζεται στις συντάξεις των γονιών και των παππούδων. Παιδεία και παραγωγική εργασία είναι η βάση και η πηγή της ελπίδας, και εκεί ο υποκριτικός μεταπολιτευτικός κύκλος δεν τα πήγε καθόλου καλά.
διαβάστε περισσότερα...
Η ψευδαίσθηση της ενεργειακής και γεωπολιτικής αναβάθμισης της χώρας
Εχει παρατηρηθεί πως κάθε φορά που η χώρα ευρίσκεται αντιμέτωπη με οικονομικά και πολιτικά αδιέξοδα αυξάνεται ο αριθμός των δηλώσεων, άρθρων και αναλύσεων που προβάλλουν την γεωπολιτική μοναδικότητα της Ελλάδος και πως αυτή, εις πείσμα κάθε λογικής, είναι ικανή να μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε τα όποια προβλήματα.
Έτσι τις τελευταίες εβδομάδες, από τότε δηλαδή που η δεύτερη αξιολόγηση έπεσε στα βράχια και έχουν επανέλθει τα σενάρια εξόδου από την Ευρωζώνη, η γεωπολιτική θεώρηση των πραγμάτων, εμπλουτισμένη τώρα με αρκετή δόση ενέργειας, έρχεται για μια ακόμη φορά να σώσει την κατάσταση.
Σύμφωνα με το τρέχον αφήγημα η Ελλάδα θα μπορούσε να αναδειχθεί ως βασική ενεργειακή πύλη της Ευρώπης, και άρα να διαδραματίσει ουσιαστικό ρόλο στα Ευρωπαϊκά πράγματα, αφού εάν παίξουμε τα χαρτιά μας σωστά, και αξιοποιήσουμε την γεωγραφική μας θέση, θα επιτύχουμε την διέλευση μέσω των εδαφών μας, βασικών αγωγών φυσικού αερίου αλλά και ηλεκτρικών διασυνδέσεων που θα κατευθύνονται προς τις απαιτητικές ευρωπαϊκές αγορές τροφοδοτώντας τες με μεγάλες ποσότητες ενέργειας. Στην προοπτική αυτή έρχονται τώρα να προστεθούν και οι κατά ορισμένους «τεράστιες» ποσότητες πετρελαίου και φυσικού αερίου που ευρίσκονται εγκλωβισμένες κάπου στον Ελλαδικό χώρο (λ.χ. στο Ιόνιο ή νότια της Κρήτης) οι οποίες με λίγη τύχη, ένα καλό marketing και προπαντός την υποστήριξη του διεθνούς παράγοντα θα αξιοποιηθούν επιτέλους ώστε σε λίγα χρόνια να αποφέρουν πολλές χιλιάδες βαρέλια αργού και ακόμη περισσότερα δις κυβικά μέτρα αερίου που όχι μόνο θα καλύπτουν πλήρως τις ανάγκες μας αλλά θα καταστήσουν την Ελλάδα καθαρό εξαγωγό υδρογονανθράκων.
Έτσι ο συνδυασμός σημαντικών εγχώριων κοιτασμάτων, ένα πλέγμα αγωγών φυσικού αερίου που θα διασχίζουν οριζόντια και εγκάρσια την χώρα και αντιστοίχων υποβρύχιων ηλεκτρικών καλωδίων, πολύ σύντομα θα καταστήσει την Ελλάδα ως την ενεργειακή γέφυρα που θα ενώνει Ανατολή με Δύση και την χώρα μας να παίζει στρατηγικό ρόλο στην κατανομή, προώθηση και διαχείριση ενεργειακών φορτίων. Εδώ θα πρέπει να προσθέσουμε ότι μέρος των ηλεκτρικών φορτίων που μέσω Ελλάδας θα προωθούνται προς Βορρά και Δυσμάς θα προέρχονται από τις σημαντικές ποσότητες ηλεκτρισμού που θα παράγονται από εκτεταμένες εγκαταστάσεις Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) που εν τω μεταξύ θα έχουν δημιουργηθεί. Με την πλέον ευφάνταστη πλευρά του αφηγήματος, να θέλει την χώρα να κερδίζει πάρα πολλά χρήματα ως διαμεσολαβητής.
Δεν θέλουμε επ ’ ουδενί να αγνοήσουμε ή να υποβιβάσουμε την σοβαρή προσπάθεια που καταβάλλεται για την ενίσχυση του περιφερειακού ρόλου της χώρας στο ενεργειακό γίγνεσθαι μέσω της κατασκευής του ΤΑΡ στην Βόρεια Ελλάδα (χρειάσθηκαν βέβαια 10 χρόνια για να δρομολογηθεί η κατασκευή του) και του υπό σχεδίαση (επίσης εδώ και 10 χρόνια!) Ελληνοβουλγαρικού διασυνοριακού αγωγού IBG, ή του επίσης υπό μελέτη Ελληνο-Ιταλικού διασυνδετήριου αγωγού IGI (14 χρόνια) ή το πλωτό τέρμιναλ (LNG) στην Αλεξανδρούπολη ή ακόμα της ηλεκτρικής διασύνδεσης με την Κρήτη και τις Κυκλάδες (30 χρόνια υπό συζήτηση) ή του μεγαλεπήβολου Euro-Asia Interconnector που θα ενώνει ηλεκτρικά το Ισραήλ με την Κύπρο και την Ελλάδα, αλλά και του αγωγού East Med που θα μεταφέρει αέριο από τα πλούσια κοιτάσματα των Ισραήλ-Κύπρου προς στην Ευρώπη μέσω Ελλάδος. Για να μην αναφερθούμε επίσης στον περίφημο αγωγό Μπουργκάς- Αλεξανδρούπολη που παρά την ενεργό ανάμιξη και υποστήριξη της Ρωσίας ουδέποτε κατασκευάστηκε, αφού δεν αξιοποιήθηκε η πολιτική και οικονομική συγκυρία της περιόδου 2007/2008. Ούτε ασφαλώς θα αναφερθούμε στις έρευνες υδρογονανθράκων από τις οποίες η χώρα μας απείχε επιδεικτικά για 15 χρόνια (1997-2012) για να επανέλθει για ένα σύντομο διάστημα και μετά να ξαναγυρίσει σε κατάσταση σχεδόν πλήρους ακινησίας ή στις ΑΠΕ όπου από ένα εμπορικά εκμεταλλεύσιμο δυναμικό 12 GW μόνο στην αιολική ενέργεια δια της βίας έχουμε αξιοποιήσει τα 2.3 GW.
Όλα τ ’ανωτέρω δείχνουν με τον πλέον εύγλωττο τρόπο ότι ενώ η χώρα έχει δυνατότητες να παίξει σημαντικό ενεργειακό ρόλο σε περιφερειακό επίπεδο, κάτι που αναμφισβήτητα είναι απόλυτα θεμιτό, αυτό είναι τελείως απίθανο να συμβεί υπό την παρούσα οικονομική και πολιτική τάξη πραγμάτων, αφού τίποτα δεν προχωρά βάση ενός καλά μελετημένου και συντονισμένου σχεδίου, όπως απαιτείται. Και πως να προχωρήσει άλλωστε αφού απουσιάζει παντελώς ένας δεσμευτικός μακροχρόνιος ενεργειακός σχεδιασμός, αφού οι πολιτικές ηγεσίες που πέρασαν δεν έδειξαν την απαραίτητη σοβαρότητα για την αντιμετώπιση των μεγάλων ενεργειακών προκλήσεων ενώ οι πολιτικοί προϊστάμενοι του ενεργειακού τομέα άλλαζαν σαν τα πουκάμισα, σχεδόν ένας υπουργός κάθε χρόνο τα τελευταία 10 χρόνια! Κατά τα άλλα όλοι ανεξαιρέτως οι πολιτικοί ταγοί αρέσκονται στο να επαναλαμβάνουν φράσεις κλισέ, περί δήθεν ανάδειξης της Ελλάδας σε περιφερειακό, ή ακόμη και σε Ευρωπαϊκό ενεργειακό κόμβο μείζονος σημασίας και τη χώρα μας να διαδραματίζει έναν καθοριστικό ρόλο στο Ευρωπαϊκό ενεργειακό γίγνεσθαι. Με άλλα λόγια η χώρα και ιδιαίτερα το πολιτικό προσωπικό πάσχουν από το ?σύνδρομο του ενεργειακού κόμβου? πιστεύοντας ότι μόνο έτσι μπορεί να αναδειχθεί η χώρα σε σημαντικό ενεργειακό παίκτη προσελκύοντας επενδύσεις και αξιοποιώντας το όποιο γεωπολιτικό της πλεονέκτημα.
Αλλά και εάν αποδεχθούμε ως υπόθεση εργασίας ότι η Ελλάδα μπορεί κατά κάποιο τρόπο να δράσει συντεταγμένα, να συντονιστεί και επιτέλους να αναδείξει το ενεργειακό της δυναμικό, θα πρέπει να είμεθα διατεθεμένοι να αντιμετωπίσουμε με θάρρος την πραγματικότητα και όχι να έχουμε αυταπάτες και ψευδαισθήσεις περί πρωτεύοντος ρόλου και άλλων αστείων στην περιφερειακή ενεργειακή σκακιέρα. Αυτός ο ρόλος αναμφισβήτητα ανήκει στην Τουρκία η οποία λόγω γεωγραφικής θέσης, έκτασης και υποδομών -που είναι ήδη κατασκευασμένες και λειτουργούν εδώ και χρόνια και αναβαθμίζονται σε συνεχή βάση- διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στο ενεργειακό τοπίο της περιοχής και όχι μόνο. Όταν η πολιτική ηγεσία της χώρας μας και οι ιθύνοντες των μεγάλων ενεργειακών οργανισμών μπορέσουν να αξιολογήσουν και να αντιληφθούν τις πραγματικές διαστάσεις της γεωπολιτικής θέσης της Ελλάδας, σε συνάρτηση πάντα με τις γύρω χώρες, ίσως μπορέσουμε να χαράξουμε μια ρεαλιστική περιφερειακή ενεργειακή στρατηγική. Όπου το επίκεντρο ασφαλώς δεν θα είναι η οπτασία του «ενεργειακού κόμβου» αλλά το ευρύτερο γεωστρατηγικό εκτόπισμα της χώρας με το θαλάσσιο στοιχείο, τις μεταφορές, τις υπηρεσίες, το εμπόριο, τον τουρισμό και την ανάδειξη της μοναδικής Ελληνικής μακροχρόνιας ιστορίας να αποτελούν την βάση για μια εξωστρεφή πολιτική.
διαβάστε περισσότερα...
Έτσι τις τελευταίες εβδομάδες, από τότε δηλαδή που η δεύτερη αξιολόγηση έπεσε στα βράχια και έχουν επανέλθει τα σενάρια εξόδου από την Ευρωζώνη, η γεωπολιτική θεώρηση των πραγμάτων, εμπλουτισμένη τώρα με αρκετή δόση ενέργειας, έρχεται για μια ακόμη φορά να σώσει την κατάσταση.
Σύμφωνα με το τρέχον αφήγημα η Ελλάδα θα μπορούσε να αναδειχθεί ως βασική ενεργειακή πύλη της Ευρώπης, και άρα να διαδραματίσει ουσιαστικό ρόλο στα Ευρωπαϊκά πράγματα, αφού εάν παίξουμε τα χαρτιά μας σωστά, και αξιοποιήσουμε την γεωγραφική μας θέση, θα επιτύχουμε την διέλευση μέσω των εδαφών μας, βασικών αγωγών φυσικού αερίου αλλά και ηλεκτρικών διασυνδέσεων που θα κατευθύνονται προς τις απαιτητικές ευρωπαϊκές αγορές τροφοδοτώντας τες με μεγάλες ποσότητες ενέργειας. Στην προοπτική αυτή έρχονται τώρα να προστεθούν και οι κατά ορισμένους «τεράστιες» ποσότητες πετρελαίου και φυσικού αερίου που ευρίσκονται εγκλωβισμένες κάπου στον Ελλαδικό χώρο (λ.χ. στο Ιόνιο ή νότια της Κρήτης) οι οποίες με λίγη τύχη, ένα καλό marketing και προπαντός την υποστήριξη του διεθνούς παράγοντα θα αξιοποιηθούν επιτέλους ώστε σε λίγα χρόνια να αποφέρουν πολλές χιλιάδες βαρέλια αργού και ακόμη περισσότερα δις κυβικά μέτρα αερίου που όχι μόνο θα καλύπτουν πλήρως τις ανάγκες μας αλλά θα καταστήσουν την Ελλάδα καθαρό εξαγωγό υδρογονανθράκων.
