Να μπει τέλος στη στασιμο-μιζέρια

Προσφάτως, ξένος επενδυτής ο οποίος επιθυμεί να τοποθετηθεί στην Ελλάδα πιο ενεργά σε σημαντικά project έλεγε:




«Θέλουμε να επενδύσουμε, βλέπουμε το ρίσκο της χώρας και περιμένουμε». Ομοίως, ξένα funds μακροχρόνιας επένδυσης σε ελληνικά ομόλογα και μετοχές εταιρειών ρωτούσαν με αγωνία -θέλοντας να προστατέψουν την επένδυσή τους- αν πρόκειται η χώρα να βγει από αυτόν τον φαύλο κύκλο αβεβαιότητας που τσακίζει κάθε προσπάθεια ανάταξης της οικονομίας.

Σήμερα, μέσω της «Η», τέσσερις πρώην υπουργοί Οικονομικών, οι οποίοι διαχειρίστηκαν «καυτά» χαρτοφυλάκια και δύσκολες διαπραγματεύσεις στα χρόνια των μνημονίων, επισημαίνουν την ανάγκη να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις εξόδου από την κρίση. Να υπάρξει ένα αναπτυξιακό σοκ, να ξεχάσουμε τις κακές επιλογές του παρελθόντος, να αποτρέψουμε με κάθε τρόπο τα μικρά και μεγάλα συμφέροντα να ποδηγετούν τις μεταρρυθμίσεις, να αποφύγουμε δια παντός τις συζητήσεις περί Grexit.

Η οικονομία είναι απλά βήματα, όσο κι αν φαίνονται περίπλοκα. Ουσιαστικά είναι το εξής ένα: Αρση της αβεβαιότητας, αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των αγορών στην Ελλάδα.

Μόνο τότε μπορεί να ελπίζει κανείς ότι θα υπάρξει το αναπτυξιακό «μπουμ» που θα αλλάξει τη ροή της ιστορίας στη χώρα. Οσο το «μαύρο» πέπλο της αβεβαιότητας για τις προοπτικές της οικονομίας σκεπάζει την Ελλάδα, τόσο θα παραμένουμε εγκλωβισμένοι σε μια στασιμο-μιζέρια που δεν οδηγεί πουθενά.

Από την αρχή του χρόνου βλέπουμε την απαισιοδοξία, την ψυχολογία της οικονομίας να καταρρακώνεται. Οι καταθέσεις δεν επιστρέφουν στις τράπεζες, τα στρώματα αδειάζουν από τα τελευταία αποθέματα των οικογενειών, οι επενδύσεις που θα δημιουργούσαν νέες θέσεις εργασίας αναβάλλονται. Σε όλους τους κλάδους, πλην του τουρισμού, παρατηρείται μια επικίνδυνη οπισθοδρόμηση και όσο διατηρείται αυτό το σκηνικό, το οποίο παραπέμπει στις μαύρες ημέρες του 2015, τόσο θα χάνονται οι ευκαιρίες.

Οι επιχειρήσεις, από την πλευρά τους, βρίσκονται στην κόψη του ξυραφιού, είτε λόγω των υπέρογκων κόκκινων δανείων, είτε εξαιτίας της πρωτοφανούς οικονομικής εσωστρέφειας, που δεν τις αφήνει να αναπτυχθούν, να βγάλουν κέρδη, να αυξήσουν τα έσοδα και να ανοίξουν νέες δουλειές.

Όταν λέμε ότι η Ελλάδα έχει αρχίσει να μοιάζει με βαλκανική χώρα, αδικούμε τις υπόλοιπες. Σε όλες τις χώρες αυτές, τη Σερβία, τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία γίνονται επενδύσεις, υπάρχει τεράστια ανάπτυξη, η ανεργία έχει πέσει κατακόρυφα και το κυριότερο, υπάρχει αισιοδοξία για τις προοπτικές που ανοίγονται.

Η Ελλάδα που είναι μέλος της Ευρώπης, που παίρνει δισεκατομμύρια κάθε χρόνο από αναπτυξιακά πακέτα μοιάζει με το «φτωχό συγγενή», ο οποίος περιμένει ένα ακόμη δάνειο για να επιζήσει.

Φτάνει πια. Τα οκτώ χρόνια της κρίσης είναι πολλά για να συνεχίσουμε να κάνουμε τα ίδια λάθη. Είναι αδιανότητο και εξωφρενικά παράλογο να συζητάμε εν έτει 2017 για έξοδο από το ευρώ, για μνημόνια, νέα μέτρα και φτωχοποίηση, όταν όλοι οι άλλοι στη θέση μας βρίσκονται σε ανάπτυξη άνευ προηγουμένου.

Και δεν είναι η ώρα για ευχολόγια και προσευχές. Είναι η ώρα για δουλειά απ’ όλους. Ας αφήσουμε στην άκρη τα μικροσυμφέροντα, γιατί πάνω απ’ όλα πρέπει να σωθεί η χώρα.