Πιθανότερη πλέον η στασιμομιζέρια

Η στασιμοχρεοκοπία είναι η παύση πληρωμών εντός ευρώ, δηλαδή η κυβέρνηση αθετεί τις υποχρεώσεις της, αλλά η χώρα παραμένει στην Ευρωζώνη, υπό ειδικό καθεστώς.



Η χώρα δαπανά όσα εισπράττει από τα κρατικά έσοδα, χωρίς να πληρώνει τόκους και χρεολύσια κατά το μεγαλύτερο μέρος τους, καθώς σταματούν οι εκταμιεύσεις της χρηματοοικονομικής βοήθειας λόγω μη λήψης των συμφωνηθέντων μέτρων. Όλες οι συναλλαγές με το εξωτερικό γίνονται τοις μετρητοίς ενώ, παράλληλα, εμφανίζονται ελλείψεις στην αγορά. Προφανώς, η στασιμοχρεοκοπία υφίσταται μόνο στη σφαίρα της φαντασίας. Καμία ελληνική κυβέρνηση (περιλαμβανομένης της σημερινής) δεν πρόκειται να αποδεχθεί ένα τέτοιο ρόλο κράτους-παρία στην ευρωπαϊκή οικογένεια, όπου θα περικόπτονται οι ροές πόρων από τον κοινοτικό προϋπολογισμό προς την χώρα μας, καθώς τα κράτη-μέλη θα εγείρουν αξιώσεις έναντι της Ελλάδος όταν σταματήσει η πληρωμή τοκοχρεολυσίων. Η στασιμοχρεοκοπία είναι δηλαδή μία μη βιώσιμη κατάσταση ασταθούς ισορροπίας, που δεν έχει πιθανότητες να υπάρξει παρά μόνο ως μεταβατικό στάδιο σε κάτι χειρότερο (GREXIT).

Αυτό που είναι πολύ πιθανότερο, όμως, είναι η στασιμομιζέρια. Η κυβέρνηση, με καθυστερήσεις και παλινωδίες, τηρεί το πρόγραμμα προσαρμογής. Τα μέτρα, όμως, οιωνοί «δήμευσης» των εισοδημάτων που λαμβάνονται (γιατί δεν μπορεί η κυβέρνηση να δει την προσαρμογή αλλιώς) οδηγούν την οικονομία σε μεγάλη ύφεση, χαραμίζοντας τα μέτρα προσαρμογής χωρίς να προκύπτουν συνθήκες βιωσιμότητας του χρέους, και δημιουργώντας την αίσθηση ότι η χώρα πηγαίνει προς το άγνωστο. Έτσι, αργά ή γρήγορα, οι πολίτες θα πάψουν να καταβάλουν φόρους και εισφορές σε μία κεντρική διοίκηση που επιβαρύνει συνεχώς τους συνεπείς φορολογουμένους και ασφαλισμένους, χωρίς να αντιμετωπίζει τη διογκούμενη φοροδιαφυγή και τα συνταξιοδοτικά προνόμια. Ένα μείγμα δυσφορίας και αδιαφορίας κυριαρχεί σε όλο και μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού, ενώ οι παραγωγικές δυνάμεις του τόπου παραμένουν καθηλωμένες λόγω της ασαφούς προοπτικής εξόδου από την κρίση και την ύφεση. Οι καταθέσεις δεν επανέρχονται στο τραπεζικό σύστημα. Οι περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων διαιωνίζονται. Η κοινωνία αντιδρά όπως ο βάτραχος που συνηθίζει τη σταδιακή αύξηση της θερμοκρασίας του νερού στο καζάνι. Το σύστημα προσεγγίζει υψηλές τιμές εντροπίας.

Οι πολίτες, όμως, δεν αξίζουμε ούτε την μία ούτε την άλλη εκδοχή. Απαιτείται να αλλάξει άρδην το μείγμα πολιτικής με κατάργηση όλων των προνομίων στο ασφαλιστικό (ανταποδοτική σύνταξη σε όλους ίση με την καθαρή παρούσα αξία των εισφορών δεδομένου του προσδόκιμου ζωής), άμεση πάταξη της φοροδιαφυγής με τη χρήση ηλεκτρονικών συναλλαγών παντού ώστε να εξοικονομηθούν πόροι για να μειωθούν οι φορολογικοί συντελεστές των συνεπών φορολογουμένων και να δοθούν φορολογικά κίνητρα για επενδύσεις, και, τέλος, μαζική εκστρατεία ιδιωτικοποιήσεων/αποκρατικοποιήσεων αξιοποίησης δημόσιας περιουσίας. Αλλιώς, καληνύχτα και καλή τύχη!