Έτσι ο συνδυασμός σημαντικών εγχώριων κοιτασμάτων, ένα πλέγμα αγωγών φυσικού αερίου που θα διασχίζουν οριζόντια και εγκάρσια την χώρα και αντιστοίχων υποβρύχιων ηλεκτρικών καλωδίων, πολύ σύντομα θα καταστήσει την Ελλάδα ως την ενεργειακή γέφυρα που θα ενώνει Ανατολή με Δύση και την χώρα μας να παίζει στρατηγικό ρόλο στην κατανομή, προώθηση και διαχείριση ενεργειακών φορτίων. Εδώ θα πρέπει να προσθέσουμε ότι μέρος των ηλεκτρικών φορτίων που μέσω Ελλάδας θα προωθούνται προς Βορρά και Δυσμάς θα προέρχονται από τις σημαντικές ποσότητες ηλεκτρισμού που θα παράγονται από εκτεταμένες εγκαταστάσεις Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) που εν τω μεταξύ θα έχουν δημιουργηθεί. Με την πλέον ευφάνταστη πλευρά του αφηγήματος, να θέλει την χώρα να κερδίζει πάρα πολλά χρήματα ως διαμεσολαβητής.
Δεν θέλουμε επ ’ ουδενί να αγνοήσουμε ή να υποβιβάσουμε την σοβαρή προσπάθεια που καταβάλλεται για την ενίσχυση του περιφερειακού ρόλου της χώρας στο ενεργειακό γίγνεσθαι μέσω της κατασκευής του ΤΑΡ στην Βόρεια Ελλάδα (χρειάσθηκαν βέβαια 10 χρόνια για να δρομολογηθεί η κατασκευή του) και του υπό σχεδίαση (επίσης εδώ και 10 χρόνια!) Ελληνοβουλγαρικού διασυνοριακού αγωγού IBG, ή του επίσης υπό μελέτη Ελληνο-Ιταλικού διασυνδετήριου αγωγού IGI (14 χρόνια) ή το πλωτό τέρμιναλ (LNG) στην Αλεξανδρούπολη ή ακόμα της ηλεκτρικής διασύνδεσης με την Κρήτη και τις Κυκλάδες (30 χρόνια υπό συζήτηση) ή του μεγαλεπήβολου Euro-Asia Interconnector που θα ενώνει ηλεκτρικά το Ισραήλ με την Κύπρο και την Ελλάδα, αλλά και του αγωγού East Med που θα μεταφέρει αέριο από τα πλούσια κοιτάσματα των Ισραήλ-Κύπρου προς στην Ευρώπη μέσω Ελλάδος. Για να μην αναφερθούμε επίσης στον περίφημο αγωγό Μπουργκάς- Αλεξανδρούπολη που παρά την ενεργό ανάμιξη και υποστήριξη της Ρωσίας ουδέποτε κατασκευάστηκε, αφού δεν αξιοποιήθηκε η πολιτική και οικονομική συγκυρία της περιόδου 2007/2008. Ούτε ασφαλώς θα αναφερθούμε στις έρευνες υδρογονανθράκων από τις οποίες η χώρα μας απείχε επιδεικτικά για 15 χρόνια (1997-2012) για να επανέλθει για ένα σύντομο διάστημα και μετά να ξαναγυρίσει σε κατάσταση σχεδόν πλήρους ακινησίας ή στις ΑΠΕ όπου από ένα εμπορικά εκμεταλλεύσιμο δυναμικό 12 GW μόνο στην αιολική ενέργεια δια της βίας έχουμε αξιοποιήσει τα 2.3 GW.
Όλα τ ’ανωτέρω δείχνουν με τον πλέον εύγλωττο τρόπο ότι ενώ η χώρα έχει δυνατότητες να παίξει σημαντικό ενεργειακό ρόλο σε περιφερειακό επίπεδο, κάτι που αναμφισβήτητα είναι απόλυτα θεμιτό, αυτό είναι τελείως απίθανο να συμβεί υπό την παρούσα οικονομική και πολιτική τάξη πραγμάτων, αφού τίποτα δεν προχωρά βάση ενός καλά μελετημένου και συντονισμένου σχεδίου, όπως απαιτείται. Και πως να προχωρήσει άλλωστε αφού απουσιάζει παντελώς ένας δεσμευτικός μακροχρόνιος ενεργειακός σχεδιασμός, αφού οι πολιτικές ηγεσίες που πέρασαν δεν έδειξαν την απαραίτητη σοβαρότητα για την αντιμετώπιση των μεγάλων ενεργειακών προκλήσεων ενώ οι πολιτικοί προϊστάμενοι του ενεργειακού τομέα άλλαζαν σαν τα πουκάμισα, σχεδόν ένας υπουργός κάθε χρόνο τα τελευταία 10 χρόνια! Κατά τα άλλα όλοι ανεξαιρέτως οι πολιτικοί ταγοί αρέσκονται στο να επαναλαμβάνουν φράσεις κλισέ, περί δήθεν ανάδειξης της Ελλάδας σε περιφερειακό, ή ακόμη και σε Ευρωπαϊκό ενεργειακό κόμβο μείζονος σημασίας και τη χώρα μας να διαδραματίζει έναν καθοριστικό ρόλο στο Ευρωπαϊκό ενεργειακό γίγνεσθαι. Με άλλα λόγια η χώρα και ιδιαίτερα το πολιτικό προσωπικό πάσχουν από το ?σύνδρομο του ενεργειακού κόμβου? πιστεύοντας ότι μόνο έτσι μπορεί να αναδειχθεί η χώρα σε σημαντικό ενεργειακό παίκτη προσελκύοντας επενδύσεις και αξιοποιώντας το όποιο γεωπολιτικό της πλεονέκτημα.
Αλλά και εάν αποδεχθούμε ως υπόθεση εργασίας ότι η Ελλάδα μπορεί κατά κάποιο τρόπο να δράσει συντεταγμένα, να συντονιστεί και επιτέλους να αναδείξει το ενεργειακό της δυναμικό, θα πρέπει να είμεθα διατεθεμένοι να αντιμετωπίσουμε με θάρρος την πραγματικότητα και όχι να έχουμε αυταπάτες και ψευδαισθήσεις περί πρωτεύοντος ρόλου και άλλων αστείων στην περιφερειακή ενεργειακή σκακιέρα. Αυτός ο ρόλος αναμφισβήτητα ανήκει στην Τουρκία η οποία λόγω γεωγραφικής θέσης, έκτασης και υποδομών -που είναι ήδη κατασκευασμένες και λειτουργούν εδώ και χρόνια και αναβαθμίζονται σε συνεχή βάση- διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στο ενεργειακό τοπίο της περιοχής και όχι μόνο. Όταν η πολιτική ηγεσία της χώρας μας και οι ιθύνοντες των μεγάλων ενεργειακών οργανισμών μπορέσουν να αξιολογήσουν και να αντιληφθούν τις πραγματικές διαστάσεις της γεωπολιτικής θέσης της Ελλάδας, σε συνάρτηση πάντα με τις γύρω χώρες, ίσως μπορέσουμε να χαράξουμε μια ρεαλιστική περιφερειακή ενεργειακή στρατηγική. Όπου το επίκεντρο ασφαλώς δεν θα είναι η οπτασία του «ενεργειακού κόμβου» αλλά το ευρύτερο γεωστρατηγικό εκτόπισμα της χώρας με το θαλάσσιο στοιχείο, τις μεταφορές, τις υπηρεσίες, το εμπόριο, τον τουρισμό και την ανάδειξη της μοναδικής Ελληνικής μακροχρόνιας ιστορίας να αποτελούν την βάση για μια εξωστρεφή πολιτική.
διαβάστε περισσότερα...
Κατρακύλα
Το πολιτικό τοπίο της χώρας έχει κατρακυλήσει σε μια από τις πιο υποβαθμισμένες και νοσηρές φάσεις του.
Δεν χρειαζόταν να παρακολουθήσει κάποιος τα όσα συνέβησαν πρόσφατα στη Βουλή για να το διαπιστώσει. Βεβαίως, όλη την περίοδο της Μεταπολίτευσης, η πόλωση παρέμενε μια από τις σοβαρότερες πληγές της χώρας, με μεγαλύτερες ή μικρότερες κλιμακώσεις. Όμως, η παρούσα φάση έχει μια ουσιαστική διαφορά: Δεν είναι καν μια φυσιολογική προέκταση μιας άρρωστης κουλτούρας. Πρόκειται για απολύτως τεχνητή πόλωση. Κακοπαιγμένο θέατρο. Δεν υποστηρίζεται από αντικειμενικά δεδομένα.
Προφανώς η αντιπολίτευση επιβάλλεται να ασκεί κριτική και μάλιστα αυστηρή, σε μια κυβέρνηση που παλινδρομεί σε μια πολύ κρίσιμη διαπραγμάτευση. Άλλωστε και νουνεχή στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ (Χουλιαράκης και Κούλογλου) επισημαίνουν το αυτονόητο: ότι ο χρόνος δεν είναι όπλο, αλλά εχθρός της χώρας. Δεν κερδίζουμε έτσι πόντους στη διαπραγμάτευση. Υπάρχει αυτοτραυματισμός. Που μπορεί να καταστεί μοιραίος.
Η κυβέρνηση Τσίπρα έμοιαζε να μαθαίνει από τα τραγικά λάθη της ανεκδιήγητης φάσης Βαρουφάκη. Σιγά σιγά κέρδιζε την εμπιστοσύνη των δανειστών. Ο Ντάισελμπλουμ έκανε λόγο για την καλύτερη συνεργασία με εγχώρια κυβέρνηση από την εποχή της κρίσης. Η λεπτή κλωστή της εμπιστοσύνης όμως ξαφνικά έσπασε από τη μονομερή και επιπόλαιη απόφαση για αύξηση σε λίγες συντάξεις. Χωρίς κανένα πολιτικό όφελος για τον Τσίπρα εσωτερικά. Επίσης, ομολογήθηκε (Τσακαλώτος) ότι απομένουν πολλά να γίνουν ακόμη στο πεδίο των μεταρρυθμίσεων. Παρά τα αναμφίβολα βήματα. Ο φόβος του πολιτικού-κομματικού κόστους οδηγεί ξανά στα βράχια. Αν και η κοινή γνώμη, ρεαλιστικά, αναμένει υποχωρήσεις της κυβέρνησης.
Την ίδια ώρα, η αξιωματική αντιπολίτευση «κάνει πόλεμο». Ολοκληρωτικό πόλεμο. Και αυτή δεν έχει πολιτικό όφελος από τον αυτοεγκλωβισμό της στην πόλωση μέσω της σταυροφορίας με λάβαρο τις πρόωρες εκλογές. Στις δημοσκοπήσεις προηγείται, αλλά σέρνεται, παρά τη ραγδαία φθορά της κυβέρνησης. Ο τόπος συνεχίζει να βιώνει έναν τραυματικό φαύλο κύκλο πόλωσης. Ξεκίνησε από τον Σαμαρά, που λαϊκιστικά στοχοποίησε την κυβέρνηση Παπανδρέου. Μετά ο Τσίπρας στοχοποίησε την κυβέρνηση Σαμαρά. Τώρα, Τσίπρας και Μητσοτάκης είναι μονίμως στα κάγκελα».
Η εικόνα στη Βουλή υπήρξε άλλο ένα τραγικό επεισόδιο της πολωτικής πρόσκρουσης. Μετωπικά. Ανεξέλεγκτα. Προφανώς ο Μητσοτάκης δεν «φορά τη φανέλα του ΔΝΤ». Ούτε ο Τσίπρας είναι ο κρυφός «μαέστρος της ορχήστρας της δραχμής». Το μέτρο έχει χαθεί από παντού. Ενώ τα «κάτσε κάτω Ρότσιλντ» από τον αντιπρόεδρο του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, που απευθύνθηκε στον πρωθυπουργό, προκαλεί ντροπή μαζί με θλίψη. Το τελευταίο συναίσθημα συνδέεται με τις παρακαταθήκες του ιδρυτή της ΝΔ Κωνσταντίνου Καραμανλή, που ήταν πρότυπο ηγέτη και υπηρετούσε το ήπιο κλίμα και άρα το ίδιο το δημοκρατικό πολίτευμα.
