Οι προσδοκίες και το λάθος

Η κυρία Παπανάτσιου είναι μια καθ’ όλα συμπαθής και ευγενής υπουργός, η οποία έχει επωμιστεί τον δύσκολο ρόλο της συλλογής των φόρων και είναι εύλογο να έχει άγχος για το πώς θα γεμίσουν τα ταμεία.




Δεν είναι και εύκολο μέσα στο φορολογικό χάος που επικρατεί, ειδικά στα χρόνια των μνημονίων, να καταφέρει κάποιος να βρει άκρη και να κριθεί στο τέλος ως επιτυχημένος. Ωστόσο, επειδή τα φορολογικά θέματα είναι ευαίσθητα και πολλές φορές αλλάζουν την ψυχολογία της αγοράς, θα πρέπει και οι δηλώσεις να είναι προσεκτικές. Κυρίως, να μη δημοσιοποιούνται σκέψεις, οι οποίες ακόμη δεν έχουν αναλυθεί και κοστολογηθεί.

Οπως αυτή π.χ. για το σχέδιο της κυβέρνησης να φέρει ευνοϊκή ρύθμιση μικρών χρεών προς την εφορία. Δηλαδή πολίτες που χρωστούν 2 ή 3 χιλιάδες ευρώ να μπορούν να πληρώσουν σε πολλές δόσεις ή να γίνουν διάφορες διευκολύνσεις.

Ενδεχομένως, στις σκέψεις των κυβερνώντων να είναι και κάποιου είδους «σεισάχθεια», αν και αυτά δεν ανακοινώνονται προτού υλοποιηθούν.

Ομως, η τακτική του εκάστοτε υπουργού να δημιουργεί προσδοκίες εμπεριέχει κι έναν μεγάλο κίνδυνο. Κι αυτός δεν είναι άλλος, από μια γενικευμένη στάση πληρωμών προς την εφορία αναμένοντας την ευνοϊκή ρύθμιση. Και βεβαίως, την αύξηση του αριθμού των στρατηγικών κακοπληρωτών, όσων δηλαδή εκμεταλλεύονται τη συγκυρία και δεν πληρώνουν, αν κι έχουν αυτή τη δυνατότητα.

Αν υπάρξει στάση πληρωμών και μεγάλη αύξηση των ληξιπρόθεσμων χρεών εν αναμονή της υλοποίησης μιας ασαφούς υπόσχεσης, ο μόνος που θα έχει ζημιωθεί είναι το ίδιο το κράτος. Ουσιαστικά, δηλαδή, η κυβέρνηση πυροβολεί τα πόδια της θέλοντας να παίξει επικοινωνιακά με το μείζον θέμα της ρύθμισης χρεών προς την εφορία.

Γι’ αυτό απαιτείται προσοχή στις δηλώσεις από τους αρμόδιους υπουργούς. Η καλλιέργεια προσδοκιών είναι πρόσκαιρα καλή. Η απογοήτευση, όμως, είναι μεγάλη, όταν το κράτος δεν μπορεί να τηρήσει τις υποσχέσεις του.