ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ φθάνουν στην Αθήνα οι Θεσμοί

Τη στάση τους καθορίζουν οι Θεσμοί, ενόψει της επιστροφής τους στην Αθήνα για τη νέα φάση των διαπραγματεύσεων με την κυβέρνηση, με στόχο την επίτευξη τεχνικής συμφωνίας για το πακέτο μέτρων και «αντίβαρων».




Στον αέρα παραμένει το πότε τελικά θα μπορέσει η Ελλάδα να ενταχθεί στην ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ (QE) με ανοικτά όλα τα σενάρια, καθώς μένει να φανεί πώς θα αντιδράσει η Κεντρική Τράπεζα στις αποφάσεις ΔΝΤ - Γερμανίας για το ελληνικό χρέος.

Πρώτο ορόσημο για την επίτευξη τεχνικής συμφωνίας (Staff Level Agreement - SLA) είναι, τυπικά, το Eurogroup της 20ής Μαρτίου. Ως ορόσημο πάντως αντιμετωπίζεται, ήδη, με δυσπιστία από ξένους αξιωματούχους, οι οποίοι δεν μπορούν να αποκλείσουν παράταση των διαπραγματεύσεων έως τον Απρίλιο ή και τον Μάιο. Το μεγάλο «αγκάθι» στις διαπραγματεύσεις είανι η στάση που θα κρατήσει τελικά το ΔΝΤ, και ως προς τα δημοσιονομικά στοιχεία στα οποία στηρίζει την επιχειρηματολογία της η ελληνική κυβέρνηση και τελικά ως προς το εύρος των μέτρων που θα πρέπει τελικά να νομοθετηθούν. Στο τραπέζι βρίσκεται πακέτο μέτρων έως 2% του ΑΕΠ ή 3,6 δισ. ευρώ αλλά και τα σενάρια για τα αντίβαρα στα οποία επενδύει πολιτικά η κυβέρνηση για να διαχειριστεί την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί.

Σε κάθε περίπτωση αυτό που είναι ξεκάθαρο είναι ότι τα νέα μέτρα θα ισχύσουν «βρέξει, χιονίσει» από την 1η Ιανουαρίου 2019, ενώ ο μηχανισμός με τον οποίο θα «αποδεσμεύονται» τα αντισταθμιστικά μέτρα πρέπει να «κλειδώσει» στις επικείμενες διαπραγματεύσεις. Πάντως πηγές με πλούσια εμπειρία στις διαπραγματεύσεις με τους πιστωτές δεν αποκλείει το σενάριο η τρόικα να επιστρέψει την ερχόμενη εβδομάδα, αλλά να χρειαστεί να φύγει πάλι για να έλθει ξανά για νέο γύρο συζητήσεων, όπως έχει γίνει και στο παρελθόν.

Πάντως η αγωνία στην αγορά παραμένει ισχυρή, καθώς θεωρείται πως εάν οι διαπραγματεύσεις ξεφύγουν από τον Μάρτιο, μετά περνάμε σε διακεκαυμένη ζώνη, όπου οι συζητήσεις θα μπορούσαν να πολιτικοποιηθούν σε επικίνδυνο βαθμό ενόψει των εκλογών σε Γαλλία (Απρίλιος - Μάιος) και Γερμανία (τον Σεπτέμβριο). Στο σενάριο δε των σημαντικών καθυστερήσεων, πέραν του Μαρτίου ενισχύεται ο κίνδυνος για την πραγματική οικονομία αλλά και την επίτευξη των στόχων του φετινού προϋπολογισμού, αφού είναι διαφορετικό να «χάνεται» ένα τρίμηνο και εντελώς άλλο ζήτημα να «χάνεται» ένα εξάμηνο.