Όλα αυτά συμβαίνουν με την Ελλάδα να κινδυνεύει όχι μόνο από τις δικές της αδυναμίες, που εστιάζονται πρωτίστως στο πολιτικό προσωπικό της, αλλά και από την αντιπαράθεση Ε.Ε. και ΔΝΤ. Στο τελευταίο έριξε την ευθύνη για τυχόν χρεοκοπία της Ελλάδας ο Ντάισελμπλουμ. Την ίδια ώρα, κόμματα και πολιτικοί βρίσκονται στον κόσμο τους, σε φάση ολοκληρωτικής απαξίωσης. Ναι μεν η ΝΔ προηγείται άνετα στις δημοσκοπήσεις, αλλά οι περισσότεροι ψηφοφόροι (42%) ανήκουν στην αδιευκρίνιστη ψήφο. Οι αρνητικές κρίσεις κυριαρχούν και για τους δύο αρχηγούς των μεγαλύτερων κομμάτων. Η ΝΔ και η ηγεσία της είναι απλώς το «μη χείρον». Ουδείς κερδίζει από την πόλωση - τη μεγάλη παθογένεια της χώρας.
Το πιο ανησυχητικό από την κατρακύλα αυτή πάντως είναι πως το κλίμα τούτο δεν είναι περαστικό. Είναι προϊόν άρρωστων κομματικών μικρόκοσμων. Αυτοί οι μικρόκοσμοι το παράγουν και το αναπαράγουν διαρκώς. Ως κουλτούρα πλέον. Και οι αρχηγοί κάνουν τα χατίρια του μικρόκοσμού τους. Γι’ αυτό η κατρακύλα γίνεται μόνιμος μηχανισμός λειτουργίας της πολιτικής μας ζωής.
διαβάστε περισσότερα...
Δεν χρειαζόταν να παρακολουθήσει κάποιος τα όσα συνέβησαν πρόσφατα στη Βουλή για να το διαπιστώσει. Βεβαίως, όλη την περίοδο της Μεταπολίτευσης, η πόλωση παρέμενε μια από τις σοβαρότερες πληγές της χώρας, με μεγαλύτερες ή μικρότερες κλιμακώσεις. Όμως, η παρούσα φάση έχει μια ουσιαστική διαφορά: Δεν είναι καν μια φυσιολογική προέκταση μιας άρρωστης κουλτούρας. Πρόκειται για απολύτως τεχνητή πόλωση. Κακοπαιγμένο θέατρο. Δεν υποστηρίζεται από αντικειμενικά δεδομένα.
Προφανώς η αντιπολίτευση επιβάλλεται να ασκεί κριτική και μάλιστα αυστηρή, σε μια κυβέρνηση που παλινδρομεί σε μια πολύ κρίσιμη διαπραγμάτευση. Άλλωστε και νουνεχή στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ (Χουλιαράκης και Κούλογλου) επισημαίνουν το αυτονόητο: ότι ο χρόνος δεν είναι όπλο, αλλά εχθρός της χώρας. Δεν κερδίζουμε έτσι πόντους στη διαπραγμάτευση. Υπάρχει αυτοτραυματισμός. Που μπορεί να καταστεί μοιραίος.
Η κυβέρνηση Τσίπρα έμοιαζε να μαθαίνει από τα τραγικά λάθη της ανεκδιήγητης φάσης Βαρουφάκη. Σιγά σιγά κέρδιζε την εμπιστοσύνη των δανειστών. Ο Ντάισελμπλουμ έκανε λόγο για την καλύτερη συνεργασία με εγχώρια κυβέρνηση από την εποχή της κρίσης. Η λεπτή κλωστή της εμπιστοσύνης όμως ξαφνικά έσπασε από τη μονομερή και επιπόλαιη απόφαση για αύξηση σε λίγες συντάξεις. Χωρίς κανένα πολιτικό όφελος για τον Τσίπρα εσωτερικά. Επίσης, ομολογήθηκε (Τσακαλώτος) ότι απομένουν πολλά να γίνουν ακόμη στο πεδίο των μεταρρυθμίσεων. Παρά τα αναμφίβολα βήματα. Ο φόβος του πολιτικού-κομματικού κόστους οδηγεί ξανά στα βράχια. Αν και η κοινή γνώμη, ρεαλιστικά, αναμένει υποχωρήσεις της κυβέρνησης.
Την ίδια ώρα, η αξιωματική αντιπολίτευση «κάνει πόλεμο». Ολοκληρωτικό πόλεμο. Και αυτή δεν έχει πολιτικό όφελος από τον αυτοεγκλωβισμό της στην πόλωση μέσω της σταυροφορίας με λάβαρο τις πρόωρες εκλογές. Στις δημοσκοπήσεις προηγείται, αλλά σέρνεται, παρά τη ραγδαία φθορά της κυβέρνησης. Ο τόπος συνεχίζει να βιώνει έναν τραυματικό φαύλο κύκλο πόλωσης. Ξεκίνησε από τον Σαμαρά, που λαϊκιστικά στοχοποίησε την κυβέρνηση Παπανδρέου. Μετά ο Τσίπρας στοχοποίησε την κυβέρνηση Σαμαρά. Τώρα, Τσίπρας και Μητσοτάκης είναι μονίμως στα κάγκελα».
Η εικόνα στη Βουλή υπήρξε άλλο ένα τραγικό επεισόδιο της πολωτικής πρόσκρουσης. Μετωπικά. Ανεξέλεγκτα. Προφανώς ο Μητσοτάκης δεν «φορά τη φανέλα του ΔΝΤ». Ούτε ο Τσίπρας είναι ο κρυφός «μαέστρος της ορχήστρας της δραχμής». Το μέτρο έχει χαθεί από παντού. Ενώ τα «κάτσε κάτω Ρότσιλντ» από τον αντιπρόεδρο του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, που απευθύνθηκε στον πρωθυπουργό, προκαλεί ντροπή μαζί με θλίψη. Το τελευταίο συναίσθημα συνδέεται με τις παρακαταθήκες του ιδρυτή της ΝΔ Κωνσταντίνου Καραμανλή, που ήταν πρότυπο ηγέτη και υπηρετούσε το ήπιο κλίμα και άρα το ίδιο το δημοκρατικό πολίτευμα.
Όλα αυτά συμβαίνουν με την Ελλάδα να κινδυνεύει όχι μόνο από τις δικές της αδυναμίες, που εστιάζονται πρωτίστως στο πολιτικό προσωπικό της, αλλά και από την αντιπαράθεση Ε.Ε. και ΔΝΤ. Στο τελευταίο έριξε την ευθύνη για τυχόν χρεοκοπία της Ελλάδας ο Ντάισελμπλουμ. Την ίδια ώρα, κόμματα και πολιτικοί βρίσκονται στον κόσμο τους, σε φάση ολοκληρωτικής απαξίωσης. Ναι μεν η ΝΔ προηγείται άνετα στις δημοσκοπήσεις, αλλά οι περισσότεροι ψηφοφόροι (42%) ανήκουν στην αδιευκρίνιστη ψήφο. Οι αρνητικές κρίσεις κυριαρχούν και για τους δύο αρχηγούς των μεγαλύτερων κομμάτων. Η ΝΔ και η ηγεσία της είναι απλώς το «μη χείρον». Ουδείς κερδίζει από την πόλωση - τη μεγάλη παθογένεια της χώρας.
Το πιο ανησυχητικό από την κατρακύλα αυτή πάντως είναι πως το κλίμα τούτο δεν είναι περαστικό. Είναι προϊόν άρρωστων κομματικών μικρόκοσμων. Αυτοί οι μικρόκοσμοι το παράγουν και το αναπαράγουν διαρκώς. Ως κουλτούρα πλέον. Και οι αρχηγοί κάνουν τα χατίρια του μικρόκοσμού τους. Γι’ αυτό η κατρακύλα γίνεται μόνιμος μηχανισμός λειτουργίας της πολιτικής μας ζωής.
διαβάστε περισσότερα...
Φόροι - φωτιά για νοικοκυριά και επιχειρήσεις - Τι θα αλλάξει μετά τη συμφωνία
Λίγο πριν από την επιστροφή των κλιμακίων των δανειστών στην Αθήνα για την επανεκκίνηση των διαπραγματεύσεων της δεύτερης αξιολόγησης, στο υπουργείο Οικονομικών επικρατεί πυρετός συσκέψεων για τη διαμόρφωση του πακέτου με τα μέτρα, αλλά και τα αντίμετρα που θα παρουσιαστούν στους Θεσμούς.
Όλα τα σενάρια που θα προτείνει η ελληνική διαπραγματευτική ομάδα βρίσκονται στο τραπέζι. Τα στελέχη του οικονομικού επιτελείου έχουν πάρει χαρτί και μολύβι και κάνουν τους υπολογισμούς, με πιλότο την απαίτηση των δανειστών για πρόσθετα έσοδα 1,35 δισ. ευρώ, από το κομμάτι των φόρων στο πλαίσιο επίτευξης του στόχου για πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ μετά το 2018.
Σε πρώτο πλάνο βρίσκεται το αφορολόγητο όριο για τους μισθωτούς, συνταξιούχους και αγρότες, στο οποίο έχουν αρχίσει οι «χειρουργικές επεμβάσεις». Τα σενάρια δίνουν και παίρνουν και οι ασκήσεις επί χάρτου που γίνονται δεν επικεντρώνονται μόνο στη μείωση της έκπτωσης φόρου που οδηγεί στο έμμεσο αφορολόγητο αλλά και στους συντελεστές της φορολογικής κλίμακας, το ύψος των οποίων είναι αυτό που θα κρίνει τελικά που θα «κάτσει η μπίλια» στο αφορολόγητο.
Φόροι - φωτιά για νοικοκυριά και επιχειρήσεις - Τι θα αλλάξει μετά τη συμφωνία
Τα σχέδια για τις αλλαγές στη φορολογία εισοδήματος καταστρώνονται με βάση την ατζέντα που έχει θέσει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ενώ το σίγουρο είναι ότι οι αλλαγές που προωθούνται θα ανατρέψουν για ακόμη μια φορά το τοπίο στη φορολογία των εισοδημάτων και των ακινήτων από το 2019.
Τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις, που στα χρόνια των Μνημονίων βρέθηκαν αντιμέτωπα με έναν φορολογικό Αρμαγεδδώνα καθώς επιβλήθηκαν φόροι που αγγίζουν τα 40 δισ. ευρώ, θα κληθούν ξανά να πληρώσουν έναν νέο μεγαλύτερο φορολογικό λογαριασμό για να επιτευχθεί ο στόχος του πρωτογενούς πλεονάσματος 3,5% του ΑΕΠ από το 2018 και μετά.
Φόροι - φωτιά για νοικοκυριά και επιχειρήσεις - Τι θα αλλάξει μετά τη συμφωνία
Τα σενάρια για τους φόρους
Το πακέτο των μέτρων που θα παρουσιάσει στους Θεσμούς το δίδυμο Τσακαλώτου - Χουλιαράκη, αλλά και των αντίμετρων που θα αντισταθμίζουν τις φορολογικές επιβαρύνσεις περιλαμβάνει:
«Κούρεμα» αφορολόγητου αλλά και «ψαλίδι» στους φορολογικούς συντελεστές. Το ΔΝΤ επιμένει στη μείωση της έκπτωσης φόρου για μισθωτούς, συνταξιούχους και αγρότες που οδηγεί σε έμμεσο αφορολόγητο καθώς, όπως υποστηρίζει, επιτρέπει πάνω από τους μισούς μισθωτούς να εξαιρούνται από τη φορολογία του εισοδήματος σε σύγκριση με το 8% της Ευρωζώνης. Συγκεκριμένα, φόρους δεν πληρώνει το 53% των μισθωτών, αλλά και το 85% των αγροτών. Εντυπωσιακό στοιχείο που επικαλείται το ΔΝΤ είναι το γεγονός ότι το 60% των συνολικών φορολογικών εσόδων, πληρώνεται από το 10% των Ελλήνων φορολογουμένων που δηλώνουν τα υψηλότερα εισοδήματα.
«Κλειδί» οι φορολογικοί συντελεστές
Σύμφωνα με το ΔΝΤ μια προσαρμογή του αφορολογήτου στα επίπεδα της Ευρωζώνης (5.500 ευρώ) και κατάργηση φοροαπαλλαγών, θα δημιουργούσε τα περιθώρια για μείωση των συντελεστών φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων κατά 15%-20%, οι οποίοι σήμερα κυμαίνονται από 22% έως και 45%.
Στο πλαίσιο αυτό, εξετάζονται διάφορα σενάρια για τη μείωση του αφορολογήτου ορίου σε συνδυασμό με την αναπροσαρμογή των συντελεστών της φορολογικής κλίμακας των φυσικών προσώπων. Η μείωση των συντελεστών αποτελεί το «κλειδί» που θα κλειδώσει το ύψος τους αφορολογήτου ορίου.
