Το τελικό σχέδιο της κυβέρνησης για τα «κόκκινα» επιχειρηματικά δάνεια

Κεντρικοί άξονές του είναι το ταυτόχρονο «κούρεμα» μέρους ληξιπρόθεσμων δανείων αλλά και οφειλών (προσαυξήσεις και πρόστιμα) προς την εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία, με διαδικασίες που μπορούν να κρατούν από δύο έως και τέσσερις μήνες.



Διαγραφές τις οποίες θα πετυχαίνουν μόνο βιώσιμες επιχειρήσεις με σχέδιο αναδιάρθρωσης που θα επικυρώνεται από τα δικαστήρια.

Σύμφωνα με πληροφορίες, το σχέδιο νόμου που έχει έτοιμο το υπουργείο Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού και βρίσκεται σε φάση διαβούλευσης ανάμεσα στον υπουργό Γιώργο Σταθάκη και τους Θεσμούς θα στηρίζεται σε τρεις πυλώνες:

1. Συγκροτείται ειδική επιτροπή που θα απαρτίζεται από τους εκπροσώπους των πιστωτών (τράπεζες), του δημοσίου, των ασφαλιστικών ταμείων και ενδεχομένως και του υπουργείου Οικονομίας.

2. Συστήνεται Μητρώο Ειδικών Εμπειρογνωμόνων που θα ερευνούν και θα υποβάλλουν μελέτη βιωσιμότητας μίας επιχείρησης με ληξιπρόθεσμες οφειλές σε τράπεζες και δημόσιο.

3. Ειδικά δικαστήρια (ειρηνοδικεία) που θα επικυρώνουν το σχέδιο διαγραφής χρεών.

Θεσπίζεται, όπως, αναφέρουν πληροφορίες ένα συγκεκριμένο πλαίσιο εξωδικαστικών επιλύσεων με τυποποιημένες διαδικασίες οι οποίες θα επιτρέπουν σε σχετικά γρήγορους χρόνους (ανάλογα και με το ύψος των χρεών και την πολυπλοκότητα του δανεισμού) το «κούρεμα» των οφειλών. Όριο για την υπαγωγή στο νέο σύστημα, δηλαδή μέγεθος επιχείρησης ύψος χρέους δεν θα υπάρχει. Θα μπορούν να διεκδικούν αναδιάρθρωση μικρές, μεσσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις με χρέη προς τράπεζες, εφορία και ασφαλιστικούς φορείς.

Οι επιχειρήσεις λοιπόν εφόσον λάβουν τη σύμφωνη γνώμη της πλειοψηφίας των πιστωτών θα ακολουθούν τα εξής βήματα:

1. Θα εκπονείται μελέτη βιωσιμότητας από ειδικό εμπειρογνώμονα, ο οποίος θα επιλέγεται από το μητρώο.

2. Η μελέτη θα υποβάλλεται στην αρμόδια επιτροπή, η οποία θα απαρτίζεται από τους πιστωτές.

3. Η επιτροπή θα αποφασίζει για το αν το σχέδιο είναι βιώσιμο ή όχι και θα συμφωνείται η διαγραφή οφειλών αλλά προφανώς και η επιχείρηση θα συνεισφέρει στην αναδιάρθρωση της. Πληροφορίες θέλουν ότι θα αναλαμβάνουν για παράδειγμα ένα μέρος της οφειλής να το αποπληρώνουν με συγκεκριμένους όρους και αυστηρά χρονοδιαγράμματα.

4. Αν αποφασίζεται ότι το σχέδιο διάσωσης είναι βιώσιμο θα επικυρώνεται από τα ειρηνοδικεία και θα προχωρεί η επόμενη φάση της αναδιάρθρωσης των οφειλών. Τα χρέη προς τους δημόσιους φορείς δεν θα διαγράφονται ως προς το ύψος του κεφαλαίου αλλά ως προς τα πρόστιμα και τις προσαυξήσεις.

Επιπλέον, ο μηχανισμός αναδιάρθρωσης είναι κατάλληλα δομημένος, όπως σημειώνουν οι ίδιες πηγές, ώστε να αποκλείει επιχειρήσεις που δεν αποπληρώνουν χρέη κατ’ επιλογή τους (κακοπληρωτές) και να επικεντρώνεται στη διάσωση κατά τα άλλα υγιών επιχειρήσεων.

Στο σημείο αυτό πρέπει να σημειωθεί πως μεταξύ του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης και των θεσμών υπάρχει απόσταση ως προς την τύχη των επιχειρήσεων για τις οποίες κρίνεται ότι δεν είναι βιώσιμες. Σύμφωνα με πληροφορίες, το κουαρτέτο και ιδίως το ΔΝΤ απαιτεί για αυτές να κινούνται άμεσα οι διαδικασίες εκκαθάρισης, δηλαδή πτώχευσης.

Η ελληνική πλευρά διεκδικεί τη δυνατότητα προσφυγής του επιχειρηματία στη Δικαιοσύνη.

Το ύψος των «προβληματικών» επιχειρηματικών δανείων υπολογίζεται σε περίπου 60 δισ. ευρώ. Από αυτά τα 11 δισ. ευρώ οφείλουν 800 μεγάλες επιχειρήσεις, τα 28,5 δισ. ευρώ 6.000 μεσαίες επιχειρήσεις και τα υπόλοιπα 120.000 μικρομεσαίες. Συνολικά οι μεγάλες επιχειρήσεις έχουν 40 δισ. ευρώ «κόκκινα» δάνεια και 20 δισ. ευρώ, οι μικρομεσαίες. Οι κλάδοι με τα υψηλότερα μη εξυπηρετούμενα δάνεια είναι η κλωστοϋφαντουργία με 71%, η βιομηχανία χαρτιού και ξύλου με 63%, ο αγροτικός κλάδος με 61%, το εμπόριο με 54%, οι κατασκευές με 49% και η μεταποίηση με 48%.

Οι διαπραγματεύσεις, επίσης, σύμφωνα με πληροφορίες, εντείνονται και ως προς το ύψος της διαγραφής οφειλών. Στο θέμα αυτό φαίνεται να πιέζουν και τράπεζες οι οποίες ζητούν ισόποσο «κούρεμα» και για «κόκκινα» δάνεια, αλλά και για μη εξυπηρετούμενες οφειλές σε εφορία και ασφαλιστικά ταμεία.

Το προαναφερθέν πλαίσιο ουσιαστικά τροποποιεί το νόμο Δένδια, ο οποίος δεν λειτούργησε ποτέ.

Ο νόμος Δένδια που είχε ψηφιστεί το 2014 είχε ως βασικό πυρήνα του τη διαγραφή τραπεζικών «κόκκινων» δανείων έως και 500.000 ευρώ για μικρές επιχειρήσεις και ελεύθερους επαγγελματίες με κύκλο εργασιών μέχρι τα 2,5 εκατ. ευρώ. Το μπόνους για την προσέλκυση των επιχειρήσεων ήταν όσες είχαν και ληξιπρόθεσμες οφειλές στην εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία να μπαίνουν στο πρόγραμμα ρύθμισης των τότε 100 δόσεων με προσαύξηση κατά 20%, σε σχέση με τα τότε ισχύοντα, των διαγραφών προστίμων.