O κρατισμός ως... παραγωγικό μοντέλο

Τα στοιχεία είναι συγκλονιστικά και αμείλικτα ως προς το πού οδηγείται η ελληνική οικονομία και η επιχειρηματικότητα.



Σύμφωνα με την Κομισιόν (η οποία θυμίζουμε είναι μέλος του κουαρτέτου), έκλεισαν 244.712 επιχειρήσεις και από 858.685 που καταμετρήθηκαν το 2008, έχουν μειωθεί πλέον στις 613.973 στα τέλη του 2015. Μαζί τους χάθηκαν και 842.670 χιλιάδες θέσεις εργασίας σε οκτώ χρόνια!

Ακόμη, το λουκέτο σε αυτόν τον τεράστιο αριθμό επιχειρήσεων είχε ως συνέπεια να χαθούν 30,31 δισ. ευρώ εθνικού προϊόντος.

Από την άλλη, ένας ακόμη επίσημος φορέας, το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής στην προχθεσινή του έκθεση προειδοποιεί για το φορολογικό «τσουνάμι» που έρχεται, επισημαίνοντας ότι «μια δημοσιονομική προσαρμογή πρέπει να βασίζεται τουλάχιστον κατά 70% σε περικοπές δαπανών (εξαιρουμένων των επενδυτικών) και το πολύ σε 30% αυξήσεις εσόδων (συμπεριλαμβανομένων των εσόδων από καταπολέμηση της φοροδιαφυγής)».

Αν συμβαίνει το αντίθετο, λέει η έκθεση, θα μειωθούν οι επενδύσεις και η οικονομία θα βρίσκεται σε βαθύτερη και μεγαλύτερης διάρκειας ύφεση.

Διαβάζοντας κανείς τα στοιχεία αυτά αναρωτιέται τόσο για τη σημερινή κυβέρνηση όσο και για τις προηγούμενες «τι δεν καταλαβαίνουν;».

Δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι η διατήρηση ενός τεράστιου και σπάταλου κράτους το οποίο πληρώνεται από τους φόρους και τις θυσίες των πολιτών, δεν οδηγεί πουθενά.

Δεν αντιλαμβάνονται ότι το πελατειακό κράτος που πριμοδοτείται από άστοχες προσλήψεις στο Δημόσιο, διατήρηση άχρηστων φορέων και κατασπατάληση δημοσίου χρήματος σε μη προσοδοφόρες επιλογές δεν είναι βιώσιμο;

Δεν αντιλαμβάνονται ότι ένα παραγωγικό μοντέλο που έχει «θεοποιήσει» τον κρατισμό και παράλληλα στοχοποιεί και ενοχοποιεί την ιδιωτική πρωτοβουλία, τις επιχειρήσεις, τον υγιή ανταγωνισμό, δεν έχει πλέον μέλλον;

Σε οκτώ χρόνια κρίσης έχουν περάσει τέσσερις κυβερνήσεις οι οποίες βάσισαν τη στρατηγική της δημοσιονομικής τους προσαρμογής σε ένα εκρηκτικό μείγμα νέων φόρων και περικοπών μαζί με «μαχαίρι» στις δημόσιες επενδύσεις. Ταυτόχρονα, χάθηκαν δισεκατομμύρια από κοινοτικά κονδύλια εξαιτίας μιας άφρονος και εντελώς λανθασμένης και εντελώς ύποπτης διαχείρισης.

Είναι επομένως σίγουρο ότι μια χώρα που συνεχίζει στο ίδιο τέμπο, χωρίς να έχει μάθει από τα λάθη της και συρόμενη από έναν άκρατο λαϊκισμό δεν μπορεί να επιβιώσει για πολύ. Το αποτέλεσμα της αποτυχίας αυτής της πολιτικής το ζούμε σήμερα με το νέο ναυάγιο στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές, το νέο θρίλερ για την οικονομία που τελικά θα οδηγήσει σε αποφάσεις με το πιστόλι στον κρόταφο για ακόμη μια φορά.

Αποφάσεις που θα οδηγήσουν σε νέα ύφεση, σε φτωχοποίηση ακόμη μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού, σε σίγουρη στάση πληρωμών φόρων και εισφορών. Οσο περισσότερες είναι οι επιβαρύνσεις, τόσο λιγότερες είναι οι ελπίδες να γεμίζουν σταθερά τα κρατικά ταμεία και να μην απαιτούνται νέα μέτρα.

Οι κρατιστές παντός είδους είναι οι νικητές, ακόμη και σε αυτόν τον ατελέσφορο χορό φόρων και εισφορών που πλήττει την επιχειρηματικότητα, οδηγεί σε φυγή ή λουκέτο τις επιχειρήσεις και φέρνει απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας.

Το υδροκέφαλο και εντελώς αναποτελεσματικό κράτος που αποκρούει τις μεταρρυθμιστικές προσπάθειες, ακόμη κι αν είναι επιβεβλημένες από τη σημερινή δραματική κατάσταση της οικονομίας, είναι εδώ και συνεχίζει να ταλαιπωρεί τους Ελληνες.

Αν, όμως, οι ίδιοι οι πολίτες δεν αντιληφθούν το αδιέξοδο και δεν δώσουν οι ίδιοι την ώθηση στα πολιτικά κόμματα για να κάνουν τις μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται ο τόπος, τότε απλά θα οδηγούμαστε αργά και βασανιστικά στη χρεοκοπία της ελληνικής οικονομίας.