Το ΔΝΤ προτείνει μείωση συντελεστών κατά 15% - 20%, που σημαίνει ότι ο πρώτος συντελεστής 22% που εφαρμόζεται στο κλιμάκιο εισοδήματος έως 20.000 ευρώ θα μπορούσε να μειωθεί στα επίπεδα του 18% - 20%. Οσο μεγαλύτερο είναι το «ψαλίδισμα» των συντελεστών που σήμερα εκτείνονται από 22% έως 45% τόσο πιο μικρό θα είναι το αφορολόγητο όριο, αφού σε κάθε περίπτωση απαιτούνται πρόσθετα έσοδα ύψους 1,35 δισ. ευρώ.
Στο υπουργείο Οικονομικών αναζητούν τη χρυσή τομή για να μην επιβαρυνθούν υπέρμετρα οι έχοντες χαμηλά εισοδήματα από το «κούρεμα» του αφορολογήτου ορίου και σύμφωνα με πληροφορίες τρία είναι τα επικρατέστερα σενάρια που βρίσκονται στο τραπέζι:
[1] Το καλό σενάριο: Προβλέπει μείωση του αφορολογήτου ορίου στα επίπεδα των 7.000 ευρώ για μισθωτούς, συνταξιούχους και αγρότες χωρίς παιδιά από 8.636 ευρώ που ανέρχεται σήμερα. Δηλαδή, η έκπτωση φόρου από 1.900 ευρώ σήμερα μειώνεται στα 1.540 ευρώ. Με την πρόταση αυτή και χωρίς αλλαγές στους συντελεστές της φορολογικής κλίμακας οι πρόσθετες επιβαρύνσεις ξεκινούν από τα 22 ευρώ, αυξάνουν στα 220 ευρώ για τους έχοντες εισοδήματα 8.000 ευρώ τον χρόνο και εκτινάσσονται στα 360 ευρώ για όσους αποκτούν εισοδήματα άνω των 9.000 ευρώ. Πάνω από 1,5 εκατομμύριο μισθωτοί και συνταξιούχοι με μικρά εισοδήματα έως 10.000 ευρώ τον χρόνο θα κληθούν είτε να πληρώσουν για πρώτη φορά φόρο για τα εισοδήματά τους ή να πληρώσουν ένα μεγάλο φορολογικό λογαριασμό. Για παράδειγμα μισθωτός χωρίς παιδιά με ετήσιο εισόδημα 9.000 ευρώ που σήμερα καταβάλλει φόρο 80 ευρώ, με το «κούρεμα» του αφορολογήτου στις 7.000 ευρώ θα δει το φόρο να εκτοξεύεται στα 440 ευρώ (αύξηση φόρου 360 ευρώ).
[2] Το ενδιάμεσο σενάριο: Το αφορολόγητο όριο πέφτει κάτω από τη γραμμή των 7.000 ευρώ και προσγειώνεται στις 6.600 ευρώ. Με βάση το σενάριο αυτό η έκπτωση φόρου που οδηγεί σε έμμεσο αφορολόγητο μειώνεται από 1.900 ευρώ σήμερα στα 1.452 ευρώ, υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα υπάρξουν άλλες παρεμβάσεις π.χ. στους φορολογικούς συντελεστές και τα φορολογικά κλιμάκια. Στην περίπτωση αυτή ο φόρος εισοδήματος θα αγγίξει ακόμα και μισθωτούς, συνταξιούχους και αγρότες με μηνιαίο εισόδημα που υπερβαίνει τα 558 ευρώ (12 μισθοί στο δημόσιο τομέα και συντάξεις) και 478 ευρώ (14 μισθοί στον ιδιωτικό τομέα).
Με βάση τους υφιστάμενους φορολογικούς συντελεστές και στην περίπτωση που μειωθεί το αφορολόγητο στα επίπεδα των 6.600 ευρώ οι επιβαρύνσεις ξεκινούν από τα 22 ευρώ και φθάνουν τα 448 ευρώ. Στην περίπτωση αυτή, μισθωτός χωρίς παιδιά με ετήσιο εισόδημα 8.000 ευρώ σήμερα δεν πληρώνει φόρο για το εισόδημα του. Εάν το αφορολόγητο μειωθεί στις 6.600 ευρώ τότε θα κληθεί για πρώτη φορά να πληρώσει φόρο 308 ευρώ. Συνταξιούχος με ετήσιο εισόδημα 18.000 ευρώ καταβάλλει σήμερα στην εφορία φόρο ύψους 2.060 ευρώ. Με το μειωμένο αφορολόγητο όριο ο φόρος ανεβαίνει στις 2.508 ευρώ, δηλαδή θα κληθεί να πληρώσει έξτρα φόρο 448 ευρώ.
[3] Το κακό σενάριο: Είναι η πρόταση των δανειστών. Το αφορολόγητο όριο βρίσκεται κάτω από τις 6.000 ευρώ και διαμορφώνεται στα επίπεδα των 5.900 ευρώ. Στη περίπτωση αυτή η έκπτωση φόρου «κουρεύεται» κατά 600 ευρώ και μειώνεται στα 1.300 ευρώ από 1.900 ευρώ. Στο σενάριο αυτό και με την εφαρμογή της ισχύουσας φορολογικής κλίμακας, οι επιβαρύνσεις ξεκινούν από πολύ χαμηλά καθώς αγγίζουν χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους φορολογούμενους με μηνιαίες αποδοχές 428 ? 500 ευρώ.
Οι επιβαρύνσεις σύμφωνα με τα σενάριο αυτό ξεκινούν από τα 22 ευρώ και φθάνουν τα 602 ευρώ για τους φορολογούμενους με ετήσια εισοδήματα από 6.000 έως 9.000 ευρώ. Για παράδειγμα φορολογούμενος με ετήσιο εισόδημα 9.000 ευρώ που σήμερα πληρώνει φόρο 80 ευρώ με τη μείωση του αφορολογήτου στις 5.900 ευρώ θα δει το φόρο να εκτοξεύεται στα 638 ευρώ.
Μαχαίρι στις φοροαπαλλαγές
Οι αλλαγές στη φορολογική κλίμακα θα συνοδευτούν με περικοπή ή και κατάργηση των φοροαπαλλαγών που έχουν απομείνει. Δεδομένη θα πρέπει να θεωρείται η κατάργηση της έκπτωσης 1,5% που γίνεται κατά την παρακράτηση φόρου στους μισθούς και τις συντάξεις αλλά και η περικοπή της έκπτωση φόρου 10% στα ιατρικά έξοδα η οποία ενεργοποιείται σήμερα ότι οι δαπάνες αυτές υπερβαίνουν το 5% του εισοδήματος.
διαβάστε περισσότερα...
Όλα τα σενάρια που θα προτείνει η ελληνική διαπραγματευτική ομάδα βρίσκονται στο τραπέζι. Τα στελέχη του οικονομικού επιτελείου έχουν πάρει χαρτί και μολύβι και κάνουν τους υπολογισμούς, με πιλότο την απαίτηση των δανειστών για πρόσθετα έσοδα 1,35 δισ. ευρώ, από το κομμάτι των φόρων στο πλαίσιο επίτευξης του στόχου για πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ μετά το 2018.
Σε πρώτο πλάνο βρίσκεται το αφορολόγητο όριο για τους μισθωτούς, συνταξιούχους και αγρότες, στο οποίο έχουν αρχίσει οι «χειρουργικές επεμβάσεις». Τα σενάρια δίνουν και παίρνουν και οι ασκήσεις επί χάρτου που γίνονται δεν επικεντρώνονται μόνο στη μείωση της έκπτωσης φόρου που οδηγεί στο έμμεσο αφορολόγητο αλλά και στους συντελεστές της φορολογικής κλίμακας, το ύψος των οποίων είναι αυτό που θα κρίνει τελικά που θα «κάτσει η μπίλια» στο αφορολόγητο.
Φόροι - φωτιά για νοικοκυριά και επιχειρήσεις - Τι θα αλλάξει μετά τη συμφωνία
Τα σχέδια για τις αλλαγές στη φορολογία εισοδήματος καταστρώνονται με βάση την ατζέντα που έχει θέσει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ενώ το σίγουρο είναι ότι οι αλλαγές που προωθούνται θα ανατρέψουν για ακόμη μια φορά το τοπίο στη φορολογία των εισοδημάτων και των ακινήτων από το 2019.
Τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις, που στα χρόνια των Μνημονίων βρέθηκαν αντιμέτωπα με έναν φορολογικό Αρμαγεδδώνα καθώς επιβλήθηκαν φόροι που αγγίζουν τα 40 δισ. ευρώ, θα κληθούν ξανά να πληρώσουν έναν νέο μεγαλύτερο φορολογικό λογαριασμό για να επιτευχθεί ο στόχος του πρωτογενούς πλεονάσματος 3,5% του ΑΕΠ από το 2018 και μετά.
Φόροι - φωτιά για νοικοκυριά και επιχειρήσεις - Τι θα αλλάξει μετά τη συμφωνία
Τα σενάρια για τους φόρους
Το πακέτο των μέτρων που θα παρουσιάσει στους Θεσμούς το δίδυμο Τσακαλώτου - Χουλιαράκη, αλλά και των αντίμετρων που θα αντισταθμίζουν τις φορολογικές επιβαρύνσεις περιλαμβάνει:
«Κούρεμα» αφορολόγητου αλλά και «ψαλίδι» στους φορολογικούς συντελεστές. Το ΔΝΤ επιμένει στη μείωση της έκπτωσης φόρου για μισθωτούς, συνταξιούχους και αγρότες που οδηγεί σε έμμεσο αφορολόγητο καθώς, όπως υποστηρίζει, επιτρέπει πάνω από τους μισούς μισθωτούς να εξαιρούνται από τη φορολογία του εισοδήματος σε σύγκριση με το 8% της Ευρωζώνης. Συγκεκριμένα, φόρους δεν πληρώνει το 53% των μισθωτών, αλλά και το 85% των αγροτών. Εντυπωσιακό στοιχείο που επικαλείται το ΔΝΤ είναι το γεγονός ότι το 60% των συνολικών φορολογικών εσόδων, πληρώνεται από το 10% των Ελλήνων φορολογουμένων που δηλώνουν τα υψηλότερα εισοδήματα.
«Κλειδί» οι φορολογικοί συντελεστές
Σύμφωνα με το ΔΝΤ μια προσαρμογή του αφορολογήτου στα επίπεδα της Ευρωζώνης (5.500 ευρώ) και κατάργηση φοροαπαλλαγών, θα δημιουργούσε τα περιθώρια για μείωση των συντελεστών φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων κατά 15%-20%, οι οποίοι σήμερα κυμαίνονται από 22% έως και 45%.
Στο πλαίσιο αυτό, εξετάζονται διάφορα σενάρια για τη μείωση του αφορολογήτου ορίου σε συνδυασμό με την αναπροσαρμογή των συντελεστών της φορολογικής κλίμακας των φυσικών προσώπων. Η μείωση των συντελεστών αποτελεί το «κλειδί» που θα κλειδώσει το ύψος τους αφορολογήτου ορίου.
Το ΔΝΤ προτείνει μείωση συντελεστών κατά 15% - 20%, που σημαίνει ότι ο πρώτος συντελεστής 22% που εφαρμόζεται στο κλιμάκιο εισοδήματος έως 20.000 ευρώ θα μπορούσε να μειωθεί στα επίπεδα του 18% - 20%. Οσο μεγαλύτερο είναι το «ψαλίδισμα» των συντελεστών που σήμερα εκτείνονται από 22% έως 45% τόσο πιο μικρό θα είναι το αφορολόγητο όριο, αφού σε κάθε περίπτωση απαιτούνται πρόσθετα έσοδα ύψους 1,35 δισ. ευρώ.
Στο υπουργείο Οικονομικών αναζητούν τη χρυσή τομή για να μην επιβαρυνθούν υπέρμετρα οι έχοντες χαμηλά εισοδήματα από το «κούρεμα» του αφορολογήτου ορίου και σύμφωνα με πληροφορίες τρία είναι τα επικρατέστερα σενάρια που βρίσκονται στο τραπέζι:
[1] Το καλό σενάριο: Προβλέπει μείωση του αφορολογήτου ορίου στα επίπεδα των 7.000 ευρώ για μισθωτούς, συνταξιούχους και αγρότες χωρίς παιδιά από 8.636 ευρώ που ανέρχεται σήμερα. Δηλαδή, η έκπτωση φόρου από 1.900 ευρώ σήμερα μειώνεται στα 1.540 ευρώ. Με την πρόταση αυτή και χωρίς αλλαγές στους συντελεστές της φορολογικής κλίμακας οι πρόσθετες επιβαρύνσεις ξεκινούν από τα 22 ευρώ, αυξάνουν στα 220 ευρώ για τους έχοντες εισοδήματα 8.000 ευρώ τον χρόνο και εκτινάσσονται στα 360 ευρώ για όσους αποκτούν εισοδήματα άνω των 9.000 ευρώ. Πάνω από 1,5 εκατομμύριο μισθωτοί και συνταξιούχοι με μικρά εισοδήματα έως 10.000 ευρώ τον χρόνο θα κληθούν είτε να πληρώσουν για πρώτη φορά φόρο για τα εισοδήματά τους ή να πληρώσουν ένα μεγάλο φορολογικό λογαριασμό. Για παράδειγμα μισθωτός χωρίς παιδιά με ετήσιο εισόδημα 9.000 ευρώ που σήμερα καταβάλλει φόρο 80 ευρώ, με το «κούρεμα» του αφορολογήτου στις 7.000 ευρώ θα δει το φόρο να εκτοξεύεται στα 440 ευρώ (αύξηση φόρου 360 ευρώ).
