Προσδόκιμο ζωής της... οικονομίας

Οπως δείχνουν τα επίσημα στοιχεία, περισσότεροι από τους μισούς Ελληνες πληρώνουν τους φόρους τους και οι υπόλοιποι είτε αδυνατούν, είτε είναι στρατηγικοί κακοπληρωτές.



Κι ενώ τα έσοδα έχουν «απογειωθεί», κάτι που δείχνει ότι ο μισός πληθυσμός αγόγγυστα δέχεται όλες τις επιβαρύνσεις που επιβάλλονται, από την άλλη τα ληξιπρόθεσμα χρέη αυξάνονται με ρυθμό άνω του 1 δισ. ευρώ. Πρόκειται ασφαλώς για φορολογικό παραλογισμό που μπορεί να συμβεί μόνο σε μια χώρα η οποία αδυνατεί να βάλει τάξη στα οικονομικά της.

Την ίδια στιγμή, η έκθεση του ΔΝΤ προβλέπει ότι το 2021, μόλις σε τέσσερα χρόνια από σήμερα, οι φορολογικές επιβαρύνσεις για τους πολίτες θα αυξηθούν κατά 8,1 δισ. ευρώ και από 87,3 δισ. ευρώ φέτος, θα φτάσουν στα 94,5 δισ.

Παράλληλα, οι έμμεσοι φόροι θα αυξηθούν το ίδιο διάστημα κατά 3,5 δισ. Φόροι δηλαδή που επιβαρύνουν όλους τους Ελληνες, και θεωρούνται άδικοι από όλους.

Το ερώτημα, λοιπόν, που τίθεται είναι αν υπάρχει... προσδόκιμο ζωής για μια οικονομία που βασίζεται μόνο σε φόρους, τους οποίους πληρώνουν οι μισοί φορολογούμενοι. Πώς, δηλαδή, να επιβιώσει μια οικονομία που δεν στηρίζεται στην ανάπτυξη, στις νέες θέσεις εργασίας, στη φορολόγηση του νέου πλούτου, αυτού που δημιουργείται μέσα από επενδύσεις.

Η απομύζηση των πολιτών, ειδικά εκείνων που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να κρύψουν τα εισοδήματά τους, δεν μπορεί να έχει μεγάλη διάρκεια. Και είναι μια από τις πληγές της ελληνικής οικονομίας, ένα βασικό συστατικό της πολυετούς κρίσης. Αν δεν αλλάξει τα επόμενα χρόνια, απλά η Ελλάδα θα συνεχίσει να βρίσκεται σε συνθήκες φτωχοποίησης που διαρκώς θα επιδεινώνονται. Η κρίση ήταν μια ευκαιρία για να αλλάξει το παραγωγικό μοντέλο της χώρας. Υπάρχει βούληση για να γίνει κάτι τέτοιο;