[2] Το ενδιάμεσο σενάριο: Το αφορολόγητο όριο πέφτει κάτω από τη γραμμή των 7.000 ευρώ και προσγειώνεται στις 6.600 ευρώ. Με βάση το σενάριο αυτό η έκπτωση φόρου που οδηγεί σε έμμεσο αφορολόγητο μειώνεται από 1.900 ευρώ σήμερα στα 1.452 ευρώ, υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα υπάρξουν άλλες παρεμβάσεις π.χ. στους φορολογικούς συντελεστές και τα φορολογικά κλιμάκια. Στην περίπτωση αυτή ο φόρος εισοδήματος θα αγγίξει ακόμα και μισθωτούς, συνταξιούχους και αγρότες με μηνιαίο εισόδημα που υπερβαίνει τα 558 ευρώ (12 μισθοί στο δημόσιο τομέα και συντάξεις) και 478 ευρώ (14 μισθοί στον ιδιωτικό τομέα).
Με βάση τους υφιστάμενους φορολογικούς συντελεστές και στην περίπτωση που μειωθεί το αφορολόγητο στα επίπεδα των 6.600 ευρώ οι επιβαρύνσεις ξεκινούν από τα 22 ευρώ και φθάνουν τα 448 ευρώ. Στην περίπτωση αυτή, μισθωτός χωρίς παιδιά με ετήσιο εισόδημα 8.000 ευρώ σήμερα δεν πληρώνει φόρο για το εισόδημα του. Εάν το αφορολόγητο μειωθεί στις 6.600 ευρώ τότε θα κληθεί για πρώτη φορά να πληρώσει φόρο 308 ευρώ. Συνταξιούχος με ετήσιο εισόδημα 18.000 ευρώ καταβάλλει σήμερα στην εφορία φόρο ύψους 2.060 ευρώ. Με το μειωμένο αφορολόγητο όριο ο φόρος ανεβαίνει στις 2.508 ευρώ, δηλαδή θα κληθεί να πληρώσει έξτρα φόρο 448 ευρώ.
[3] Το κακό σενάριο: Είναι η πρόταση των δανειστών. Το αφορολόγητο όριο βρίσκεται κάτω από τις 6.000 ευρώ και διαμορφώνεται στα επίπεδα των 5.900 ευρώ. Στη περίπτωση αυτή η έκπτωση φόρου «κουρεύεται» κατά 600 ευρώ και μειώνεται στα 1.300 ευρώ από 1.900 ευρώ. Στο σενάριο αυτό και με την εφαρμογή της ισχύουσας φορολογικής κλίμακας, οι επιβαρύνσεις ξεκινούν από πολύ χαμηλά καθώς αγγίζουν χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους φορολογούμενους με μηνιαίες αποδοχές 428 ? 500 ευρώ.
Οι επιβαρύνσεις σύμφωνα με τα σενάριο αυτό ξεκινούν από τα 22 ευρώ και φθάνουν τα 602 ευρώ για τους φορολογούμενους με ετήσια εισοδήματα από 6.000 έως 9.000 ευρώ. Για παράδειγμα φορολογούμενος με ετήσιο εισόδημα 9.000 ευρώ που σήμερα πληρώνει φόρο 80 ευρώ με τη μείωση του αφορολογήτου στις 5.900 ευρώ θα δει το φόρο να εκτοξεύεται στα 638 ευρώ.
Μαχαίρι στις φοροαπαλλαγές
Οι αλλαγές στη φορολογική κλίμακα θα συνοδευτούν με περικοπή ή και κατάργηση των φοροαπαλλαγών που έχουν απομείνει. Δεδομένη θα πρέπει να θεωρείται η κατάργηση της έκπτωσης 1,5% που γίνεται κατά την παρακράτηση φόρου στους μισθούς και τις συντάξεις αλλά και η περικοπή της έκπτωση φόρου 10% στα ιατρικά έξοδα η οποία ενεργοποιείται σήμερα ότι οι δαπάνες αυτές υπερβαίνουν το 5% του εισοδήματος.
διαβάστε περισσότερα...
«Πορτοκαλί» συναγερμό στις τράπεζες φέρνει η καθυστέρηση στην αξιολόγηση
Σε... πορτοκαλί συναγερμό έχουν βρεθεί οι τράπεζες, μετά τη διαφαινόμενη νέα καθυστέρηση στην ολοκλήρωση της αξιολόγησης, η οποία εν πολλοίς ανατρέπει τον υπάρχοντα σχεδιασμό τους, αφού μία από τις σταθερές που υπήρχαν στην εξίσωση για το 2017, ήταν ότι η 2η αξιολόγηση θα είχε ολοκληρωθεί το αργότερο στο κατώφλι του τρέχοντος έτους.
Μέσα σε αυτό το κλίμα αυξανόμενης ανασφάλειας, με τα «κόκκινα» δάνεια να αποκτούν ξανά θετικό πρόσημο, τις καταθέσεις να αρχίζουν να φυλλορροούν από το τραπεζικό σύστημα, τον εξωδικαστικό συμβιβασμό να λαμβάνει χαρακτήρα «γεφυριού της Άρτας», και τα θετικά που θα αποκόμιζαν οι τράπεζες από την ένταξη της χώρας στην ποσοτική χαλάρωση να αποτελούν ένα όνειρο θερινής νυχτός, οι τραπεζίτες μόνο μακροπρόθεσμα σχέδια δεν μπορούν να κάνουν.
Αντιθέτως, κάνουν σενάρια προστασίας από έναν συστημικό κίνδυνο σε περίπτωση που δεν υπάρξουν θετικές εξελίξεις στην οικονομία και φτάσουμε με ανοικτά όλα τα μέτωπα στο φθινόπωρο. Εντός του Μαρτίου αναμένεται στην Αθήνα η επικεφαλής του Ενιαίου Εποπτικού Μηχανισμού των ευρωπαϊκών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων (SSM) Ντανιέλ Νουί και η επίσκεψή της, μόνο εθιμοτυπικό χαρακτήρα δεν μπορεί να έχει.
«Πορτοκαλί» συναγερμό στις τράπεζες φέρνει η καθυστέρηση στην αξιολόγηση
Τα μηνύματα που θα της μεταφέρουν οι Έλληνες τραπεζίτες, αλλά και ο διοικητής της ΤτΕ Γιάννης Στουρνάρας, δύσκολα θα την κάνουν να ... σκάσει χαμόγελα. Οι Βρυξέλλες, αλλά και η Φρανκφούρτη περίμεναν από την ελληνική πλευρά να επιδείξει το 2017 σαφείς ενδείξεις βελτίωσης της κατάστασης σε μία σειρά από ζητήματα όπως επιστροφή στην κερδοφορία, βελτίωση των κεφαλαιακών τους δεικτών, αποτελεσματική διαχείριση των «κόκκινων» δανείων, σταθερή αύξηση των καταθέσεων και έναρξη χρηματοδότησης της πραγματικής οικονομίας. Σε κανέναν από αυτούς τους τομείς δεν έχει υπάρξει πρόοδος. Το αντίθετο, μάλιστα, στους περισσότερους οι ενδείξεις εμφανίζουν σαφή πισωγύρισμα. Στον προγραμματισμό της Ντ. Νουί ήταν να γίνει αποτίμηση μίας ουσιαστικά καλύτερης εικόνας και πλέον θα κληθούν από κοινού να αποτιμήσουν ενδείξεις μία νέας κρίσης. Και όλα αυτά σχεδόν 15 μήνες πριν από μία στιγμή ορόσημο για τις ελληνικές τράπεζες, που δεν είναι άλλη από τη διεξαγωγή των stress test το καλοκαίρι του 2018.
«Κόκκινα»
Τα πρώτα ανησυχητικά δείγματα για την επίδραση της αβεβαιότητας στη συμπεριφορά των δανειοληπτών διέγνωσαν, τον περασμένο μήνα, οι τράπεζες, καθώς είδαν όχι μόνο να μειώνεται ο αριθμός των αιτήσεων για ρυθμίσεις προβληματικών δανείων, αλλά και να επιδεινώνεται ο δείκτης αθέτησης πληρωμών. Μετά από ένα καλό 2016, κατά τη διάρκεια του οποίου υπήρξε βελτίωση, τόσο στον αριθμό και στην ποιότητα των ρυθμίσεων, όσο και στον ρυθμό εξυπηρέτησης ρυθμισμένων δανείων, ο πρώτος μήνας του νέου έτους επιφύλασσε δυσάρεστες εκπλήξεις. Σύμφωνα με τραπεζικά στελέχη, από τα μέσα του Ιανουαρίου, παρατηρήθηκε αύξηση στον ρυθμό αθέτησης πληρωμών για ρυθμισμένα δάνεια και αξιοσημείωτη επιβράδυνση του αριθμού αιτήσεων για νέες ρυθμίσεις. Κάποιοι μάλιστα κάνουν λόγο για αύξηση των κόκκινων δανείων, άνω των 500 εκατ. Οι τραπεζίτες εκτιμούν ότι ο κλάδος βρίσκεται επί του παρόντος εντός των στόχων μείωσης των «κόκκινων» δανείων, αλλά αν η περίοδος της αβεβαιότητας παραταθεί πέραν του Μαρτίου, αυξάνεται σημαντικά ο κίνδυνος εκτροχιασμού.
Εξωδικαστικός
Ένα θέμα που πραγματικά «καίει» τις τράπεζες και την οικονομία είναι ο εξωδικαστικός συμβιβασμός και η «ζημιά» που προκαλείται από την πολύμηνη συζήτηση για το νέο πλαίσιο εξωδικαστικού συμβιβασμού. Εδώ και σχεδόν έξι μήνες, το θέμα της εξωδικαστικής διευθέτησης παραμένει ψηλά στην επικαιρότητα, χωρίς να έχει συμφωνηθεί με τους θεσμούς. Αποτέλεσμα είναι να έχει δημιουργηθεί, κυρίως στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, μια προοδευτικά αυξανόμενη προσδοκία για «γενναίες» διαγραφές χρεών, η οποία εξηγεί τόσο την απροθυμία των επιχειρηματιών να συζητήσουν ρυθμίσεις, πριν από την ψήφιση του νέου πλαισίου, όσο και τη μικρή επιδείνωση που παρατηρείται στον ρυθμό εξυπηρέτησης ρυθμισμένων δανείων. Και μπορεί το σχέδιο να τέθηκε για διαβούλευση πριν λίγες ημέρες, ωστόσο η έλλειψη της παραγράφου για την νομική κάλυψη των τραπεζικών στελεχών στις περιπτώσεις ρυθμίσεων δανείων, καθιστά το σχέδιο ιδιαίτερα αναποτελεσματικό.
Καταθέσεις
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά το τελευταίο διάστημα και ειδικά τον Ιανουάριο, η τάση συνεχίστηκε και τον Φεβρουάριο, παρατηρείται εκκροή καταθέσεων που υπερβαίνουν τα 2,5 δισ. προκαλώντας ανησυχία στις τράπεζες, που βλέπουν την ανοδική τάση που είχε καταγραφεί στο δεύτερο εξάμηνο του 2016 να αντιστρέφεται πλήρως. Bασική αιτία είναι η αβεβαιότητα που υπάρχει διάχυτη στους καταθέτες στο εσωτερικό, αλλά και σε όσους είχαν χρήματα στο εξωτερικό και οι οποίοι είχαν κατοχυρώσει επενδυτικό δικαίωμα. Όσοι είχαν φέρει χρήματα από το εξωτερικό, μπορούσαν ένα μέρος αυτών 30%, να το «διώξουν» ξανά εκτός της Ελλάδος, με βάση το περιεχόμενο των capital controls, πράγμα που κάνουν. Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα ότι πολλές τράπεζες ενημερώνουν πλέον τους καταθέτες ότι τελείωσε το όριο που είχαν (η κάθε τράπεζες έχει συνολικό μηνιαίο όριο), από τις 15-20 του μήνα. Οι Έλληνες, από την πλευρά τους, εξαντλούν το όριο αναλήψεων μετρητών 840 ευρώ κάθε 15 ημέρες, έστω και αν δεν το χρειάζονται.
Handelsblatt
Ξανά σύννεφα στις τράπεζες
Το θέμα των ελληνικών τραπεζών μπορεί να μην είναι πρώτη είδηση στην Ελλάδα, ωστόσο αυτό δεν περνά απαρατήρητο στα διεθνή ΜΜΕ και ειδικά στη Γερμανία. Πρόσφατα μάλιστα η Handelsblatt σε δημοσίευμά της δείχνει να ασχολείται λιγότερο με το αποτέλεσμα της συνάντησης Μέρκελ-Λαγκάρντ και περισσότερα με την επικείμενη επίσκεψη της Ντανιέλ Νουί, στην Αθήνα τον Μάρτιο. Σύμφωνα με την οικονομική εφημερίδα το πρόσφατο Eurogroup δεν άφησε να εννοηθεί ότι θα υπάρξει μια γρήγορη συμφωνία στις διαπραγματεύσεις για την Ελλάδα. «Αυτό το αδιέξοδο στρέφει όμως και πάλι τις τράπεζες μακριά από την κερδοφορία. Αυτό διαφαίνεται από μια ολόκληρη σειρά συμπτωμάτων κρίσης. Η διευθέτηση δανειακών χαρτοφυλακίων μένει στάσιμη. Συγχρόνως οι καταθέσεις συρρικνώνονται. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει στην ανάγκη νέας αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου των τραπεζών, πιθανώς όμως με ευθύνη των μετόχων και των πιστωτών». Η τελευταία επίσκεψη της επικεφαλής της SSM στην Αθήνα ήταν το 2016, αλλά όπως σημειώνει η εφημερίδα αυτή τη φορά «οι μάνατζερ των τεσσάρων συστημικών ελληνικών τραπεζών, που βρίσκονται υπό την εποπτεία της ΕΚΤ, δεν έχουν κανένα καλό νέο για τη Νουί». Σε μεγάλο βαθμό, σύμφωνα με τους Έλληνες τραπεζίτες, η κακή κατάσταση των ελληνικών τραπεζών εξαρτάται, μεταξύ άλλων, και από τη στασιμότητα στην ολοκλήρωση της αξιολόγησης του τρέχοντος προγράμματος από τους δανειστές. Σε αυτό προστίθεται η αβεβαιότητα για τη συνέχιση της δανειακής βοήθειας, αλλά και τα νέα σενάρια για έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ. Σε κάθε περίπτωση, σύμφωνα με την Handelsblatt, τα χρονικά περιθώρια για τις ελληνικές τράπεζες στενεύουν. «Η ώρα της αλήθειας θα έρθει το αργότερο με το stresstest της ΕΚΤ που προβλέπεται για το 2018».
διαβάστε περισσότερα...
Μέσα σε αυτό το κλίμα αυξανόμενης ανασφάλειας, με τα «κόκκινα» δάνεια να αποκτούν ξανά θετικό πρόσημο, τις καταθέσεις να αρχίζουν να φυλλορροούν από το τραπεζικό σύστημα, τον εξωδικαστικό συμβιβασμό να λαμβάνει χαρακτήρα «γεφυριού της Άρτας», και τα θετικά που θα αποκόμιζαν οι τράπεζες από την ένταξη της χώρας στην ποσοτική χαλάρωση να αποτελούν ένα όνειρο θερινής νυχτός, οι τραπεζίτες μόνο μακροπρόθεσμα σχέδια δεν μπορούν να κάνουν.
Αντιθέτως, κάνουν σενάρια προστασίας από έναν συστημικό κίνδυνο σε περίπτωση που δεν υπάρξουν θετικές εξελίξεις στην οικονομία και φτάσουμε με ανοικτά όλα τα μέτωπα στο φθινόπωρο. Εντός του Μαρτίου αναμένεται στην Αθήνα η επικεφαλής του Ενιαίου Εποπτικού Μηχανισμού των ευρωπαϊκών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων (SSM) Ντανιέλ Νουί και η επίσκεψή της, μόνο εθιμοτυπικό χαρακτήρα δεν μπορεί να έχει.
«Πορτοκαλί» συναγερμό στις τράπεζες φέρνει η καθυστέρηση στην αξιολόγηση
Τα μηνύματα που θα της μεταφέρουν οι Έλληνες τραπεζίτες, αλλά και ο διοικητής της ΤτΕ Γιάννης Στουρνάρας, δύσκολα θα την κάνουν να ... σκάσει χαμόγελα. Οι Βρυξέλλες, αλλά και η Φρανκφούρτη περίμεναν από την ελληνική πλευρά να επιδείξει το 2017 σαφείς ενδείξεις βελτίωσης της κατάστασης σε μία σειρά από ζητήματα όπως επιστροφή στην κερδοφορία, βελτίωση των κεφαλαιακών τους δεικτών, αποτελεσματική διαχείριση των «κόκκινων» δανείων, σταθερή αύξηση των καταθέσεων και έναρξη χρηματοδότησης της πραγματικής οικονομίας. Σε κανέναν από αυτούς τους τομείς δεν έχει υπάρξει πρόοδος. Το αντίθετο, μάλιστα, στους περισσότερους οι ενδείξεις εμφανίζουν σαφή πισωγύρισμα. Στον προγραμματισμό της Ντ. Νουί ήταν να γίνει αποτίμηση μίας ουσιαστικά καλύτερης εικόνας και πλέον θα κληθούν από κοινού να αποτιμήσουν ενδείξεις μία νέας κρίσης. Και όλα αυτά σχεδόν 15 μήνες πριν από μία στιγμή ορόσημο για τις ελληνικές τράπεζες, που δεν είναι άλλη από τη διεξαγωγή των stress test το καλοκαίρι του 2018.
«Κόκκινα»
Τα πρώτα ανησυχητικά δείγματα για την επίδραση της αβεβαιότητας στη συμπεριφορά των δανειοληπτών διέγνωσαν, τον περασμένο μήνα, οι τράπεζες, καθώς είδαν όχι μόνο να μειώνεται ο αριθμός των αιτήσεων για ρυθμίσεις προβληματικών δανείων, αλλά και να επιδεινώνεται ο δείκτης αθέτησης πληρωμών. Μετά από ένα καλό 2016, κατά τη διάρκεια του οποίου υπήρξε βελτίωση, τόσο στον αριθμό και στην ποιότητα των ρυθμίσεων, όσο και στον ρυθμό εξυπηρέτησης ρυθμισμένων δανείων, ο πρώτος μήνας του νέου έτους επιφύλασσε δυσάρεστες εκπλήξεις. Σύμφωνα με τραπεζικά στελέχη, από τα μέσα του Ιανουαρίου, παρατηρήθηκε αύξηση στον ρυθμό αθέτησης πληρωμών για ρυθμισμένα δάνεια και αξιοσημείωτη επιβράδυνση του αριθμού αιτήσεων για νέες ρυθμίσεις. Κάποιοι μάλιστα κάνουν λόγο για αύξηση των κόκκινων δανείων, άνω των 500 εκατ. Οι τραπεζίτες εκτιμούν ότι ο κλάδος βρίσκεται επί του παρόντος εντός των στόχων μείωσης των «κόκκινων» δανείων, αλλά αν η περίοδος της αβεβαιότητας παραταθεί πέραν του Μαρτίου, αυξάνεται σημαντικά ο κίνδυνος εκτροχιασμού.
Εξωδικαστικός
Ένα θέμα που πραγματικά «καίει» τις τράπεζες και την οικονομία είναι ο εξωδικαστικός συμβιβασμός και η «ζημιά» που προκαλείται από την πολύμηνη συζήτηση για το νέο πλαίσιο εξωδικαστικού συμβιβασμού. Εδώ και σχεδόν έξι μήνες, το θέμα της εξωδικαστικής διευθέτησης παραμένει ψηλά στην επικαιρότητα, χωρίς να έχει συμφωνηθεί με τους θεσμούς. Αποτέλεσμα είναι να έχει δημιουργηθεί, κυρίως στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, μια προοδευτικά αυξανόμενη προσδοκία για «γενναίες» διαγραφές χρεών, η οποία εξηγεί τόσο την απροθυμία των επιχειρηματιών να συζητήσουν ρυθμίσεις, πριν από την ψήφιση του νέου πλαισίου, όσο και τη μικρή επιδείνωση που παρατηρείται στον ρυθμό εξυπηρέτησης ρυθμισμένων δανείων. Και μπορεί το σχέδιο να τέθηκε για διαβούλευση πριν λίγες ημέρες, ωστόσο η έλλειψη της παραγράφου για την νομική κάλυψη των τραπεζικών στελεχών στις περιπτώσεις ρυθμίσεων δανείων, καθιστά το σχέδιο ιδιαίτερα αναποτελεσματικό.
Καταθέσεις
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά το τελευταίο διάστημα και ειδικά τον Ιανουάριο, η τάση συνεχίστηκε και τον Φεβρουάριο, παρατηρείται εκκροή καταθέσεων που υπερβαίνουν τα 2,5 δισ. προκαλώντας ανησυχία στις τράπεζες, που βλέπουν την ανοδική τάση που είχε καταγραφεί στο δεύτερο εξάμηνο του 2016 να αντιστρέφεται πλήρως. Bασική αιτία είναι η αβεβαιότητα που υπάρχει διάχυτη στους καταθέτες στο εσωτερικό, αλλά και σε όσους είχαν χρήματα στο εξωτερικό και οι οποίοι είχαν κατοχυρώσει επενδυτικό δικαίωμα. Όσοι είχαν φέρει χρήματα από το εξωτερικό, μπορούσαν ένα μέρος αυτών 30%, να το «διώξουν» ξανά εκτός της Ελλάδος, με βάση το περιεχόμενο των capital controls, πράγμα που κάνουν. Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα ότι πολλές τράπεζες ενημερώνουν πλέον τους καταθέτες ότι τελείωσε το όριο που είχαν (η κάθε τράπεζες έχει συνολικό μηνιαίο όριο), από τις 15-20 του μήνα. Οι Έλληνες, από την πλευρά τους, εξαντλούν το όριο αναλήψεων μετρητών 840 ευρώ κάθε 15 ημέρες, έστω και αν δεν το χρειάζονται.
Handelsblatt
Ξανά σύννεφα στις τράπεζες
Το θέμα των ελληνικών τραπεζών μπορεί να μην είναι πρώτη είδηση στην Ελλάδα, ωστόσο αυτό δεν περνά απαρατήρητο στα διεθνή ΜΜΕ και ειδικά στη Γερμανία. Πρόσφατα μάλιστα η Handelsblatt σε δημοσίευμά της δείχνει να ασχολείται λιγότερο με το αποτέλεσμα της συνάντησης Μέρκελ-Λαγκάρντ και περισσότερα με την επικείμενη επίσκεψη της Ντανιέλ Νουί, στην Αθήνα τον Μάρτιο. Σύμφωνα με την οικονομική εφημερίδα το πρόσφατο Eurogroup δεν άφησε να εννοηθεί ότι θα υπάρξει μια γρήγορη συμφωνία στις διαπραγματεύσεις για την Ελλάδα. «Αυτό το αδιέξοδο στρέφει όμως και πάλι τις τράπεζες μακριά από την κερδοφορία. Αυτό διαφαίνεται από μια ολόκληρη σειρά συμπτωμάτων κρίσης. Η διευθέτηση δανειακών χαρτοφυλακίων μένει στάσιμη. Συγχρόνως οι καταθέσεις συρρικνώνονται. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει στην ανάγκη νέας αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου των τραπεζών, πιθανώς όμως με ευθύνη των μετόχων και των πιστωτών». Η τελευταία επίσκεψη της επικεφαλής της SSM στην Αθήνα ήταν το 2016, αλλά όπως σημειώνει η εφημερίδα αυτή τη φορά «οι μάνατζερ των τεσσάρων συστημικών ελληνικών τραπεζών, που βρίσκονται υπό την εποπτεία της ΕΚΤ, δεν έχουν κανένα καλό νέο για τη Νουί». Σε μεγάλο βαθμό, σύμφωνα με τους Έλληνες τραπεζίτες, η κακή κατάσταση των ελληνικών τραπεζών εξαρτάται, μεταξύ άλλων, και από τη στασιμότητα στην ολοκλήρωση της αξιολόγησης του τρέχοντος προγράμματος από τους δανειστές. Σε αυτό προστίθεται η αβεβαιότητα για τη συνέχιση της δανειακής βοήθειας, αλλά και τα νέα σενάρια για έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ. Σε κάθε περίπτωση, σύμφωνα με την Handelsblatt, τα χρονικά περιθώρια για τις ελληνικές τράπεζες στενεύουν. «Η ώρα της αλήθειας θα έρθει το αργότερο με το stresstest της ΕΚΤ που προβλέπεται για το 2018».
διαβάστε περισσότερα...
ΠΤΩΣΗ ΕΩΣ 20% ΣΤΙΣ ΠΩΛΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΜΠΟΡΩΝ
Απογοητευτική ήταν η κίνηση στο λιανεμπόριο και στη διάρκεια των χειμερινών εκπτώσεων
Παρά τις δελεαστικές προσφορές των εμπόρων, οι καταναλωτές δεν ενδιαφέρθηκαν να προχωρήσουν σε αγορές, οδηγώντας σε νέα πτώση τον τζίρο των επιχειρήσεων. Αποκαλυπτική είναι η έρευνα του Εμπορικού Συλλόγου της Αθήνας που είδε χθες το φως της δημοσιότητας, σύμφωνα με την οποία 8 στις 10 επιχειρήσεις είδαν τις πωλήσεις τους να υποχωρούν από 11% έως 20%. Μάλιστα, το 74% των εμπόρων απάντησε πως η πτώση του τζίρου ήταν χειρότερη του αναμενόμενου, ενώ μόλις για το 2% ήταν καλύτερος. Τα καταστήματα στο κέντρο της Αθήνας υπέφεραν περισσότερο, με τη μείωση του τζίρου να κυμαίνεται μεσοσταθμικά στο 18,93% ενώ οι περιφερειακές αγορές του Δήμου είχαν τις λιγότερες απώλειες (-9%). Και όλα αυτά, τη στιγμή που η πλειονότητα των καταστημάτων (80%) προχώρησε σε σημαντικές που κινήθηκαν από 20% έως 50%, υπήρχαν και κάποια που ξεπέρασαν ακόμη και το 50%. Από την έρευνα προκύπτει επίσης ότι κερδίζει έδαφος η χρήση του πλαστικού χρήματος έναντι των μετρητών, με δεδομένο ότι ολοένα και περισσότεροι επαγγελματίες εγκαθιστούν μηχανήματα POS. Είναι ενδεικτικό πως πάνω από τους μισούς δήλωσαν πως από το 50% έως το 80% του συνολικού τους τζίρου πραγματοποιείται με χρήση πιστωτικών/χρεωστικών καρτών.
Ενδιάμεσες εκπτώσεις
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν οι απαντήσεις των εμπόρων για το ισχύον πλαίσιο των ενδιάμεσων εκπτωτικών περιόδων (Μαΐου & Νοεμβρίου. Όπως προκύπτει από αυτές, το ισχύον πλαίσιο δεν εξυπηρετεί τις ανάγκες των μικρομεσαίων εμπορικών επιχειρήσεων της Αθήνας. Αναλυτικότερα, η πλειονότητα των επιχειρήσεων που απάντησαν πως το ισχύον πλαίσιο δεν καλύπτει τις ανάγκες τους δηλώνουν πως δεν θέλουν καθόλου περίοδο ενδιάμεσων εκπτώσεων. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε την 21η και την 22α Φεβρουαρίου 2017 σε δείγμα 100 μελών του Εμπορικού Συλλόγου Αθηνών. Τα ερωτηματολόγια απαντήθηκαν τηλεφωνικά ή συμπληρώθηκαν προσωπικά από τα μέλη του ΕΣΑ, ενώ οι απαντήσεις των συμμετεχόντων καταχωρίσθηκαν και επεξεργάστηκαν στατιστικά μέσω Google Forms. Στόχος ήταν η καταγραφή της πορείας της αγοράς κατά τη διάρκεια των χειμερινών εκπτώσεων, η διερεύνηση χρήσης πιστωτικών/χρεωστικών καρτών από καταναλωτές, σε επιχειρήσεις μέλη του Συλλόγου, καθώς και η διερεύνηση των αντιλήψεων των επιχειρηματιών αναφορικά με το ισχύον πλαίσιο των ενδιάμεσων εκπτώσεων και την καταγραφή των απόψεών τους σχετικά με το θέμα.
διαβάστε περισσότερα...
Παρά τις δελεαστικές προσφορές των εμπόρων, οι καταναλωτές δεν ενδιαφέρθηκαν να προχωρήσουν σε αγορές, οδηγώντας σε νέα πτώση τον τζίρο των επιχειρήσεων. Αποκαλυπτική είναι η έρευνα του Εμπορικού Συλλόγου της Αθήνας που είδε χθες το φως της δημοσιότητας, σύμφωνα με την οποία 8 στις 10 επιχειρήσεις είδαν τις πωλήσεις τους να υποχωρούν από 11% έως 20%. Μάλιστα, το 74% των εμπόρων απάντησε πως η πτώση του τζίρου ήταν χειρότερη του αναμενόμενου, ενώ μόλις για το 2% ήταν καλύτερος. Τα καταστήματα στο κέντρο της Αθήνας υπέφεραν περισσότερο, με τη μείωση του τζίρου να κυμαίνεται μεσοσταθμικά στο 18,93% ενώ οι περιφερειακές αγορές του Δήμου είχαν τις λιγότερες απώλειες (-9%). Και όλα αυτά, τη στιγμή που η πλειονότητα των καταστημάτων (80%) προχώρησε σε σημαντικές που κινήθηκαν από 20% έως 50%, υπήρχαν και κάποια που ξεπέρασαν ακόμη και το 50%. Από την έρευνα προκύπτει επίσης ότι κερδίζει έδαφος η χρήση του πλαστικού χρήματος έναντι των μετρητών, με δεδομένο ότι ολοένα και περισσότεροι επαγγελματίες εγκαθιστούν μηχανήματα POS. Είναι ενδεικτικό πως πάνω από τους μισούς δήλωσαν πως από το 50% έως το 80% του συνολικού τους τζίρου πραγματοποιείται με χρήση πιστωτικών/χρεωστικών καρτών.
Ενδιάμεσες εκπτώσεις
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν οι απαντήσεις των εμπόρων για το ισχύον πλαίσιο των ενδιάμεσων εκπτωτικών περιόδων (Μαΐου & Νοεμβρίου. Όπως προκύπτει από αυτές, το ισχύον πλαίσιο δεν εξυπηρετεί τις ανάγκες των μικρομεσαίων εμπορικών επιχειρήσεων της Αθήνας. Αναλυτικότερα, η πλειονότητα των επιχειρήσεων που απάντησαν πως το ισχύον πλαίσιο δεν καλύπτει τις ανάγκες τους δηλώνουν πως δεν θέλουν καθόλου περίοδο ενδιάμεσων εκπτώσεων. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε την 21η και την 22α Φεβρουαρίου 2017 σε δείγμα 100 μελών του Εμπορικού Συλλόγου Αθηνών. Τα ερωτηματολόγια απαντήθηκαν τηλεφωνικά ή συμπληρώθηκαν προσωπικά από τα μέλη του ΕΣΑ, ενώ οι απαντήσεις των συμμετεχόντων καταχωρίσθηκαν και επεξεργάστηκαν στατιστικά μέσω Google Forms. Στόχος ήταν η καταγραφή της πορείας της αγοράς κατά τη διάρκεια των χειμερινών εκπτώσεων, η διερεύνηση χρήσης πιστωτικών/χρεωστικών καρτών από καταναλωτές, σε επιχειρήσεις μέλη του Συλλόγου, καθώς και η διερεύνηση των αντιλήψεων των επιχειρηματιών αναφορικά με το ισχύον πλαίσιο των ενδιάμεσων εκπτώσεων και την καταγραφή των απόψεών τους σχετικά με το θέμα.
διαβάστε περισσότερα...
Με ποιες θέσεις προσέρχονται στις διαπραγματεύσεις οι επικεφαλής των θεσμών
Με στόχο να πετύχουν μια συμφωνία σε τεχνικό επίπεδο με τις ελληνικές αρχές σε διάστημα όχι μεγαλύτερο των δύο εβδομάδων, επιστρέφουν οι επικεφαλής της αποστολής των θεσμών στην Αθήνα.
Σύμφωνα με πληροφορίες του Αθηναϊκού/Μακεδονικού Πρακτορείο Ειδήσεων που πηγάζουν από τους θεσμούς, τόσο η ευρωπαϊκή πλευρά του «κουαρτέτου» όσο και το ΔΝΤ θεωρούν εφικτό αυτό το στόχο, σε συνέχεια της συμφωνίας επί της αρχής που επιτεύχθηκε στο Eurogroup της περασμένης Δευτέρας.
Ειδικότερα, σύμφωνα με πηγή προσκείμενη στους θεσμούς, προκειμένου να στεφθεί με επιτυχία αυτή η αποστολή θα πρέπει οι τέσσερις εκπρόσωποι των θεσμών να υπογράψουν μια συμφωνία (staff level agreement) με τις ελληνικές αρχές που θα αφορά: 1) τα εναπομείναντα προαπαιτούμενα της δεύτερης αξιολόγησης, συμπεριλαμβανομένων των μεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας και 2) το πακέτο επιπλέον μέτρων για το 2019-2020 που θα περιλαμβάνει μεταρρυθμίσεις στον τομέα της φορολογίας και των συντάξεων, αλλά και τα αντισταθμιστικά, «θετικά» μέτρα προκειμένου να μη διακυβευθεί η ανάπτυξη στην Ελλάδα. Οι Βρυξέλλες εκτιμούν πως πλέον οι συνθήκες είναι οι κατάλληλες προκειμένου να κλειδώσει αυτή η συμφωνία χωρίς απρόοπτα.
Στη συνέχεια, θα ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις της ευρωζώνης με το ΔΝΤ για τον καθορισμό της χρονικής περιόδου και του ύψους των πρωτογενών πλεονασμάτων που θα πρέπει να επιτυγχάνει η Ελλάδα από το 2018 και μετά, καθώς και για την επίτευξη ενός συμβιβασμού με το ΔΝΤ σχετικά με τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Αυτές οι συζητήσεις, εκτιμούν Ευρωπαίοι αξιωματούχοι ότι θα πάρουν περισσότερο χρόνο, κάτι που όμως δεν θα πρέπει να προκαλεί ανησυχία, καθώς στο διάστημα αυτό η ελληνική πλευρά θα πρέπει να νομοθετήσει τα συμφωνημένα μέτρα και να διαπραγματευτεί με το ΔΝΤ το μεταξύ τους πρόγραμμα.
Σε κάθε περίπτωση, όλα δείχνουν πως υπάρχει η «βούληση» για μια ομαλή συνέχιση της διαδικασίας, παρά τις δυσκολίες τις οποίες δεν παραβλέπει καμία από τις εμπλεκόμενες πλευρές.
Συγκεκριμένα, οι διαφορετικές πλευρές, ελαφρώς μετατοπισμένες από τις αρχικές τους κόκκινες γραμμές προκειμένου να υπάρξει συμφωνία, φαίνεται να προσέρχονται στις διαπραγματεύσεις με τις παρακάτω θέσεις:
Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή συναίνεσε στο αίτημα του ΔΝΤ για προνομοθέτηση μέτρων, παρόλο που εξ αρχής θεωρούσε ότι κάτι τέτοιο δεν είναι αναγκαίο. Στόχος της λοιπόν τώρα δεν είναι άλλος από το να επιτευχθεί μια συνολική συμφωνία, η οποία δεν θα υπονομεύει τις θετικές προβλέψεις της για την πορεία της ελληνικής οικονομίας. Αυτό σημαίνει αφενός ότι θα πρέπει να επιτευχθεί εγκαίρως, προλαμβάνοντας μια αναστάτωση στις αγορές και αφετέρου ότι θα πρέπει να έχει εκείνα τα χαρακτηριστικά που θα διασφαλίζουν ότι η εφαρμογή ενός ακόμα πακέτου μεταρρυθμίσεων στο ασφαλιστικό και το φορολογικό, δε θα έχει κανένα υφεσιακό αποτέλεσμα. Ως εκ τούτου, ο επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων Πιερ Μοσκοβισί δήλωσε πως έχει λάβει «ξεκάθαρη εντολή» από το Eurogroup για τη δημιουργία ενός «ισορροπημένου» πακέτου μεταρρυθμίσεων και θετικών μέτρων για την ανάπτυξη.
ΔΝΤ
Το ΔΝΤ μετά και τη συμφωνία της Ελλάδας στην προνομοθέτηση μέτρων, παρουσιάζεται σαφώς πιο αισιόδοξο για τη δυνατότητα επίτευξης συμφωνίας σε τεχνικό επίπεδο κατά τη διάρκεια της τρέχουσας αποστολής στην Αθήνα. Ωστόσο, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ πηγή της Ευρωζώνης άφηνε να εννοηθεί πως όλα θα εξαρτηθούν από τις αποφάσεις που έχουν ληφθεί σε ανώτερο πολιτικό επίπεδο (συνάντηση Λαγκάρντ- Μέρκελ στο Βερολίνο). Την ίδια ώρα, συνέχιζε, δεν είναι αυτονόητο πως μεταξύ των τεσσάρων θεσμών υπάρχει κοινή αντίληψη για το ποιο ακριβώς πρέπει να είναι το λεγόμενο «μείγμα πολιτικής» και ιδιαίτερα το κομμάτι που αφορά τα «θετικά μέτρα».
Σύμφωνα, πάντως, με πηγή που βρίσκεται κοντά στις συνομιλίες, η πρόθεση του ΔΝΤ είναι να συμμετάσχει στο ελληνικό πρόγραμμα, ενώ και η χθεσινή δήλωση του Αμερικανού υπουργού Οικονομικών ότι η Ελλάδα είναι «πρόβλημα» της Ευρώπης δεν θα πρέπει να ερμηνεύεται αρνητικά. Κι αυτό γιατί θα μπορούσε να αποτελεί «σημάδι» ότι οι ΗΠΑ δεν έχουν σκοπό να παρέμβουν στο ΔΝΤ ή στο ελληνικό ζήτημα.
Αυτό που όμως αποτελεί «αγκάθι» δεν είναι άλλο από το κατά πόσο η Ευρωζώνη θα μπορέσει τελικά να δώσει τις «διευκρινίσεις» που ζητά το Ταμείο για τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για την ελάφρυνση του χρέους. Επίσημα, η ευρωζώνη υποστηρίζει πως δεν μπορεί να μπει σε περισσότερες λεπτομέρειες, ωστόσο σύμφωνα με δημοσιεύματα του γερμανικού Τύπου -τα οποία επικαλείται Ευρωπαίος αξιωματούχος-, στη συνάντηση Λαγκάρντ- Μέρκελ φαίνεται να υπήρχε μια μετατόπιση και από τη γερμανική πλευρά.
ΕΚΤ
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα εμπλέκεται επί της ουσίας στη διαδικασία σε ό,τι αφορά την ένταξη της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης. Παρόλο που επίσημα, ως ανεξάρτητος οργανισμός, δεν είναι σε θέση να προαναγγείλει τη συμμετοχή ή όχι της Ελλάδας σε αυτό, έχει κάνει σαφές πως μια συμφωνία για την πλήρη συμμετοχή του ΔΝΤ θα είναι αυτό που χρειάζεται για να αγοράσει ελληνικό χρέος. Επιπλέον, καθώς η ΕΚΤ πριν λάβει κάποια απόφαση θα κάνει τη δική της ανάλυση της βιωσιμότητας του χρέους, έχει ευθυγραμμίσει τη θέση της με το ΔΝΤ σε ό,τι αφορά τις διευκρινήσεις για τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος.
Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας
Εκπροσωπώντας τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης ο ESM επιθυμεί επίσης την πλήρη συμμετοχή του ΔΝΤ, προκειμένου να καταστεί εφικτή η επόμενη εκταμίευση δόσης για την Ελλάδα. Εφόσον, επιτευχθεί συμφωνία σε τεχνικό επίπεδο, ο ESM θα συνεδριάσει προκειμένου να καθορίσει το ύψος της δόσης -και ενδεχομένως των υποδόσεων- σε συνέχεια των αποφάσεων που θα λάβει το Eurogroup για τη σύνδεσή τους με την εφαρμογή των προαπαιτούμενων. Σύμφωνα με πληροφορίες του ΑΠΕ-ΜΠΕ, το ύψος της συνολικής δόσης αναμένεται να ανέλθει μέχρι και τα 10 δισ. ευρώ, έτσι ώστε να καλύπτει τις δανειακές υποχρεώσεις της Ελλάδας αλλά και την πληρωμή των ληξιπρόθεσμων οφειλών του δημοσίου, όπως έγινε και στο παρελθόν.
διαβάστε περισσότερα...
Σύμφωνα με πληροφορίες του Αθηναϊκού/Μακεδονικού Πρακτορείο Ειδήσεων που πηγάζουν από τους θεσμούς, τόσο η ευρωπαϊκή πλευρά του «κουαρτέτου» όσο και το ΔΝΤ θεωρούν εφικτό αυτό το στόχο, σε συνέχεια της συμφωνίας επί της αρχής που επιτεύχθηκε στο Eurogroup της περασμένης Δευτέρας.
Ειδικότερα, σύμφωνα με πηγή προσκείμενη στους θεσμούς, προκειμένου να στεφθεί με επιτυχία αυτή η αποστολή θα πρέπει οι τέσσερις εκπρόσωποι των θεσμών να υπογράψουν μια συμφωνία (staff level agreement) με τις ελληνικές αρχές που θα αφορά: 1) τα εναπομείναντα προαπαιτούμενα της δεύτερης αξιολόγησης, συμπεριλαμβανομένων των μεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας και 2) το πακέτο επιπλέον μέτρων για το 2019-2020 που θα περιλαμβάνει μεταρρυθμίσεις στον τομέα της φορολογίας και των συντάξεων, αλλά και τα αντισταθμιστικά, «θετικά» μέτρα προκειμένου να μη διακυβευθεί η ανάπτυξη στην Ελλάδα. Οι Βρυξέλλες εκτιμούν πως πλέον οι συνθήκες είναι οι κατάλληλες προκειμένου να κλειδώσει αυτή η συμφωνία χωρίς απρόοπτα.
Στη συνέχεια, θα ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις της ευρωζώνης με το ΔΝΤ για τον καθορισμό της χρονικής περιόδου και του ύψους των πρωτογενών πλεονασμάτων που θα πρέπει να επιτυγχάνει η Ελλάδα από το 2018 και μετά, καθώς και για την επίτευξη ενός συμβιβασμού με το ΔΝΤ σχετικά με τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Αυτές οι συζητήσεις, εκτιμούν Ευρωπαίοι αξιωματούχοι ότι θα πάρουν περισσότερο χρόνο, κάτι που όμως δεν θα πρέπει να προκαλεί ανησυχία, καθώς στο διάστημα αυτό η ελληνική πλευρά θα πρέπει να νομοθετήσει τα συμφωνημένα μέτρα και να διαπραγματευτεί με το ΔΝΤ το μεταξύ τους πρόγραμμα.
Σε κάθε περίπτωση, όλα δείχνουν πως υπάρχει η «βούληση» για μια ομαλή συνέχιση της διαδικασίας, παρά τις δυσκολίες τις οποίες δεν παραβλέπει καμία από τις εμπλεκόμενες πλευρές.
Συγκεκριμένα, οι διαφορετικές πλευρές, ελαφρώς μετατοπισμένες από τις αρχικές τους κόκκινες γραμμές προκειμένου να υπάρξει συμφωνία, φαίνεται να προσέρχονται στις διαπραγματεύσεις με τις παρακάτω θέσεις:
Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή συναίνεσε στο αίτημα του ΔΝΤ για προνομοθέτηση μέτρων, παρόλο που εξ αρχής θεωρούσε ότι κάτι τέτοιο δεν είναι αναγκαίο. Στόχος της λοιπόν τώρα δεν είναι άλλος από το να επιτευχθεί μια συνολική συμφωνία, η οποία δεν θα υπονομεύει τις θετικές προβλέψεις της για την πορεία της ελληνικής οικονομίας. Αυτό σημαίνει αφενός ότι θα πρέπει να επιτευχθεί εγκαίρως, προλαμβάνοντας μια αναστάτωση στις αγορές και αφετέρου ότι θα πρέπει να έχει εκείνα τα χαρακτηριστικά που θα διασφαλίζουν ότι η εφαρμογή ενός ακόμα πακέτου μεταρρυθμίσεων στο ασφαλιστικό και το φορολογικό, δε θα έχει κανένα υφεσιακό αποτέλεσμα. Ως εκ τούτου, ο επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων Πιερ Μοσκοβισί δήλωσε πως έχει λάβει «ξεκάθαρη εντολή» από το Eurogroup για τη δημιουργία ενός «ισορροπημένου» πακέτου μεταρρυθμίσεων και θετικών μέτρων για την ανάπτυξη.
ΔΝΤ
Το ΔΝΤ μετά και τη συμφωνία της Ελλάδας στην προνομοθέτηση μέτρων, παρουσιάζεται σαφώς πιο αισιόδοξο για τη δυνατότητα επίτευξης συμφωνίας σε τεχνικό επίπεδο κατά τη διάρκεια της τρέχουσας αποστολής στην Αθήνα. Ωστόσο, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ πηγή της Ευρωζώνης άφηνε να εννοηθεί πως όλα θα εξαρτηθούν από τις αποφάσεις που έχουν ληφθεί σε ανώτερο πολιτικό επίπεδο (συνάντηση Λαγκάρντ- Μέρκελ στο Βερολίνο). Την ίδια ώρα, συνέχιζε, δεν είναι αυτονόητο πως μεταξύ των τεσσάρων θεσμών υπάρχει κοινή αντίληψη για το ποιο ακριβώς πρέπει να είναι το λεγόμενο «μείγμα πολιτικής» και ιδιαίτερα το κομμάτι που αφορά τα «θετικά μέτρα».
Σύμφωνα, πάντως, με πηγή που βρίσκεται κοντά στις συνομιλίες, η πρόθεση του ΔΝΤ είναι να συμμετάσχει στο ελληνικό πρόγραμμα, ενώ και η χθεσινή δήλωση του Αμερικανού υπουργού Οικονομικών ότι η Ελλάδα είναι «πρόβλημα» της Ευρώπης δεν θα πρέπει να ερμηνεύεται αρνητικά. Κι αυτό γιατί θα μπορούσε να αποτελεί «σημάδι» ότι οι ΗΠΑ δεν έχουν σκοπό να παρέμβουν στο ΔΝΤ ή στο ελληνικό ζήτημα.
Αυτό που όμως αποτελεί «αγκάθι» δεν είναι άλλο από το κατά πόσο η Ευρωζώνη θα μπορέσει τελικά να δώσει τις «διευκρινίσεις» που ζητά το Ταμείο για τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για την ελάφρυνση του χρέους. Επίσημα, η ευρωζώνη υποστηρίζει πως δεν μπορεί να μπει σε περισσότερες λεπτομέρειες, ωστόσο σύμφωνα με δημοσιεύματα του γερμανικού Τύπου -τα οποία επικαλείται Ευρωπαίος αξιωματούχος-, στη συνάντηση Λαγκάρντ- Μέρκελ φαίνεται να υπήρχε μια μετατόπιση και από τη γερμανική πλευρά.
ΕΚΤ
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα εμπλέκεται επί της ουσίας στη διαδικασία σε ό,τι αφορά την ένταξη της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης. Παρόλο που επίσημα, ως ανεξάρτητος οργανισμός, δεν είναι σε θέση να προαναγγείλει τη συμμετοχή ή όχι της Ελλάδας σε αυτό, έχει κάνει σαφές πως μια συμφωνία για την πλήρη συμμετοχή του ΔΝΤ θα είναι αυτό που χρειάζεται για να αγοράσει ελληνικό χρέος. Επιπλέον, καθώς η ΕΚΤ πριν λάβει κάποια απόφαση θα κάνει τη δική της ανάλυση της βιωσιμότητας του χρέους, έχει ευθυγραμμίσει τη θέση της με το ΔΝΤ σε ό,τι αφορά τις διευκρινήσεις για τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος.
Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας
Εκπροσωπώντας τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης ο ESM επιθυμεί επίσης την πλήρη συμμετοχή του ΔΝΤ, προκειμένου να καταστεί εφικτή η επόμενη εκταμίευση δόσης για την Ελλάδα. Εφόσον, επιτευχθεί συμφωνία σε τεχνικό επίπεδο, ο ESM θα συνεδριάσει προκειμένου να καθορίσει το ύψος της δόσης -και ενδεχομένως των υποδόσεων- σε συνέχεια των αποφάσεων που θα λάβει το Eurogroup για τη σύνδεσή τους με την εφαρμογή των προαπαιτούμενων. Σύμφωνα με πληροφορίες του ΑΠΕ-ΜΠΕ, το ύψος της συνολικής δόσης αναμένεται να ανέλθει μέχρι και τα 10 δισ. ευρώ, έτσι ώστε να καλύπτει τις δανειακές υποχρεώσεις της Ελλάδας αλλά και την πληρωμή των ληξιπρόθεσμων οφειλών του δημοσίου, όπως έγινε και στο παρελθόν.
διαβάστε περισσότερα...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
